Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: The Legend of Zelda: Link’s Awakening
Διαθέσιμο σε: Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: Nintendo Switch
Εταιρεία Ανάπτυξης: Nintendo EPD / Grezzo
Εκδότρια Εταιρεία: Nintendo
Είδος: Action/Adventure
Ηλικίες: 7+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 20 Σεπτεμβρίου 2019
Το Link’s Awakening ήταν το πρώτο παιχνίδι της σειράς The Legend of Zelda που έπαιξα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον ξάδερφό μου, όταν το αγόρασε στο Game Boy, να με παίρνει τηλέφωνο και να προσπαθεί ενθουσιασμένος να μου εξηγήσει τι είναι και πώς παίζεται. «Μπορείς να πας όπου θέλεις!», μου έλεγε κι εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω -και στο Super Mario, όπου θέλω πάω, σκεφτόμουν. Όταν, όμως, πήγα στο σπίτι του και έπαιξα το Link’s Awakening, κατάλαβα. Παρόλο που είναι φαινομενικά απλό, είναι ένα παιχνίδι που καταφέρνει να σκαρφαλώσει στο σημείο του μυαλού που ευθύνεται για το μνημονικό, να το κυριεύσει και να χαράξει το όνομά του για πάντα, με έναν έντονα συναισθηματικό τρόπο -σαν το όνομα ενός παιδιού σε ένα παχύ δέντρο. «Το Link’s Awakening ήταν εδώ, και πάντοτε θα είναι».
Τότε, όταν τα χέρια μου ίσα που έφταναν να πιάσουν το Game Boy σωστά, δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς ευθύνεται, τι κάνει το παιχνίδι αυτό να μοιάζει τόσο μαγικό. Ήταν ότι δεν είχα παίξει ξανά κάτι παρόμοιο, σίγουρα. Ήταν όμως και η έντονη ιδιαιτερότητά του που, όσο κι αν δεν την κατανοούσε το παιδικό μου μυαλό, την ένιωθα ξεκάθαρα. Παρά τη δυσκολία, για ένα μικρό παιδί, κατάφερα να το τερματίσω και να βιώσω τα έντονα συναισθήματα και τα μυστήρια που μου προσέφερε απλόχερα. Φυσικά, η είδηση του ερχομού του remake σε Nintendo Switch ήταν μία από τις πιο χαρμόσυνες της χρονιάς, για να μην πω της γενιάς.
Παίζοντας το Link’s Awakening ξανά, σε μεγαλύτερη ηλικία, κατάλαβα ακόμα περισσότερα. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που είναι ξεκάθαρα Zelda, όμως οι επιρροές του έρχονται από παράδοξα μέρη. Όσο ήταν υπό ανάπτυξη, η τηλεοπτική σειρά Twin Peaks άφηνε το στίγμα της στην τέχνη και την ποπ κουλτούρα. Το Link’s Awakening πλησίασε τον σουρεάλ, ονειρικό κόσμο του Twin Peaks, βούτηξε μέσα του με το κεφάλι και βγήκε αλλαγμένο. Αλλαγμένο σε σχέση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της εποχής, αλλά και με το ίδιο του το παρελθόν. Ακόμα και σήμερα, το Link’s Awakening είναι η πιο ιδιαίτερη και ξεχωριστή εμπειρία που έχει να δώσει η σειρά The Legend of Zelda.
Βασιζόμενοι στο Twin Peaks, οι δημιουργοί του Link’s Awakening έκαναν μερικές πολύ συγκεκριμένες επιλογές, που έμελλε να χαρακτηρίσουν το έργο τους για πάντα. Αρχικά, του έδωσαν μία σουρεάλ, ενίοτε σκοτεινή και άλλοτε κωμική αύρα που ήταν διάχυτη παντού. Στη συνέχεια, τοποθέτησαν τον κόσμο του παιχνιδιού σε μία περίεργη διάσταση, όπου βρίσκονταν χαρακτήρες από άλλους τίτλους της Nintendo, όπως για παράδειγμα ένα κουκλάκι Yoshi και μερικοί εχθροί από το Super Mario, μεταξύ άλλων. Με αυτόν τον τρόπο, ο κόσμος απέκτησε περίεργα χαρακτηριστικά: έμοιαζε ταυτόχρονα με σύμπαν από κάποιο Zelda παιχνίδι, με παρωδία, με κομμάτι του πραγματικού κόσμου και με όνειρο.
