Pillars of Eternity II: Deadfire – Ultimate Edition – Review: Ένα από τα… «σκληρά» cRPG

Πληροφορίες

Τίτλος: Pillars of Eternity II: Deadfire – Ultimate Edition
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4 / Xbox One / Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Obsidian Entertainment
Εκδότρια Εταιρεία: Versus Evil
Είδος: RPG
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 28 Ιανουαρίου 2020 (PlayStation 4 / Xbox One)

Είναι πολύ όμορφο το γεγονός πως τα old-school cRPGs βρίσκουν τον δρόμο τους για τις κονσόλες, σε ένα αρκετά διαφορετικό και περιορισμένο για το είδος κοινό. Η σειρά Pillars of Eternity, η σειρά Divinity: Original Sin αλλά και κάποια άλλα παρόμοια παιχνίδια που είναι “φτιαγμένα” για PC (όπως το Wasteland και το Civilization) έχουν πλέον την τιμητική τους στις κονσόλες, ακόμη και στην έκδοση του Nintendo Switch. Οι developers έχουν βρει τρόπους να καλύψουν την “απαραίτητη”, για το είδος, χρήση του “ποντικιού” με άλλους τρόπους, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους console players να γευτούν ορισμένα από τα καλύτερα παιχνίδια του είδους. Ακόμη θυμάμαι πόσο παιδεύτηκα στην αρχή με το Divinity Original Sin στο PS4 πριν αρκετά χρόνια, αλλά πόσο εν τέλει κατέληξα να το αγαπάω.
 

Το Pillars of Eternity II: Deadfire, όπως και ο προκάτοχός του, ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Είναι παιχνίδια φτιαγμένα με πολύ μεράκι από ορισμένους ειδικούς στο είδος (Obsidian Entertainment), αλλά και παιχνίδια πολύ απαιτητικά από πολλές απόψεις (αφοσίωση, χρόνος, εκμάθηση). Μετά από δύο σχεδόν χρόνια από την κυκλοφορία του στο PC, το Pillars of Eternity II: Deadfire κυκλοφορεί και στις κονσόλες (το συγκεκριμένο review αφορά την έκδοση του PS4). Η Ultimate Edition, όπως ονομάζεται, μπορεί μεν να έρχεται σε full price, αλλά περιλαμβάνει όλα τα expansions του παιχνιδιού, καθώς και όλα τα χαρακτηριστικά που προστέθηκαν μέσω free updates στην έκδοση για PC, όπως για παράδειγμα η επιλογή για turn-based μάχη.
 

Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί Pillars of Eternity, μιλάμε για computer RPGs παλαιάς κοπής, σε στυλ Baldur’s Gate με ισομετρική κάμερα, πληθώρα επιλογών στη μάχη, customization, πολλούς διαλόγους και αποφάσεις με διαφορετικές επιπτώσεις. To Pillars of Eternity II διαθέτει όλα τα παραπάνω και αντικειμενικά είναι ένα καλοφτιαγμένο παιχνίδι από πολλές απόψεις. Το αρνητικό για τους νέους παίκτες που θέλουν να δοκιμάσουν το παιχνίδι είναι ότι προϋποθέτει ως έναν μεγάλο βαθμό την ενασχόλησή σας με το πρώτο παιχνίδι ή τουλάχιστον να παρακολουθήσετε μια πολύ καλή επανάληψη για τα γεγονότα του, καθώς το PoE II αποτελεί ξεκάθαρη συνέχεια του πρώτου. Το lore και ο κόσμος που έχει δημιουργήσει η Obsidian είναι τεράστιος, έτσι αν κάποιος δεν έχει ιδέα από τη σειρά, σίγουρα θα χαθεί ξεκινώντας στα τυφλά το PoE II. Παρ’ όλα αυτά, οι “τολμηροί” μπορούν να επιλέξουν να ενημερωθούν μέσω του codex του παιχνιδιού, αν και δεν θα το συνιστούσαμε.
 

Ο παίκτης αναλαμβάνει για ακόμη μια φορά τον ρόλο του Watcher, ενός χαρακτήρα που μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις των ψυχών και να εισέλθει στον κόσμο των νεκρών. Απώτερος σκοπός του παιχνιδιού είναι να σταματήσουμε τον Eothas, τον θεό του φωτός και της αναγέννησης, στο φονικό ξύπνημά του. Ο Eothas, που ήταν υποθετικά νεκρός από το πρώτο παιχνίδι, ξυπνάει με τη μορφή ενός γίγαντα και περπατώντας στον κόσμο της Eora, καταστρέφει ό,τι βρει στον δρόμο του. Η ιστορία συνεχίζεται πέντε χρόνια μετά από το πρώτο παιχνίδι και πολλές επιλογές υποθετικά “μεταφέρονται” από το ένα παιχνίδι στο άλλο. Στην έκδοση για τις κονσόλες δεν υπάρχει η επιλογή για να κάνουμε import κάποιο save μας από το πρώτο PoE (η επιλογή αυτή υπάρχει στο PC), μπορούμε όμως να διαλέξουμε μια από τις έξι προκαθορισμένες καταλήξεις που μας δίνει το παιχνίδι και να πορευτούμε με αυτή.
 

