Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: Crash Bandicoot 4: It’s About Time
Διαθέσιμο σε: PS4, Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PS4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Toys for Bob
Εκδότρια Εταιρεία: Activision
Είδος: Platform
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 2 Οκτωβρίου 2020
Η Toys for Bob, με την ανάπτυξη του νέου Crash Bandicoot, έχει αναλάβει δύσκολο έργο. Πρέπει να ακολουθήσει την επιτυχία της τριλογίας των remakes που είδαμε πέρσι, αλλά και να συνεχίσει τη σειρά από εκεί που έμεινε τότε και -στην ουσία- από το 1998 με το Crash Bandicoot 3: Warped.
Η εταιρεία, λοιπόν, έπρεπε να καταφέρει να δημιουργήσει ένα παιχνίδι που θα δίνει τη γνώριμη, κλασική αίσθηση του Crash Bandicoot, που ήταν παρούσα και στα remakes, αλλά και εισάγει νέες ιδέες για να δικαιολογήσει μία νέα αριθμημένη προσθήκη στη σειρά, χωρίς να αλλοιώσει το πνεύμα της. Το νέο Crash Bandicoot κυκλοφόρησε, με τον υπότιτλο “It’s About Time”, λοιπόν, και είναι το επόμενο «κανονικό» παιχνίδι του franchise από το Warped, 20 χρόνια μετά περίπου.
Το νέο Crash Bandicoot δίνει αμέσως τη γνώριμη, οικεία αίσθηση της σειράς, με τα καρτουνίστικα εικαστικά του, το ύφος της μουσικής, και το gameplay που συνεχίζει να πάει κόντρα σε σύγχρονες τάσεις και να μας δίνει γραμμικά επίπεδα, αντί για ανοιχτούς κόσμους, ή έστω ημι-ανοιχτούς ή κάτι παρόμοιο. Με λίγα λόγια, το It’s About Time είναι παλιό, καλό Crash Bandicoot, όπως το θυμόμαστε, με λίγες προσθήκες για να γίνει πιο ενδιαφέρον και να εκμοντερνιστεί ελαφρώς.
Μην περιμένετε, ωστόσο, μεγάλες αλλαγές. Η δομή παραμένει σχεδόν ανέγγιχτη (απόδειξη της απίστευτης ποιότητας των πρωτότυπων τίτλων) και η γενικότερη αίσθηση της εμπειρίας επίσης δεν παρεκκλίνει αισθητά. Όμως, η Toys for Bob φέρνει κάποιες ανανεώσεις που, αν και δεν αλλάζουν ριζικά τον πυρήνα, φρεσκάρουν το gameplay σε καλοδεχούμενο βαθμό και με ευχάριστο τρόπο.
Εκτός από μερικές κινήσεις για τον Crash (ή την Coco, αλλάζουμε μεταξύ τους όποτε θέλουμε, χωρίς να μεταβάλλεται το gameplay), όπως το τρέξιμο σε τοίχους και τη δυνατότητα να πιάνει σχοινιά, το It’s About Time μάς δίνει τέσσερις ξεχωριστές μάσκες που με τη σειρά τους δίνουν στον πρωταγωνιστή ή την πρωταγωνίστρια νέες ιδιότητες. Μία από αυτές μας επιτρέπει να αλλάζουμε μεταξύ δύο διαστάσεων, στην κάθε μία από τις οποίες είναι διαθέσιμα άλλα αντικείμενα του χώρου, με το πάτημα ενός κουμπιού. Άλλη, αλλάζει με το ίδιο πλήκτρο τη βαρύτητα και μας στέλνει να κινούμαστε ανάποδα στο ταβάνι. Ακόμα μία, μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε τον χρόνο να κυλά πολύ αργά για μερικά δευτερόλεπτα και η τελευταία παρέχει την ιδιότητα στον χαρακτήρα να στροβιλίζεται συνεχόμενα και να κινείται σαν τυφώνας.
