Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: Serious Sam 4
Διαθέσιμο σε: PC, PS4, Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PC
Εταιρεία Ανάπτυξης: Croteam
Εκδότρια Εταιρεία: Devolver Digital
Είδος: First-person shooter
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 24 Σεπτεμβρίου 2020 (PC) / 2021 (PS4, Xbox One)
Το Serious Sam απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό και μάλιστα όλο και πιο περιορισμένο. Πρόκειται για παιχνίδι «παλιάς σχολής», που στηρίζεται αποκλειστικά στην άμυαλη διασκέδαση μέσω ασταμάτητης δράσης με τεράστια όπλα και ορδές εξωγήινων. Κάποιος ή κάποια που θέλει να παίξει ακριβώς αυτό, θα το βρει αυτούσιο στο Serious Sam 4. Μάλιστα, θα το βρει τόσο αυτούσιο που θα νομίζει ότι μεταφέρθηκε στις αρχές του 2000, ότι ακούει Limp Bizkit και παίζει το πρώτο Serious Sam.
Η σειρά δεν έχει αλλάξει καθόλου και, όσο κι αν για ένα μέρος των ενδιαφερόμενων αυτό είναι και το ζητούμενο, έχουν πλέον κυκλοφορήσει άλλοι τίτλοι τύπου «ρετρό» που κατάφεραν και να εξελίξουν το είδος, αλλά και να προσελκύσουν νέους παίκτες. Το Serious Sam 4 δεν κάνει τίποτα από αυτά.
Τι κάνει, όμως, το τέταρτο Serious Sam; Όταν λέω πως δεν εξελίσσει τη σειρά, το εννοώ με κάθε πιθανή σημασία. Τα γραφικά του νέου παιχνιδιού δεν ικανοποιούν καθόλου, με μοντέλα χαρακτήρων που μοιάζουν ξύλινα, animations άλλης εποχής και ήχο που πολλές φορές χαμηλώνει ή δυναμώνει ξαφνικά, ενώ τα περιβάλλοντα παρουσιάζουν αρκετά προβλήματα όπως textures που αργούν να φορτώσουν και αντικείμενα που περνούν μέσα από τοίχους και χαρακτήρες. Τα physics, επίσης, είναι εντελώς παράταιρα και δεν πείθουν ούτε με δεδομένο το υπερβολικό ύφος του παιχνιδιού, καθώς θα δείτε, μεταξύ άλλων, εχθρούς να τρέχουν καταπάνω σας με μανία και όταν τους σκοτώνετε θα πέφτουν κάτω σαν βαρίδια, χωρίς να αντιδρούν καθόλου.
Ο σχεδιασμός των επιπέδων ακολουθεί την αναχρονιστική προσέγγιση και μας δίνει πίστες που είναι βαρετές και ανέμπνευστες, χωρίς ιδιαίτερα σημεία για να ξεχωρίζουν. Επίσης, εξαιτίας του αδιάφορου σχεδιασμού αλλά και ενός κακοστημένου pathfinding mechanic, η εύρεση του στόχου μιας αποστολής πολλές φορές γίνεται αγγαρεία. Φυσικά, ο στόχος μας είναι επί της ουσίας ο ίδιος πάντα: σκοτώνουμε ό,τι κινείται, ανοίγει η κλειδωμένη πόρτα και πάλι απ’ την αρχή. Ένα επιπλέον πρόβλημα που προκύπτει και χαμηλώνει αισθητά την ταχύτητα είναι το γεγονός ότι αργούμε να βρούμε αρκετά όπλα ώστε να αρχίσει ο χαμός και, όταν πια έχουμε γεμάτο οπλοστάσιο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο το παιχνίδι επιλέγει να μας βάζει στα επόμενα κεφάλαια μόνο με ένα πιστόλι, κάτι που καταστρέφει τον ρυθμό και προξενεί απορίες σχετικά με το τι είχαν στο μυαλό τους οι δημιουργοί.
