Πληροφορίες
Τίτλος: Wolfenstein II: The New Colossus
Πλατφόρμες: PC / PS4 / Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: MachineGames
Εκδότρια Εταιρεία: Bethesda Softworks
Είδος: First Person Shooter
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 27 Οκτωβρίου 2018
Εισαγωγή
Μια από τις πιο ιστορικές σειρές παιχνιδιών του είδους των First Person Shooters επανέρχεται μετά την κυκλοφορία των Wolfenstein: The New Order και Wolfenstein: The Old Blood που βρέθηκαν στα ράφια των καταστημάτων το 2014 και 2015 αντίστοιχα. Για την ακρίβεια οι ρίζες της σειράς μπορούν να βρεθούν 26 χρόνια πριν, με το Wolfenstein 3D που κατά γενική ομολογία είναι ένα παιχνίδι που προσδιόρισε το είδος και έκανε τα FPS ευρέως γνωστά από το 1991 και έπειτα.
Τα παιχνίδια αυτά διαδραματίζονται σε έναν παράλληλο κόσμο μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι Ναζί έχουν κυριαρχήσει σαν πρώτη δύναμη, έχοντας ταυτόχρονα εξελιχθεί τεχνολογικά για την εποχή. Το ύφος των πιο πρόσφατων τίτλων έχει γίνει πιο brutal, αλλά ταυτόχρονα και πιο “κάφρικο”, διατηρώντας ένα ιδιαίτερο χιούμορ. Η ανάπτυξη των Wolfenstein έχει περάσει από το 2014 και μετά στα “χέρια” της MachineGames που με τη βοήθεια της Bethesda έχουν καταφέρει να μας προσφέρουν κάποια από τα σημαντικότερα FPS των τελευταίων χρόνων και το Wolfenstein II: The New Colossus έρχεται να συνεχίσει αυτήν την πορεία.
Σενάριο
Τα γεγονότα του Wolfenstein II: The New Colossus διαδραματίζονται 5 μήνες μετά από αυτά του The New Order. Ο William “B.J.” Blazkowicz, κεντρικός χαρακτήρας για ακόμη ένα Wolfenstein, έχει κάνει την υπερπροσπάθειά του στο να καταστρέψει ολοσχερώς το οχυρό του Deathshead. Πλέον ο “B.J.” βρίσκεται σε κώμα για πέντε μήνες, αφού έχει περισυλλεχθεί από τα μέλη της Kreisau Circle, της ομάδας που τα έβαλε με τους Ναζί και πολέμησε για την απελευθέρωση του κόσμου. Παρόλα αυτά, η επιρροή και η κυριαρχία των Γερμανών είναι ασταμάτητη και οι ΗΠΑ έχουν καταληφθεί από τα στρατεύματα του Χίτλερ και της Frau Engel, της σαδίστριας αρχηγού του Ναζιστικού στρατού.
Αυτό που κάνει τη διαφορά για το Wolfenstein II σε σχέση με τους προκατόχους του είναι η μεγάλη βάση που έχουν δώσει οι developers της MachineGames για την πλοκή και την παρουσίαση της ιστορίας του παιχνιδιού. Μπορούμε να πούμε ότι μείναμε έκπληκτοι, μιας και δεν περιμέναμε μια τέτοια βελτίωση από έναν τίτλο που έχει για ταμπέλα απλά το “Killing Nazis”. Τα cutscenes είναι πολυάριθμα και σχεδιασμένα εξαιρετικά, με ομαλές μεταβάσεις από τις πιο υπερβολικές και χιουμοριστικές σκηνές στις πιο σοβαρές και αισθητικές. Ο William Blazkowicz δεν είναι πια μια killing machine που ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του, αλλά θα δούμε και την πιο ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα του, καθώς πέρα από τους Ναζί έχει να δώσει και τον αγώνα με δικούς του προσωπικούς “δαίμονες”. Αυτή η πιο προσωπική προσέγγιση του story σε συνδυασμό με το πολύ δυνατό cast των παράπλευρων χαρακτήρων δίνει “φρεσκάδα” στη σειρά και κερδίζει το ενδιαφέρον του παίχτη.
