Ζήσης Ψάλλας
Οι οπτικές ψευδαισθήσεις μπορεί να εμφανιστούν λόγω μιας μεγάλης ποικιλίας φυσικών και ψυχιατρικών συνθηκών. Αλλά μια λιγότερο γνωστή αιτία είναι το σύνδρομο Charles Bonnet (Τσαρλς Μπόνετ).
Δεν γνωρίζουμε την ακριβή αιτία του συνδρόμου αλλά η πιο συνηθισμένη θεωρία είναι η απώλεια οπτικών αισθητηριακών σημάτων στον εγκέφαλο (για παράδειγμα, όταν ένα άτομο γίνεται τυφλό) σημαίνει ότι ο εγκέφαλος δεν μπορεί να βάλει τα φρένα στην υπερβολική και ανεπιθύμητη εγκεφαλική δραστηριότητα. Αυτό οδηγεί το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την αίσθηση της όρασης (ο οπτικός φλοιός) να πυροδοτεί τα σήματα ακατάλληλα.
Οι ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι «απλές» (όπως γραμμές, σχήματα ή λάμψεις φωτός) ή «σύνθετες» όπως μορφοποιημένες εικόνες ζώων (π.χ. πεταλούδες).
Οι εικόνες μπορεί να εμφανίζονται ξαφνικά για δευτερόλεπτα και στη συνέχεια να εξαφανίζονται απότομα. Αλλά μπορούν να διαρκέσουν λεπτά ή ώρες και η συχνότητα κυμαίνεται από μεμονωμένα επεισόδια έως πολλές φορές την ημέρα.
Η φύση των ψευδαισθήσεων του συνδρόμου Charles Bonnet είναι πολύ μεταβλητή. Δηλαδή, οι άνθρωποι που επηρεάζονται συχνά δεν βλέπουν το ίδιο πράγμα επανειλημμένα και ένα άτομο με το σύνδρομο θα δει διαφορετικά πράγματα από το επόμενο άτομο.
Οι ψευδαισθήσεις συχνά έχουν ελάχιστη ή καθόλου συναισθηματική σημασία, επιτρέποντας στους επηρεαζόμενους ανθρώπους να αναγνωρίζουν ότι δεν είναι πραγματικές. Αυτό διαφέρει από τις ψευδαισθήσεις που συνδέονται με κάποια ψυχική ασθένεια.
Οι περισσότεροι άνθρωποι με το σύνδρομο Τσαρλς Μπόνετ είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία (συνήθως πάνω από 70 ετών).
Οι αιτίες της τύφλωσης που οδηγούν στο σύνδρομο Charles Bonnet είναι συνήθως: o εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας, το γλαύκωμα, ο διαβήτης, το εγκεφαλικό επεισόδιο και ο τραυματισμός. Ωστόσο οποιαδήποτε ασθένεια που οδηγεί σε τύφλωση μπορεί να προκαλέσει το σύνδρομο.
Το σύνδρομο δεν εμφανίζεται σε άτομα που γεννήθηκαν τυφλά.
Η θεραπεία για το σύνδρομο Charles Bonnet είναι πολύ περιορισμένη, αλλά πολλοί ασθενείς λένε ότι η διαβεβαίωση είναι το μόνο που χρειάζονται, ειδικά για σπάνιες παραισθήσεις ή εκείνες που δεν επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής.
Επειδή οι ψευδαισθήσεις είναι πιο πιθανό να συμβούν όταν το άτομο είναι ξύπνιο, στο αμυδρό φως ή όταν είναι σωματικά αδρανές, μια τακτική είναι να μείνει ο πάσχων σωματικά δραστήριος. Ο ελεύθερος χρόνος με την οικογένεια ή τους φίλους σε κοινωνικές δραστηριότητες μπορεί να μειώσει τη συχνότητα και τη ζωντάνια των ψευδαισθήσεων.