Η περιπέτεια του Watcher λαμβάνει χώρα στο αρχιπέλαγος της Deadfire, όπως ονομάζεται, ένα σύμπλεγμα νησιών με πειρατική θεματολογία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας θα συναντήσουμε διαφορετικές φυλές ανθρώπων (και όχι μόνο), πειρατές, διαφορετικά factions που θα συμμαχήσουμε (ή θα πολεμήσουμε εναντίον τους) και αρκετά side quests. To βασικό storyline του τίτλου, παρότι είναι αρκετά μικρό σε διάρκεια για το είδος (μόλις 6 – 7 μεγάλες αποστολές), περιτριγυρίζεται από δεκάδες ενδιαφέροντα side quests, tasks, αλλά και πολλά διαφορετικά μέρη (και dungeons) για εξερεύνηση. Παρέα μας θα έχουμε μια ομάδα μαχητών, ο καθένας με διαφορετική προσωπικότητα και διαφορετικούς σκοπούς στο παιχνίδι. Μαζί με τα expansions, το παιχνίδι διαρκεί δεκάδες ώρες και πέρα από την ποσότητά του, το περιεχόμενο του είναι και άκρως ποιοτικό από πλευράς γραφής, διαλόγων, voice acting αλλά και με σοβαρό και πλούσιο υπόβαθρο, αρκεί να γνωρίζετε καλά την αγγλική γλώσσα ώστε να το κατανοήσετε.
 

Στο Pillars of Eternity II θα κληθούμε να πάρουμε αρκετές αποφάσεις σχετικά με την ιστορία, το πώς θα προσεγγίσουμε μια κατάσταση ή και τον τρόπο που θα ολοκληρώσουμε κάποια αποστολή. Κάθε απόφαση έχει αντίκτυπο, ενώ υπάρχουν και ορισμένα scripted events με τη μορφή επιλογών που παρουσιάζονται σαν σε αφήγηση βιβλίου και προσθέτουν έναν διαφορετικό, πιο μυθιστορηματικό τόνο στο game. Αναβαθμίζοντας τα χαρακτηριστικά του party μας, έχουμε πρόσβαση σε περισσότερες επιλογές σε τέτοια events. Για παράδειγμα μπορούμε να κάνουμε “εικονικά” sneak past μια ομάδα εχθρών χωρίς να μας αντιληφθούν ή ανεβάζοντας το intimidate να τρομάξουμε τους εχθρούς μας με τα λόγια μας, κάνοντας τους “νταήδες”. Υπάρχει αρκετό βάθος σε αυτό το σύστημα και είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπουμε τις διαφορετικές καταλήξεις των επιλογών μας σε πολλαπλά playthroughs ή αποθηκεύοντας το παιχνίδι πριν την επιλογή.
 

Η μάχη του PoE II είχε αρχικά σχεδιαστεί ως real-time, με τον παίκτη να επιλέγει πότε θα κάνει pause για να δώσει τις απαραίτητες εντολές σε ένα party των πέντε συνολικά χαρακτήρων. Στη συνέχεια όμως προστέθηκε στο PC με update η επιλογή για turn-based σύστημα μάχης, κάτι που είναι διαθέσιμο εξαρχής φυσικά στις τωρινές εκδόσεις για κονσόλες. Turn-based ήταν και η δική μας επιλογή στο βασικό μας playthrough, μιας και νομίζουμε ότι ταιριάζει περισσότερο στο στυλ του παιχνιδιού, δίνοντάς μας περισσότερο έλεγχο. Παρότι δεν υπάρχει επιλογή για εναλλαγή μεταξύ turn-based και real-time σύστημα μάχης, υπάρχει αυτή για αλλαγή δυσκολίας οποιαδήποτε σχεδόν ώρα το θελήσουμε.
 

Όσον αφορά στον αρχικό μας χαρακτήρα, ο οποίος είναι και ο βασικός πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε από τους προκαθορισμένους που μας δίνει το παιχνίδι ή να δημιουργήσουμε έναν δικό μας από την αρχή, επιλέγοντας τη βασική και τη δευτερεύουσα (εφόσον το επιθυμούμε) κλάση του. Η επιλογή για second class είναι νέα και δεν υπήρχε στο πρώτο PoE, ενώ μάλιστα υπάρχει και δυνατότητα επιλογής subclass, ανεβάζοντας έτσι ακόμη περισσότερο το βάθος του customization. Είναι πάρα πολύ θετικό το γεγονός ότι το παιχνίδι είναι αρκετά ισορροπημένο από πλευράς δυσκολίας, ενώ από τα μενού μπορείτε να ρυθμίσετε ώστε οι πολύ χαμηλότερου level εχθροί να κάνουν upscale στο δικό σας level, διατηρώντας έτσι το επίπεδο πρόκλησης που επιθυμείτε.
 