Gameplay
Το Wolfenstein II είναι ένας κατεξοχήν single player FPS τίτλος που συνδυάζει το πιο κλασικό hardcore gameplay παιχνιδιών, όπως το Doom και το Quake, αλλά ταυτόχρονα περιέχει πολλές πινελιές από τα σύγχρονα FPS. Το παιχνίδι μπορεί σε μεγάλο μέρος του να είναι ένα corridor shooter αλλά περιέχει και πιο ανοιχτού τύπου περιοχές, προσφέροντας τη δυνατότητα τόσο για stealth προσέγγιση αλλά και guns blazing για τους πιο ανυπόμονους. Για να υπάρχει ισορροπία στη δυσκολία των δύο αυτών διαφορετικών προσεγγίσεων, το Wolfenstein II διατηρεί τον μηχανισμό των commanders που είδαμε και στο The New Order. Στις περισσότερες περιοχές υπάρχουν από ένας ως τρεις Ναζί Commanders, οι οποίοι είναι έτοιμοι να ενεργοποιήσουν τον συναγερμό, καλώντας ενισχύσεις σε περίπτωση που οι εχθροί αντιληφθούν την παρουσία του παίχτη. Αν σκοτώσετε αυτούς τους commanders ή καταστρέψετε τους μηχανισμούς συναγερμού της περιοχής δεν θα υπάρχουν και ενισχύσεις. Αντιθέτως αν ο συναγερμός είναι σε ισχύ και οι commanders ζωντανοί, θα έρχονται συνεχώς εχθροί στην συγκεκριμένη περιοχή. Αυτός είναι ένας πολύ έξυπνος μηχανισμός για να μην γίνεται πολύ ευκολότερο το παιχνίδι, σε περίπτωση που μπείτε φουριόζοι σκοτώνοντας ό,τι βρείτε.
Η αλήθεια είναι ότι σαν gameplay δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διαφορές με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια της MachineGames. Το The New Colossus διατηρεί τους πολύ καλούς και στιβαρούς shooting μηχανισμούς, περιέχοντας όλα τα κλασικά weapons, όπως το pistol, το machine gun και το lazer rifle, τα οποία μπορούν να αναβαθμιστούν μέσω των weapon upgrade packs που υπάρχουν σκόρπια στα επίπεδα. Τα attributes του χαρακτήρα σταδιακά αναβαθμίζονται, πραγματοποιώντας challenges που είναι γνωστά ως perks. Οι μάχες είναι γενικά σε πολύ καλά επίπεδα, αν και θα θέλαμε μεγαλύτερη ποικιλία και γιατί όχι, ορισμένα πιο “ξεκάθαρα” boss fights. Πέρα από τους απλούς στρατιώτες και λόγω της μεγάλης τεχνολογικής εξέλιξης των Ναζί, θα αντιμετωπίσουμε ορισμένους ρομποτικούς εχθρούς διαφόρων διαστάσεων, αλλά και combat drones.
Τα επίπεδα του Wolfenstein II έχουν μια σχετική ποικιλία και γενικά το παιχνίδι περιέχει και μεγάλα κομμάτια εξερεύνησης πέρα από τη δράση, διατηρώντας έτσι μια ισορροπία που ξεκουράζει τον παίκτη. Πριν σχεδόν από κάθε αποστολή θα επιστρέφετε στο U-boat, το υποβρύχιο που αποτελεί και τη βάση της Kreisau Circle. Εκεί μπορείτε να αλληλεπιδράσετε με διάφορους χαρακτήρες και “συναγωνιστές” σας, να ακούσετε και να δείτε κάποιες ιδιαίτερα χιουμοριστικές σκηνές, να λάβετε side missions, μέχρι και να κάνετε εξάσκηση στο shooting range. Γενικά στο U-boat θα δείτε ότι υπάρχει απίστευτη λεπτομέρεια στα πάντα και αυτό δείχνει την αγάπη των developers γι’ αυτό που δημιούργησαν.
Για κάποιον που θα θελήσει να παίξει το story του τίτλου, χωρίς να ασχοληθεί με τις παράπλευρες αποστολές και δραστηριότητες, το παιχνίδι διαρκεί κοντά στις 7-8 ώρες (αναλόγως και του playstyle). Για όσους αρέσκονται στο να ψάχνουν τα πάντα και να κάνουν όλες τις αποστολές, βρίσκοντας παράλληλα τα πολυάριθμα collectibles, η διάρκεια μπορεί να ξεπεράσει εύκολα τις 20 ώρες (αναλόγως βέβαια και του επιπέδου της δυσκολίας που θα επιλεχθεί). Να τονίσουμε ότι εκτός του story, το παιχνίδι περιέχει και 16 Uber Commander missions, στις οποίες επιστρέφετε σε προηγούμενες περιοχές του παιχνιδιού, ώστε να εξουδετερώσετε κάποιους συγκεκριμένους στόχους. Στην ουσία αποτελούν assassination challenge missions και μπορούν να παιχτούν και μετά το τέλος του main story.