Στη συνέχεια, οι developers αποφάσισαν να εστιάσουν στο σενάριο πολύ περισσότερο από όσο συνηθίζεται στο franchise. Στο Link’s Awakening, η περιπέτεια ξεκινά με τον Link να βρίσκεται εν μέσω καταιγίδας ενώ πλέει στη θάλασσα, για να ναυαγήσει και να ξυπνήσει σε ένα άγνωστο νησί. Το νησί αυτό είναι το Koholint και όχι η Hyrule, και η Zelda δεν εμφανίζεται πουθενά. Ο κόσμος και το σενάριο στενεύουν τα όριά τους και, πάλι ακολουθώντας την προσέγγιση του Twin Peaks, εστιάζουν σε ένα μικρό χωριό και τους κατοίκους του. Παρά το απλοϊκό σενάριο και τον άλαλο πρωταγωνιστή, το χαριτωμένο cast χαρακτήρων που συναντάμε καταφέρνει να είναι αξιομνημόνευτο και οι αλληλεπιδράσεις μαζί του μεταδίδουν συναισθήματα στον παίκτη, ο οποίος νιώθει πως τους γνωρίζει.
Ύστερα, ξεκινά μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και περίεργες ιστορίες που έχουμε δει σε παιχνίδι της σειράς. Ο Link συναντά μία κουκουβάγια, που δεν είναι ό,τι φαίνεται, και αρχίζει η περιπέτεια με τελικό στόχο την αφύπνιση του Wind Fish, του φύλακα του νησιού. Το πλάσμα αυτό κοιμάται μέσα σε ένα αυγό που βρίσκεται στην κορυφή του ψηλότερου βουνού. Για να σηκωθεί από τον ύπνο, ο Link πρέπει να παίξει μία μελωδία με οκτώ όργανα, τα οποία βρίσκει ολοκληρώνοντας τα dungeons του νησιού. Η πλοκή παίρνει ενδιαφέρουσες τροπές και είναι χωρίς αμφιβολία η πιο πειραματική που έχει να επιδείξει το franchise.
Η ατμόσφαιρα είναι το δυνατότερο στοιχείο της ιστορίας. Ο κόσμος δίνει συνεχώς ονειρική αίσθηση και οι περίεργοι χαρακτήρες κάνουν εντύπωση. Υπάρχει ο Ulrira που επικοινωνεί με τον Link μόνο μέσω τηλεφώνου, ένας κροκόδειλος που τρώει φαγητό για σκύλους, υπάρχουν φαντάσματα, ένας εκτροφέας πουλερικών που μοιάζει με τον Luigi, και πολλοί ακόμα παράταιροι κάτοικοι αυτού του μοναδικού κόσμου, που τελικά ταιριάζουν απόλυτα. Εκτός από την κεντρική αποστολή, υπάρχουν και μερικές παράπλευρες, που είναι ιδιαίτερα εκτενείς και ευχάριστες, όπως η ανταλλαγή μίας σειράς αντικειμένων με διάφορους χαρακτήρες.
Το πρωτότυπο Link’s Awakening κατάφερε να φτιάξει έναν κόσμο που ήταν απόλυτα ταιριαστός στο σενάριο, με τα μονόχρωμα, σκοτεινά γραφικά του Game Boy. Μάλιστα, μόλις είδα το remake για το Switch, η νέα οπτικοποίηση δεν με έπεισε. Η αρχική έκδοση για το Game Boy, περισσότερο από την ανανεωμένη για το Color, κατάφερε να πιάσει απόλυτα το σουρεάλ, ονειρικό ύφος του Link’s Awakening. Όσο έβλεπα τη νέα εκδοχή, αυτή του Switch, σκεφτόμουν πως δεν ταιριάζει μία τόσο καρτουνίστικη και χαριτωμένη προσέγγιση. Η αλήθεια είναι πως ακόμα το πιστεύω, όμως το remake μού άλλαξε γνώμη εν μέρει• βασικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η αναγνωρισιμότητα που προσδίδουν τα νέα γραφικά στο παιχνίδι και η άριστη εκτέλεση. Το πρωτότυπο έμοιαζε πολύ με το A Link to the Past, ενώ το καινούριο δεν μοιάζει με