Υπάρχει πολύ “ζουμί” όσον αφορά στο combat system, ειδικά στις μεγαλύτερες δυσκολίες που θα πρέπει να μελετάτε λεπτομερώς τα skills του party σας, τις αδυναμίες των εχθρών και τη σωστή τοποθέτηση των χαρακτήρων σας στον χώρο. Η αλήθεια είναι ότι τα tutorials του παιχνιδιού είναι αρκετά ελλιπή σε όλους του τομείς και το πιθανότερο είναι να καταφύγετε σε άλλα μέσα (YouTube, οδηγοί) ώστε να κατανοήσετε τελείως όλους τους μηχανισμούς. Πέρα από τον δικό σας χαρακτήρα, έχετε την ευθύνη και για το leveling των companions σας και μάχη με τη μάχη θα αρχίσετε να βρίσκετε τους ιδανικούς συνδυασμούς, τα combos και τη σωστότερη χρήση των skills σας. Για παράδειγμα, μια αποτελεσματική τακτική είναι να βάλετε έναν χαρακτήρα σας να κάνει blind τους εχθρούς, στη συνέχεια έναν άλλο να τους κάνει damage και να τους αποτελειώσετε με κάποιο skill που καίει τις πληγές τους. Το σύστημα μάχης έχει ρυθμό και είναι προσεγμένο, είτε παίζετε real time, είτε turn-based combat.
 

Όταν δεν μάχεστε ή δεν είστε σε διάλογο με NPCs του παιχνιδιού, μεταφέρεστε στο κομμάτι της εξερεύνησης και εδώ υπάρχει η μεγαλύτερη ίσως προσθήκη στο PoE ΙΙ σε σχέση με τον προκάτοχό του: η χρήση του πλοίου. Το game όπως προαναφέραμε έχει πειρατική θεματολογία και μια τέτοια προσθήκη ήταν απαραίτητη για την περιήγησή μας στον μεγάλο χάρτη του Deadfire Archipelago. Πέραν των μετακινήσεων από νησί σε νησί, υπάρχει και η δυνατότητα τροποποίησης του πλοίου σας με διαφορετικής μορφής κανόνια, διαφορετικό πλήρωμα, ακόμη και για αγορά νέων μεγαλύτερων πλοίων. Μάλιστα στον χάρτη, εκτός από τις επιλογές για εξερεύνηση, υπάρχουν και εχθρικά πειρατικά πλοία που μέσω αυτών ενεργοποιούνται και οι εικονικές “ναυμαχίες” με τον παίκτη να παίρνει αποφάσεις για το πότε θα στρίψει, θα επιτεθεί ή θα αποφύγει το εχθρικό πλοίο. Όλα τα παραπάνω γίνονται όμως σε μορφή αφήγησης και γενικά το naval combat είναι λίγο βαρετό στην εκτέλεσή του, ενώ γενικά σε ό,τι έχει να κάνει με το πλοίο, τα tutorials είναι εξίσου αναξιόπιστα και ελλιπή. Το μόνο που γίνεται σε πραγματικά… γραφικά και χρόνο είναι οι αποβιβάσεις των πειρατών στα καράβια όπου ξεκινά η κανονική μάχη, όπως την αναφέραμε παραπάνω.
 

Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι μεγάλος σε έκταση και περιέχει πολλές περιοχές για εξερεύνηση, όπως κάστρα, αρχαίους ναούς, καταυλισμούς ιθαγενών, πολλές εκ των οποίων παίρνουν τη μορφή dungeons. Μέσα σε αυτά μπορούμε να βρούμε ορισμένα από τα καλύτερα rewards, όπως μοναδικά όπλα και πανοπλίες ακόμη και spells που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Στην εξερεύνηση βοηθά και η γενικότερη ποικιλία των εχθρών, από διάφορα ζώα και έντομα, μέχρι πλάσματα της μυθολογίας, elementals και undeads, για να μην νομίζετε ότι πολεμάμε μόνο πειρατές… Φυσικά, όπως σε κάθε RPG, υπάρχουν οι traders που πουλάνε αντικείμενα για εμάς, την παρέα μας αλλά και το καράβι μας. Το UI και τα menu του παιχνιδιού είναι αρκετά προσβάσιμα (σίγουρα όμως όχι τόσο λειτουργικά όσο θα ήταν με ένα ποντίκι) αν και υπάρχουν ορισμένα θέματα με τις επεξηγήσεις, αλλά και με τα shortcuts για την επιλογή και τη μετακίνηση των χαρακτήρων. Ευτυχώς, γενικά τα μενού είναι καθαρά και σχετικά απλά στη λειτουργία τους, ενώ με τον χρόνο συνηθίζονται ακόμη περισσότερο.
 

