Σύσσωμος ο πλανήτης αποχαιρέτησε με το δικό του τρόπο τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την προηγούμενη Τετάρτη από ανακοπή καρδιάς. Ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της γενιάς του, ο Ντιντιέ Ντρογκμπά, επέλεξε τις στήλες του «France Football» για να εκφράσει την οδύνη του για τον θάνατο του «Πίμπε Ν’ Όρο».
«Είναι το τέλος του «δικού μου» ποδοσφαίρου. Την ημέρα που αποχώρησα από την ενεργό δράση, ήταν σαν να τελείωσε το παιδικό μου όνειρο. Ηταν δύσκολο να ζήσω αυτόν τον «μικρό θάνατο», γιατί ξαφνικά βρίσκεσαι κάπως… γυμνός, χωρίς ορίζοντα, χωρίς στόχους και χωρίς όνειρα», ανέφερε αρχικά ο παλαίμαχος Ιβοριανός στράικερ και πρόσθεσε:
«Ο θανατος σου, σηματοδοτεί πολλά περισσότερα από το όνειρο ενός παιδιού, είναι το τέλος του «δικού μου» ποδοσφαίρου.
Υπήρξες το σύμβολο, το πρότυπο μου, για ένα ποδόσφαιρο γεμάτο ζωή, τόλμη, αναταραχές και ελευθερία. Το μοναδικό άτομο που με εντυπωσίασε τόσο πολύ, ήταν ο Μάικλ Τζάκσον. Το αστείο, είναι ότι ο πρώτος αγώνας μου στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν εναντίον της Αργεντινής. