Ζήσης Ψάλλας
Μια ανάλυση αποκάλυψε ότι σχεδόν 9 στα 10 ανθρώπινα γονίδια έχουν αναφερθεί σε τουλάχιστον μία μελέτη που σχετίζεται με τον καρκίνο. Αυτό καθιστά την αναζήτηση θεραπευτικών στόχων πολύ δύσκολη για τους ειδικούς:
Τα ευρήματα βασίζονται σε αποτελέσματα από τη μηχανή αναζήτησης PubMed, η οποία καλύπτει δεκάδες εκατομμύρια άρθρα για βιοεπιστήμες και βιοϊατρικά θέματα, μερικά από τα οποία εκτείνονται μέχρι τη δεκαετία του 1950.
Ο τεράστιος όγκος δεδομένων που συγκεντρώθηκαν σχετικά με τον καρκίνο σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα γονίδια που σχετίζονται με τον καρκίνο παρά για οποιαδήποτε άλλη ασθένεια ή διαδικασία.
Αν και η ύπαρξη αυτού του τεράστιου όγκου έρευνας για τον καρκίνο είναι φυσικά χρήσιμη στην προσπάθεια για θεραπείες και καλύτερη κατανόηση της νόσου, μπορεί να κάνει τη μεγάλης κλίμακας, συστηματική ανάλυση πιο δύσκολη όταν πρόκειται για γενετικούς δεσμούς. Με άλλα λόγια, μια σαφής εικόνα για το ποια γονίδια προκαλούν καρκίνο μπορεί να χαθεί μέσα στη θάλασσα των γονιδίων που συνδέονται απλώς με την ασθένεια με άλλους τρόπους.
Δεδομένου ότι ο καρκίνος θεωρείται πλέον ότι επηρεάζει περίπου έναν στους δύο από εμάς κατά τη διάρκεια της ζωής μας, δεν υπάρχουν σημάδια επιβράδυνσης της έρευνας για τη νόσο -μάλιστα προηγούμενες μελέτες έχουν σημειώσει πώς η αύξηση του όγκου της έρευνας για τον καρκίνο ξεπερνά όλα τα άλλα αυτήν τη στιγμή.
Εξάλλου, ο καρκίνος “διευκολύνεται” στη μελέτη, δεδομένου του αριθμού των δεδομένων και των εργαστηριακών πόρων, όπως οι καθιερωμένες κυτταρικές σειρές που είναι διαθέσιμες. Είναι επίσης ένα θέμα που προσελκύει πολλή χρηματοδότηση, αν και αυτή η χρηματοδότηση σε καμία περίπτωση δεν κατανέμεται εξίσου μεταξύ όλων των τύπων καρκίνου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μελέτες που συνδέουν τα γονίδια με τον καρκίνο είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση της νόσου, αλλά αυτή η τελευταία έκθεση προειδοποιεί ότι οι ερευνητές πρέπει να γνωρίζουν τις πιθανές μεροληψίες όσον αφορά τη σύνδεση κάθε μέρους της γενετικής μας σύνθεσης με τον καρκίνο.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Trends in Genetics.