To level design είναι έξυπνο με σχετική ποικιλία και μας μεταφέρει από το κατεστραμμένο Μανχάταν και την Νέα Ορλεάνη των 60’s μέχρι τη διαστημική βάση των Ναζί στον πλανήτη Αφροδίτη. Η αλήθεια είναι πάντως ότι θα θέλαμε 2-3 ακόμη επίπεδα στο κεντρικό story του παιχνιδιού και γενικά έχουμε παράπονα με το απότομο και σχετικά “χλιαρό” ending. Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι το Wolfenstein II είναι ένα από τα πιο δύσκολα και challenging FPS παιχνίδια που κυκλοφορούν στην αγορά (στις μεγαλύτερες δυσκολίες) και όσοι ενδιαφέρονται για 100% ολοκλήρωση των Trophies/Achievements θα περάσουν πολύ δύσκολες στιγμές για να το καταφέρουν.
Τεχνικός Τομέας
Παρά το σχετικά καλό performance (το review του παιχνιδιού έγινε στην κονσόλα του PlayStation 4) το Wolfenstein ΙΙ, δεν είναι ο τίτλος που “ρίχνει σαγόνια” με τα γραφικά του. Μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν κάποια χαμηλότερης ποιότητας textures, ενώ και τα πρόσωπα των χαρακτήρων δεν φτάνουν τα κορυφαία επίπεδα άλλων τίτλων της γενιάς. Το παράπονό μας μεταφέρεται και στα cutscenes τα οποία παρ’ ότι είναι εξαιρετικά σκηνοθετημένα, είναι οπτικά μέτριας ποιότητας με τα γραφικά να έχουν μεγάλη διαφορά με το actual gameplay, κάτι που είναι ιδιαίτερα ορατό κατά τις μεταβάσεις από cutscene σε gameplay και αντίθετα. Επίσης, τα loading times δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι και τόσο γρήγορα, ειδικά για έναν τίτλο που θα δείτε τον χαρακτήρα σας να πεθαίνει ουκ ολίγες φορές. Για να μην παρεξηγηθούμε όμως, το Wolfenstein II είναι οπτικά ένας “συμπαθητικός” τίτλος που στα 95% των περιπτώσεων διατηρεί τα 60 καρέ το δευτερόλεπτο χωρίς προβλήματα, ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι η έκδοση Xbox One έχει ελαφρώς χειρότερες επιδόσεις. Γενικότερα, δεν θεωρούμε ότι κατάφερε να φτάσει το 100% των δυνατοτήτων των κονσολών, τουλάχιστον τις απλές εκδόσεις. Οι εκδόσεις στο PlayStation 4 Pro και στο Xbox One Χ έχουν αρκετές βελτιώσεις, όμως δεν είχαμε τη δυνατότητα να τις δοκιμάσουμε.
Αντιθέτως, στον τομέα του ήχου, τόσο το voice acting, όσο και τα εφέ είναι εξαιρετικής ποιότητας, αλλά το soundtrack είναι αυτό που “κλέβει” πραγματικά τις εντυπώσεις. Κατά τη διάρκεια της δράσης θα ακούσετε ηλεκτρικές κιθάρες και πιο έντονη επένδυση με ηλεκτρονική μουσική, ενώ τα ambient κομμάτια των stealth στιγμών είναι εξίσου ταιριαστά στο σύνολο. Αξίζει να δώσουμε τα εύσημα μας πάντως και στους voice actors που στους διαλόγους και ιδιαίτερα σε ορισμένες πιο… “Inglourious Basterds” σκηνές δίνουν τα “ρέστα” τους. Δεν αποκαλύπτουμε περισσότερα πράγματα λόγω πιθανών spoilers.
Συμπέρασμα
To Wolfenstein II: The New Colossus απευθύνεται στους FPS fans και είναι ένας τίτλος που “δένει” με πολλή αγάπη και μεράκι το πιο κλασικό με το μοντέρνο shooter, δημιουργώντας κάτι το πραγματικά ιδιαίτερο.
Το ισορροπημένο gameplay του, η σωστά δομημένη πλοκή του και το αρκετά ικανοποιητικό περιεχόμενό του, κατατάσσουν το παιχνίδι σε ένα από τα καλύτερα του είδους. Μπορεί να απέχει λίγο από το “τέλειο”, μιας και έχουμε ορισμένα μικρά παράπονα, αλλά είναι χωρίς καμία αμφισβήτηση ένας τίτλος που κάθε φίλος του είδους πρέπει να ζήσει και να αποκτήσει. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα.
8/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηλε από την IGE S.A. για τις ανάγκες του Review.