Οι νέες αυτές ιδιότητες δεν είναι σαφώς κάτι επαναστατικό και έχουμε δει αντίστοιχες σε πολλά παιχνίδια του είδους. Παρ’ όλα αυτά, η εισαγωγή τους σε ένα τέτοιου τύπου platformer, με γραμμική δομή και αυξημένη δυσκολία, και ο άρτιος σχεδιασμός τους, αλλά και των επιπέδων με βάση αυτές, κάνουν το Crash Bandicoot 4 να κερδίζει τις εντυπώσεις και να παρέχει πολύ διασκεδαστικές προκλήσεις. Δεν επαναπροσδιορίζει το είδος, αλλά καταφέρνει να φέρει τη σειρά στο σήμερα επαρκώς, με ποιότητα και προσοχή σε κάθε του πτυχή.
Δεν είναι, βέβαια, τα πάντα αλάνθαστα. Ο χειρισμός, αν και πετυχημένος και «σφιχτός» σε γενικές γραμμές, σε συνδυασμό με τις αλλαγές της οπτικής γωνίας από «πάνω από τον ώμο» σε «μπροστά από τον χαρακτήρα» ώστε να τρέχει προς την κάμερα, τις εναλλαγές από τρεις σε δύο διαστάσεις, αλλά και μερικά σημεία όπου καβαλάμε σχοινιά ή καλώδια σαν να κάνουμε skate, πάσχει ελαφρώς στην ακριβή μετάφραση των κινήσεων του παίκτη. Για παράδειγμα, αρκετές φορές το βάθος και η γωνία της όρασης επηρεάζουν τον τρόπο που παρουσιάζεται ένα εμπόδιο και, ενώ είμαστε σίγουροι ότι θα το περάσουμε, πέφτουμε πάνω του.
Επίσης, κάτι παρόμοιο συμβαίνει όταν πηδάμε από πλατφόρμα σε πλατφόρμα με σιγουριά για να καταλήξουμε στην άκρη του δαπέδου και μετά στο κενό, και οι απαιτήσεις που έχει το platforming είναι τεράστιες σε ακρίβεια χωρίς να αποδίδει πάντα σε ιδανικό βαθμό ο χειρισμός (πάλι, είναι βελτιωμένος από εκείνον των remakes). Οι developers του τίτλου έχουν προσπαθήσει να εξομαλύνουν το πρόβλημα αυτό, δίνοντάς μας την επιλογή να βάλουμε ένα κίτρινο πλαίσιο στη σκιά του χαρακτήρα, το οποίο κάνει τα άλματα πιο εύκολα καθώς βλέπουμε ξεκάθαρα πού θα προσγειωθούμε. Σίγουρα πρόκειται για μία καλοδεχούμενη λειτουργία, που όμως καταδεικνύει το πρόβλημα αυτό και περισσότερο βοηθάει στο να το αποφύγουμε, παρά στην εύρεση πλήρους λύσης. Ως συνέπεια αυτών, επίσης, όταν χρησιμοποιούμε τη μάσκα της περιστροφής και πετάμε σαν τυφώνας –με πιο «χαλαρό» χειρισμό- το platforming μερικές φορές χάνει την ακρίβειά του.
Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε αυτό το πρόβλημα, το gameplay του νέου Crash είναι πολύ δυνατό και γυαλισμένο, γεμάτο έντονες προκλήσεις και φρενήρη set pieces. Υπάρχουν εξαιρετικά bosses, σκηνές στις οποίες μας κυνηγούν τεράστια πλάσματα, άλλες όπου οδηγούμε οχήματα, και, γενικά, συναντάμε πολλές γρήγορες εναλλαγές στο gameplay. Η βάση της εμπειρίας, το platforming, παραμένει εξαιρετική και έχει πολλά να προσφέρει, με την προσέγγιση που ακολουθεί που δίνει βάρος στη γρήγορη σκέψη πρώτα και στα γοργά αντανακλαστικά των χεριών ύστερα. Κάθε πρόκληση είναι ένα μικρό platforming puzzle, το οποίο καλούμαστε να κωδικοποιήσουμε εν κινήσει πολλές φορές, και τα αποτελέσματα είναι πάντοτε υψηλής ποιότητας, ιδίως εξαιτίας του έξυπνου level design.