Υπάρχουν κάποια νέα features, πάντως, όπως μερικές παράπλευρες αποστολές που είναι αδιάφορες αλλά δίνουν κάποια ευχάριστα αντικείμενα. Γενικά, υπάρχουν διασκεδαστικά gadgets και όπλα, όμως η σύντομη διάρκεια του παιχνιδιού (8-10 ώρες περίπου) και το γεγονός ότι μας αφαιρεί τα όπλα, όπως προαναφέρθηκε, δεν μας αφήνουν να απολαύσουμε σε ιδανικό βαθμό όσα προσφέρονται. Υπάρχει συνεργατικό multiplayer έως τεσσάρων παικτών (μόνο online), κάτι που σίγουρα είναι θετικό και ταιριάζει στο στιλ του Serious Sam, αν και θα μπορούσε να έχει περισσότερα modes (και περισσότερους παίκτες).
Σε διάφορα σημεία, βρίσκουμε πόντους για να αναβαθμίσουμε τον πρωταγωνιστή μέσω ενός skill tree που, ενώ έχει διασκεδαστικές ιδιότητες για να ξεκλειδώσουμε (dual wield, dual wield για διαφορετικά όπλα, δυνατότητα να πυροβολούμε ενώ κάνουμε sprint κλπ), θα μπορούσε να μας τις δίνει από την αρχή και να περιλαμβάνει πιο υπερβολικά και ιδιαίτερα skills.
Η σημαντικότερη προσθήκη του Serious Sam 4 είναι αυτό που οι developers του ονομάζουν “Legion System”, που τους δίνει τη δυνατότητα να βάζουν ταυτόχρονα στις πίστες, μπροστά στα μάτια του παίκτη, τεράστιους αριθμούς εχθρών. Έτσι, σε πολλά σημεία του campaign θα αντιμετωπίσετε κυριολεκτικά χιλιάδες εξωγήινους την ίδια στιγμή σε τεράστιες, επικές μάχες. Μάλιστα, οι τύποι εχθρών είναι πολλοί, αισθητά διαφορετικοί μεταξύ τους και, σε γενικές γραμμές, πολύ διασκεδαστικοί.
Υπάρχουν τεράστια πλάσματα που τρέχουν σαν ταύροι καταπάνω μας, θα αντιμετωπίσετε βαμπίρ που τηλεμεταφέρονται ξαφνικά από πίσω σας, μεγάλα ρομπότ με πολυβόλα, ακέφαλες μορφές που κρατούν βόμβες και επιτίθεται σε στιλ «καμικάζι» και πολλά άλλα, πάντοτε εντελώς υπερβολικά. Η τακτική “run and gun” έχει τον κύριο ρόλο: θα τρέχετε συνεχώς, θα αποφεύγετε επιθέσεις και θα πυροβολείτε κάθε δευτερόλεπτο, σκοτώνοντας τους εχθρούς πέντε-πέντε, ασταμάτητα. Υπάρχουν και μερικά σημεία που διαφοροποιούνται ελαφρώς, με πιο ανοιχτούς χώρους και τη δυνατότητα να οδηγούμε οχήματα, όμως είναι σχεδόν τελείως άδεια και αδιάφορα. Επίσης, θα πολεμήσουμε με τεράστια bosses που δυστυχώς στο gameplay μεταφράζονται σε άχαρες αναμετρήσεις χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση.
