Το Paxlovid της Pfizer μαζί με το Molnupiravir της Merck είναι οι δύο αντιιικές θεραπείες σε μορφή χαπιών που είναι διαθέσιμες και έχουν αποδειχθεί ότι προστατεύουν αποτελεσματικά έναντι της νοσηλείας και του θανάτου λόγω COVID-19 όταν η λήψη τους γίνει κοντά στη διάγνωση της νόσου. Οι ιατροί της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών συνοψίζουν τα σχετικά νεότερα δεδομένα: Το Paxlovid έχει δείξει τη μεγαλύτερη σχετική αποτελεσματικότητα από τις δύο θεραπείες φτάνοντας ποσοστό 90% καλύτερη πρόγνωση σε σχέση με ασθενείς που δεν έλαβαν την θεραπεία. Η θεραπεία θα πρέπει να δοθεί εντός 5 ημερών από την εμφάνιση συμπτωμάτων ή θετικού test για SARS-CoV-2, δηλαδή πριν εμφανιστούν βαριά συμπτώματα. Οι μελέτες στο πεδίο, ωστόσο, έχουν δείξει μικρότερη σχετικά αποτελεσματικότητα για στελέχη της Omicron της τάξης του 75%. Αυτό, ωστόσο, πιθανόν οφείλεται στο ότι η Omicron είναι λιγότερο παθογόνος, συνεπώς το περιθώριο μείωσης της θνησιμότητας είναι μικρότερο από ό,τι με το στέλεχος Delta.
Οι ασθενείς που λαμβάνουν το Paxlovid συχνά βλέπουν ότι το ιικό τους φορτίο μηδενίζεται εντός της πενθήμερης αγωγής, κάτι που αποδεικνύει πόσο αποτελεσματική είναι η θεραπεία στην πράξη. Με απλά λόγια, τόσο το αντιγονικό (rapid) test όσο και το μοριακό test σε αρκετές περιπτώσεις μηδενίζονται πριν τη λήξη της διάρκειας της αγωγής. Ωστόσο, όταν άρχισε να διατίθεται η θεραπεία σε ευρύτερη κλίμακα, τότε σε ένα μικρό ποσοστό, περίπου 1%-2%, παρατηρήθηκε επάνοδος του ιικού φορτίου και των συμπτωμάτων κυρίως εντός του πρώτου 10ημέρου από τη λήξη της θεραπείας. Το φαινόμενο της επανόδου του SARS-CoV-2, γνωστό ως rebound, μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να συνδέεται με βαριά νόσο, ενώ κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι παρόμοιο φαινόμενο με παρόμοιο ποσοστό 1%-2% έχει παρατηρηθεί και σε ασθενείς που δεν έλαβαν την αγωγή. Παρόμοια φαινόμενα υποτροπής έχουν παρατηρηθεί και σε άλλα παθογόνα με τη διακοπή της αντιιικής ή αντιμικροβιακής αγωγής.
Το φλέγον ερώτημα που πλανάται από τα rebound-υποτροπές φορτίων του SARS-CoV-2 μετά από παροχή αντιιικής θεραπείας είναι κατά πόσο είναι πιθανό αυτές οι υποτροπές να επιλέγουν στελέχη που έχουν μεταλλάξεις αντοχής έναντι της αγωγής με Paxlovid και το ακόμα πιο φλέγον ζήτημα είναι κατά πόσο αυτά τα στελέχη είναι πιθανόν να μεταδοθούν. Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό; Θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξάπλωση στελεχών που έχουν αντοχή στη θεραπεία με το Paxlovid, με αποτέλεσμα να μην είναι πλέον αποτελεσματικό. Παρόμοια φαινόμενα έχουμε δει και με την παροχή άλλων αντιιικών, οπότε πολλοί ειδικοί ιολόγοι ειδικοί πως είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν στελέχη ανθεκτικά στην Paxlovid.