Η δυσκολία είναι αυξημένη και μάλιστα δεν υπάρχει η σταδιακή κλιμάκωση άλλων τίτλων. Στο Crash 4, παρ’ όλο που πράγματι υφίσταται διαδοχική αύξηση της δυσκολίας, το σημείο αφετηρίας της βρίσκεται ψηλότερα από όσο συνηθίζεται. Για να εξομαλύνει την κατάσταση και να δώσει την ευκαιρία σε περισσότερους παίκτες να απολαύσουν το παιχνίδι της, η εταιρεία ανάπτυξης χώρισε τη δυσκολία σε δύο modes. Αν επιλέξουμε το ένα, παίζουμε όπως παλιά, με ζωές και game over, ενώ το δεύτερο συγχωρεί περισσότερα λάθη, αφού μας επιτρέπει να ξεκινούμε από τα checkpoints όταν χάνουμε, μέχρι να περάσουμε την πίστα. Επίσης, αν χάσουμε πολλές φορές στο ίδιο checkpoint, ίσως εμφανιστεί ένα ακόμα λίγο πιο μετά, για να χωρίσει την σπάσει σε δύο μέρη. Ακόμα, μετά από αρκετές αποτυχίες, μας δίνεται και μία μάσκα που λειτουργεί ως «ζωή» και σημαίνει ότι δεν χάνουμε με ένα, αλλά με δύο χτυπήματα.
Όλες αυτές οι διευκολύνσεις είναι απόλυτα καλοδεχούμενες και καταφέρνουν να μειώσουν τη δυσκολία χωρίς να αλλοιώνουν την εμπειρία –εξάλλου, απενεργοποιούνται όποτε θέλετε. Έτσι, το Crash 4 είναι ένα απόλυτα ικανοποιητικό παιχνίδι, είτε το παίξετε μία φορά, τερματίσετε το (επαρκές σε διάρκεια) campaign του και δεν ξαναπαίξετε ποτέ, είτε ασχοληθείτε σε βάθος με το περιεχόμενό του. Ευτυχώς, το περιεχόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα πλούσιο και μπορεί να σας κρατήσει για πολύ καιρό, καθώς, εκτός από ποσότητα, χαρακτηρίζεται και από ποιότητα σε κάθε του πτυχή.
Υπάρχουν μυστικά για να ανακαλύψετε, μπορείτε να προσπαθήσετε να μαζέψετε όλα τα αντικείμενα σε κάθε πίστα, να ξεκλειδώσετε και να τερματίσετε όλα τα κρυφά επίπεδα, να μαζέψετε όλα τα κοστούμια για τους χαρακτήρες (χωρίς πραγματικά λεφτά), να παίξετε μετρώντας τον χρόνο σας σε time trial, και να επαναλάβετε τις πίστες αντεστραμμένες σε ένα νέο mode που αυξάνει τη διάρκεια με ευχάριστο τρόπο. Επίσης, υπάρχουν κάποια modes –περίπου- multiplayer, του τύπου «δώσε το χειριστήριο», στα οποία παίζουμε εναλλάξ με τους φίλους μας, με το ίδιο χειριστήριο (δεν υπάρχει online λειτουργία για multiplayer, παρά μόνο leaderboards). Το περιεχόμενο είναι υπέρ το δέον χορταστικό. Θα μπορούσε να έχει τον μισό όγκο και να είναι και πάλι ικανοποιητικό, όμως η Toys for Bob πήγε ένα βήμα παραπέρα και μας έδωσε τελικά έναν τίτλο που θα ικανοποιήσει κάθε τύπο παίκτη, για όσο καιρό θέλει, με μόνη προϋπόθεση να του αρέσουν τα platformers και να έχει υπομονή.