Τα γραφικά του τίτλου ακολουθούν ένα πιο old-school πρότυπο, όχι μόνο λόγω της ισομετρικής κάμερας, αλλά και λόγω της 2D μορφής τους. Οι περιοχές μοιάζουν με ζωγραφισμένους πίνακες ή φωτογραφίες και τα 3D μοντέλα των χαρακτήρων κινούνται μέσα σε αυτά. Παρά τη μεγάλη ποικιλία και τη λεπτομέρεια των maps, οι περιοχές λόγω των δύο διαστάσεων μοιάζουν λίγο “στάσιμες” σε σχέση με τις περιοχές άλλων παιχνιδιών, όπως για παράδειγμα του Divinity. Οι επιδόσεις στις κονσόλες θα λέγαμε ότι είναι μέτριες με τον στόχο των 30 καρέ το δευτερόλεπτο να επιτυγχάνεται, αλλά μετά δυσκολίας, ενώ δεν υπάρχουν αναβαθμίσεις για τις πιο εξελιγμένες κονσόλες (PS4 Pro – Xbox One X).
 

Τo optimization δυστυχώς είναι ένα κομμάτι που “πονάει” πολύ το Pillars of Eternity II, όχι μόνο λόγω των αρκετών bugs που υπάρχουν στο παιχνίδι, αλλά κυρίως λόγω των απαράδεκτα συχνών και μεγάλων loading times. Οι χρόνοι φόρτωσης είναι μάλιστα τόσο συχνοί που θα δείτε τα loading screens, όχι μόνο για να μπείτε σε οποιοδήποτε κτήριο ή σπίτι, αλλά και για να αλλάξετε όροφο, ακόμη και για να βγείτε στη βεράντα. Πραγματικά δεν θυμόμαστε πότε αντιμετωπίσαμε τόσο μεγάλα θέματα στο κομμάτι του loading, που ξεπερνά κατά πολύ ακόμη και αυτό του Bloodborne κατά την αρχική του κυκλοφορία του και είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να παραβλέψουμε, ενώ ελπίζουμε στη μελλοντική κυκλοφορία κάποιου patch που θα βελτιώνει την κατάσταση.
 

Καλή δουλειά έχει γίνει στον τομέα του voice acting, με τους διαλόγους να είναι πλήρως ηχογραφημένοι, αν και ορισμένες προφορές παραείναι “αμερικανικές” για κάποιους χαρακτήρες, όπως για παράδειγμα των ιθαγενών. Η μουσική, πλην εξαιρέσεων, είναι αρκετά συμπαθητική, αν και όχι η καλύτερη που έχουμε δει σε τέτοια παιχνίδια (απέχει πολύ από την αντίστοιχη του Divinity), αλλά κάνει τη δουλειά της σε όλες τις περιπτώσεις, ενώ είναι και ιδιαίτερα διαδραστική αναλόγως το μέρος και την κατάσταση του gameplay (πχ. αν βρισκόμαστε σε μάχη, εξερεύνηση κτλ).
 

Συμπέρασμα
 

Το Pillars of Eternity II: Deadfire είναι ένα RPG που σέβεται και ακολουθεί τις ρίζες των προκατόχων του, ένα παιχνίδι πλούσιο σε υλικό, φτιαγμένο με μεράκι, αν και του λείπει ελαφρώς το “γυάλισμα” άλλων αντίστοιχων κυκλοφοριών. Είναι ένα άκρως απαιτητικό game που πολύ δύσκολα θα το προτείναμε σε κάποιον που θέλει για πρώτη φορά να ασχοληθεί με το είδος. Ο κόσμος που δημιούργησε η Obsidian και όλοι οι μηχανισμοί του gameplay δένουν ιδανικά για να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία στον πιο έμπειρο παίκτη. Δυστυχώς, η έκδοση για κονσόλες έρχεται και με ορισμένα σοβαρά προβλήματα τεχνικής φύσεως, με μεγαλύτερο εξ’ αυτών τα απαράδεκτα loading times. 
 

Όπως και να έχει, το Pillars of Eternity II είναι μια “πειρατική” εμπειρία που θα σας μείνει χαραγμένη στη μνήμη αρκεί να έχετε τις αντοχές και το υπόβαθρο να την απολαύσετε…

Βαθμολογία:   8/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε για τις ανάγκες του review.