Ωστόσο, μερικές παρεμβάσεις καταφέρνουν να σώσουν την κατάσταση και να δώσουν αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Όταν βρεθούμε στα χωράφια, θα οδηγήσουμε ένα τρακτέρ και θα «θερίσουμε» εξωγήινους κατά δεκάδες, ακούγοντας μουσική country. Μόλις φτάσουμε στο Βατικανό θα χειριστούμε το Papamobile, το… τεράστιο ρομπότ του Πάπα και θα ξεπαστρέψουμε ορδές εξωγήινων στους δρόμους με ρουκέτες. Θα καταρρίψουμε ζωντανά ελικόπτερα με πλοκάμια, θα συναντήσουμε μια γιαγιά με mini-gun, θα σκοτώσουμε μία τεράστια εξωγήινη αράχνη στο Κολοσσαίο της Ρώμης, θα αντιμετωπίσουμε ορδές εχθρών στα χιόνια ακούγοντας μέταλ διασκευή του Καλίνκα με οπερετικά φωνητικά.
Αυτά και άλλα τόσα εντελώς υπερβολικά, πλήρως ηλίθια σκηνικά, είναι αρκετά για να με κάνουν να πω ότι άξιζε που έπαιξα το Serious Sam 4, παρά τα προβλήματά του. Κι αν δεν σας φτάνουν αυτά, μάθετε πως ένα από τα όπλα που θα βρείτε είναι ένα κανόνι με οβίδες, το οποίο βέβαια δεν μένει ακίνητο αλλά το κρατάτε και τρέχετε, και μάλιστα ένα σε κάθε χέρι. Επίσης, το shotgun για κάποιον λόγο μπορεί να σκοτώσει αντιπάλους αποτελεσματικά σε τεράστιες αποστάσεις, καθιστώντας όπλα όπως το sniper κάπως αχρείαστα, σε μεγάλο μέρος του campaign έστω, γιατί η δυσκολία είναι γενικά αυξημένη και σε ορισμένα σημεία θα χρειαστεί να αξιοποιήσετε το οπλοστάσιό σας. Κάτι ακόμα που μου θύμισε παιχνίδια άλλης δεκαετίας: μερικές φορές έχασα και έκανα load το τελευταίο auto-save, το οποίο είχε καταγράψει τη στιγμή που έπεσα στον γκρεμό ή που με πέτυχε ένας εχθρός και με σκότωσε, με αποτέλεσμα να πρέπει να φορτώσω το προηγούμενο save για να μπορέσω να παίξω. Μικρό το κακό, γιατί το παιχνίδι σώζει συχνά, όμως δεν περίμενα να το ξαναδώ αυτό να συμβαίνει…
Αυτή τη φορά η Croteam προσπαθεί να εισάγει ένα πιο εκτενές σενάριο στο Serious Sam και δυστυχώς αποτυγχάνει. Η ιστορία είναι αδιάφορη και τετριμμένη, οι χαρακτήρες εντελώς βαρετοί και χάνονται πολλές ευκαιρίες για επικά σκηνικά, ενώ το animation στα cutscenes χαλάει ακόμα περισσότερο το αποτέλεσμα. Η μουσική που συνοδεύει τις περιπέτειες του Sam είναι εντυπωσιακή, με μερικές έξυπνες πινελιές που τη χρωματίζουν ευχάριστα και τη βάζουν πιο μέσα στο σενάριο και το concept, ενώ σε σημεία είναι πολύ επική, σε βαθμό που σε κάνει να περιμένεις να ανοίξουν οι ουρανοί και να έρθει η αποκάλυψη –δεν το λέω για αρνητικό.
Συμπέρασμα
Τελικά, το Serious Sam 4 είναι δυστυχώς κολλημένο στο παρελθόν και δεν επιχειρεί καθόλου να εκσυγχρονίσει το gameplay του, αλλά ούτε και την παρουσίαση. Δεν είναι πως δεν θα διασκεδάσετε παίζοντάς το, ωστόσο πρόκειται για μία χαμένη ευκαιρία που αρκείται στο να μας δώσει μερικές ώρες άμυαλης διασκέδασης και δεν προσπαθεί να κάνει κάτι παραπάνω. Αυστηρά για fans της σειράς, και μάλιστα σκληροπυρηνικούς.
Βαθμολογία: 
6/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