Η δυσκολία είναι ευχάριστη και από τα βασικά στοιχεία του τίτλου, όμως δεν είναι πάντοτε ικανοποιητική. Στα περισσότερα σημεία είναι διασκεδαστική και, αν και μπορεί να σας εκνευρίσει εδώ κι εκεί, ανταμείβει πάντοτε και δεν είναι υπερβολική, ούτε άδικη. Υπάρχουν όμως μερικές προκλήσεις, που πολλές φορές μάλιστα εμφανίζονται ξαφνικά μέσα σε κατά τ’ άλλα βατές πίστες, που ξεφεύγουν και προκαλούν εκνευρισμό με το στήσιμό τους, που είναι στημένο έτσι ώστε για να είναι δύσκολο απλώς, και όχι διασκεδαστικό παράλληλα.
Κάποια από τα δύσκολα σημεία εμφανίζονται τόσο ξαφνικά και είναι τόσο απαιτητικά που μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου και θα ταίριαζαν περισσότερο σε κάποιο extra mode παρά στο βασικό campaign. Ευτυχώς, τα σημεία αυτά είναι λίγα, και συνολικά πρόκειται για χορταστικά δύσκολο gameplay, που θα σας στήσει στον τοίχο και θα θέλετε να σπάσετε το χειριστήριο, αλλά θα περνάτε υπέροχα ταυτόχρονα. Κάποια πολύ απαιτητικά σημεία, πάντως, καταφέρνουν να πλήξουν τον γρήγορο ρυθμό του παιχνιδιού.
Οι προσθήκες δεν σταματούν: υπάρχουν τρεις νέοι χαρακτήρες, με τους οποίους παίζουμε σε συγκεκριμένες πίστες, και αλλάζουν αρκετά τα mechanics. Ο κάθε ένας από αυτούς έχει έναν βασικό μηχανισμό: ο ένας ρουφάει αντικείμενα και εχθρούς με ένα όπλο-σκούπα, η άλλη χρησιμοποιεί γάντζο για να φτάνει γρήγορα σε δύσβατα σημεία και ρίχνει στριφογυριστές κλωτσιές, και ο τελευταίος, ο Neo Cortex, κάνει μικρότερα άλματα αλλά έχει ένα όπλο που δημιουργεί πλατφόρμες.
Οι τρεις αυτοί χαρακτήρες ταρακουνούν τους μηχανισμούς του Crash Bandicoot επαρκώς και είναι ευχάριστη έκπληξη, χωρίς όμως να παίρνουν πολύ χρόνο ή να κουράζουν (αν και η σπανιότητα της εμφάνισής τους οδηγεί στο να ξεχάσουμε λίγο τα mechanics τους και να χρειαζόμαστε χρόνο προσαρμογής κάθε φορά). Το ίδιο ισχύει και για τις μάσκες και τις νέες ιδιότητες: γενικά, το Crash 4 καταφέρνει να εισάγει νέες ιδέες και μηχανισμούς, να τις βάλει δίπλα-δίπλα με τα παλιά, αγαπημένα χαρακτηριστικά, και να μην επισκιάσει κανένα από τα δύο μέρη. Το It’s About Time είναι σύγχρονο, καινούργιο Crash, αλλά και κλασικό, παλιό, νοσταλγικό, ταυτόχρονα, σε ένα εύστοχο συνονθύλευμα νέων και παλιών στοιχείων, χωρίς να χάνεται η ταυτότητα και να γίνονται εκπτώσεις.