κανένα και έχει δική του, έντονη ταυτότητα. Φυσικά, πολύ βοηθάει το γεγονός ότι τα γραφικά του remake είναι εξαίσια, με χαρακτήρες και περιβάλλοντα που μοιάζουν με γλυπτά από πηλό, υπέροχα οπτικά εφέ και φωτισμό που είναι πολύ ευχάριστος στο μάτι και ζωντανεύει τον χώρο. Τα cutscenes έχουν υποστεί ολοκληρωτική αναβάθμιση και είναι πανέμορφα -θα έβλεπα χωρίς αμφιβολία ένα καρτούν που δανείζεται το ύφος τους. Επίσης, οι ξεχωριστές «οθόνες» έχουν καταργηθεί και ο κόσμος είναι ενιαίος, με έντονο τεχνητό βάθος που δίνεται μέσω του depth of field. Ο κόσμος μοιάζει πιο «ζεστός» από ποτέ, οι χαρακτήρες είναι αξιολάτρευτοι και το συνολικό αποτέλεσμα μαγικό. Ήθελα να δω πιο σκοτεινό ύφος, όμως τελικά η επιλεχθείσα οδός με κέρδισε και κατάφερε να με πείσει. Το ονειρικό στοιχείο, ευτυχώς, έχει πάλι κεντρικό ρόλο, απλώς το όνειρο αυτή τη φορά είναι πιο χαριτωμένο και ευχάριστο. Η μουσική παραμένει καταπληκτική και οι νέες ενορχηστρώσεις είναι εξαίσιες χωρίς καμία εξαίρεση.
Η δομή του remake είναι απόλυτα πιστή στο πρωτότυπο έργο. Εκτός από την ενιαιοποίηση του κόσμου, που τον κάνει πολύ πιο σύγχρονο και διασκεδαστικό στην εξερεύνηση, τα περισσότερα στοιχεία μένουν ανέγγιχτα. Αν δεν είναι χαλασμένο, μην το φτιάξεις, λένε. Και το Link’s Awakening όχι απλώς δεν είναι χαλασμένο, αλλά είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα αλάνθαστης δομής σε παιχνίδι. Ο σχεδιασμός είναι ιδιοφυής, πολλά στοιχεία του δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμη και τα βλέπουμε συνεχώς μέχρι και στις μέρες μας. Ο ρυθμός προόδου, ο τρόπος με τον οποίο ξεκλειδώνουν νέες περιοχές, το backtracking α λα metroidvania με ιδιότητες που ανοίγουν διόδους που ήταν προηγουμένως απρόσιτες, ο απίστευτα σφιχτοδεμένος χάρτης που σε κάθε σπιθαμή του έχει εντυπωσιακά πυκνό περιεχόμενο, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του Link’s Awakening που φανερώνουν τη μαεστρία, την ολοκληρωτική γνώση του μέσου και την αστείρευτη έμπνευση των δημιουργών του. Η εξερεύνηση του Koholint είναι ένα ποίημα και το νησί παραμένει ένας από τους πιο ολοκληρωμένους και άρτια δομημένους κόσμους που έχουμε δει ποτέ.
Υπάρχουν μερικές, μικρές, αλλαγές, κυρίως στην τοποθέτηση αντικειμένων και μυστικών. Ο πυρήνας της εμπειρίας δεν αλλάζει, όμως οι διαφοροποιήσεις είναι πολύ εύστοχες και βελτιώνουν τη δοκιμασμένη στον χρόνο δομή, εκπλήσσοντας πού και πού όσους έχουν ήδη παίξει το πρωτότυπο. Οι διάλογοι, επίσης, είναι ως επί το πλείστον ίδιοι, με μικρές αλλαγές εδώ κι εκεί, που δεν κάνουν μεγάλη διαφορά. Η διάρκεια δεν έχει αλλάξει και φτάνει περίπου στις 15 ώρες, αν βρούμε αρκετά μυστικά και γενικά ψάχνουμε τον κόσμο. Επειδή το Link’s Awakening είναι απερίγραπτα αξιομνημόνευτο, αν κάποιος το έχει παίξει αρκετά στο παρελθόν, σίγουρα θα το θυμάται απ’ έξω και θα το τελειώσει πιο γρήγορα.