Μάλιστα, οι νέοι χαρακτήρες εισάγονται στο σενάριο με ένα έξυπνο τρικ, που τους κάνει ακόμα πιο διασκεδαστικούς. Η ιστορία, βέβαια, στο σύνολό της, δεν έχει και πολλά να προσφέρει, ούτε σε fans αλλά ούτε σε νεοφερμένους στο franchise. Η πλοκή παρουσιάζεται μέσω σύντομων cutscenes, με διαλόγους που είναι κατώτεροι των περιστάσεων, και η γενική εικόνα είναι αδιάφορη, χωρίς highlights ή σημεία που κλέβουν την παράσταση. Φυσικά, κανείς δεν παίζει ένα τέτοιο παιχνίδι για την πλοκή του, αλλά μπορούσε να έχει πιο πετυχημένο χιούμορ και πιο αξιομνημόνευτους χαρακτήρες, και να ξεφύγει κάπως από το 90s καρτούν ύφος -που δεν πετυχαίνει καν επαρκώς-, ώστε να μας δώσει έναν λόγο να παρακολουθήσουμε την ιστορία.
Το ύφος των κινουμένων σχεδίων της δεκαετίας του 90 διατηρείται και οπτικά, με χαρακτήρες-μασκότ που χαρακτηρίζονται από έντονες αντιδράσεις. Βέβαια, τα πάντα δείχνουν και κινούνται με σύγχρονους τρόπους και, γενικά, τα γραφικά του Crash 4 είναι απόλυτα ικανοποιητικά. Σε πρώτη θέαση είναι αρκετά όμορφα και έχουν ένα ιδιαίτερο στιλ που θυμίζει νερομπογιές, όμως αν παρατηρήσετε λίγο περισσότερο χαρακτήρες και περιβάλλοντα θα δείτε ότι οι λεπτομέρειες είναι αρκετές και καλοδουλεμένες, είτε πρόκειται για animations είτε για σχεδιασμό. Οι πίστες και οι πρωταγωνιστές χαρακτηρίζονται από ζωντάνια, τα χρώματα είναι παντού, ο φωτισμός κερδίζει της εντυπώσεις, η ποικιλία είναι έντονη, το βάθος στις πίστες εξαιρετικό.
Οι εχθροί και τα αντικείμενα μέσα στις πίστες είναι επίσης γεμάτα λεπτομέρειες, αν και οι συμπεριφορές των αντιπάλων είναι βασικού τύπου γενικά και δεν είναι αντάξιες του σχεδιασμού τους. Δεν εντοπίζονται πάντως προβλήματα, εκτός από μερικά frame drops (σε απλό PS4) που δεν είναι αρκετά για να μειώσουν την εμπειρία. Η μουσική ταιριάζει απόλυτα στο ύφος, αλλά δεν υπάρχουν μελωδίες που να μένουν στο μυαλό και έτσι το soundtrack πετυχαίνει ως υπόβαθρο, αλλά ξεχνιέται αμέσως.
Συμπέρασμα
Τελικά, το Crash Bandicoot 4: It’s About Time είναι απόλυτα ευπρόσδεκτο και καλύτερο από όσο θα περιμέναμε. Αποτελεί απόδειξη και επιχείρημα υπέρ της επιστροφής στο παρελθόν με remakes και remasters αλλά και με νέες προσθήκες, πιο τολμηρές και δύσκολες, με περισσότερες απολαβές όμως για τον παίκτη. Ένα απλό, άμεσο platformer, που χτίζει εύστοχα πάνω σε ό,τι έκανε το Crash αγαπητό και καταφέρνει να μας δώσει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, καινούργιο και γνώριμο ταυτόχρονα. Δεν ρισκάρει, δεν ταρακουνά τη συνταγή και δεν καινοτομεί, αλλά κάνει τα πάντα με προσοχή, εισάγει αρκετές ιδέες, και θα διασκεδάσει τους πάντες, κάθε ηλικίας και προτιμήσεων, fans και μη της σειράς. Ελπίζουμε η Toys for Bob να συνεχίσει και να μας δώσει κι άλλες συνέχειες για τη σειρά, καθώς φαίνεται πως τα πάει περίφημα.
Βαθμολογία: 
8/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