Αν κάτι έχει «γεράσει» από το παλιό Link’s Awakening, είναι οι μάχες που ήταν πολύ απλοϊκές. Το remake, ευτυχώς, επεμβαίνει καίρια, κάνοντας τις μονομαχίες απίστευτα διασκεδαστικές, με την εισαγωγή μερικών mechanics. Για παράδειγμα, κάποιοι εχθροί έχουν πλέον πιο πολύπλοκη συμπεριφορά και μπορεί να χρειάζεται να αμυνθούμε σε μία επίθεσή τους για να μας φανερώσουν το αδύναμο σημείο τους. Οι νέες τακτικές κάνουν τη μάχη να λάμπει και να μη γίνεται ποτέ βαρετή, ενώ τα animations της δίνουν φρεσκάδα και ζωντάνια. Επίσης, υπάρχουν δύο διαβαθμίσεις της δυσκολίας για όσους θέλουν μεγαλύτερη πρόκληση -κάτι θετικό, μιας και το Link’s Awakening δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό.
Επίσης, μερικά mini games έχουν αλλάξει και είναι πλέον πιο λειτουργικά, λιγότερο εκνευριστικά και, γενικά, βελτιωμένα. Οι γρίφοι παραμένουν πολύ διασκεδαστικοί, καλοστημένοι και έξυπνοι, χωρίς αλλαγές. Οι αλλαγές είναι μικρές, γενικά, αλλά είναι σωστά υλοποιημένες και εμφανίζονται σε πετυχημένα σημεία, με πολλές quality of life βελτιώσεις. Η ανανέωση που κάνει τη διαφορά, είναι η εισαγωγή πλήκτρων που ενεργοποιούν διάφορες ιδιότητες χωρίς να χρειάζεται να μπαίνουμε στο μενού και να φοράμε το κατάλληλο αντικείμενο κάθε φορά, όπως στο πρωτότυπο. Αυτή η αλλαγή και μόνο είναι αρκετή, καθώς εξαφανίζει το πιο εκνευριστικό στοιχείο του Link’s Awakening και βελτιστοποιεί τη ροή του σε βαθμό που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε όταν το παίζαμε στο Game Boy μας.
Δυστυχώς, η μεγαλύτερη προσθήκη του remake είναι απογοητευτική. Πρόκειται για ένα νέο feature, που παίρνει τη θέση του φωτογράφου της προηγούμενης έκδοσης. Στο remake μάς δίνεται η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τα δωμάτια των dungeons που έχουμε ήδη τελειώσει για να δημιουργήσουμε δικά μας dungeons, στα οποία μετά μπορούμε να παίξουμε. Φυσικά, η ιδέα είναι εξαιρετική, ταιριάζει πολύ σε ένα παιχνίδι Zelda και έχει πολλές προοπτικές. Η υλοποίηση όμως δεν αποδίδει, επειδή οι δημιουργίες μας είναι πάντοτε βαρετές, με δωμάτια, εχθρούς και γρίφους που έχουμε ήδη παίξει, απλώς ανακατεμένα. Ευτυχώς, δεν είναι ανάγκη να ασχοληθούμε με το εν λόγω feature, εκτός από την πρώτη φορά που λειτουργεί ως tutorial και έτσι δεν επηρεάζεται η συνολική εμπειρία• απλώς είναι μία χαμένη ευκαιρία. Μιας και μιλάμε για τα ελαττώματα του remake, το μόνο που κατάφερε να μειώσει ελαφρώς την εικόνα του, είναι οι πτώσεις του framerate που, αν και όχι τραγικές, μερικές φορές είναι ενοχλητικές. Το Link’s Awakening δείχνει υπέροχο σε μεγάλη και μικρή οθόνη, όμως σε φορητό mode θυμίζει την εποχή του πρωτότυπου και το Game Boy, κι έτσι δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο να το παίξω εξ ολοκλήρου σε handheld. Τέλος, ο χειρισμός είναι σαφέστατα καλύτερος από ποτέ και δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα.
Συμπέρασμα
Το remake του The Legend of Zelda: Link’s Awakening είναι ολόσωστα δομημένο, με σεβασμό στο πρωτότυπο, απόλυτη πιστότητα και μερικές καθοριστικές αλλαγές που το βελτιώνουν ακόμα περισσότερο. Είτε έχετε παίξει το παλιό είτε όχι, το remake προτείνεται ανεπιφύλακτα και αναμένεται να συγκινήσει τους παλιούς παίκτες αλλά και να γνωρίσει αυτό το διαχρονικό διαμάντι στους νέους, στη βέλτιστη εκδοχή του. Η Nintendo τα κατάφερε. Το καλύτερο Zelda παιχνίδι έγινε ακόμα καλύτερο.
Βαθμολογία: 
9/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του review.
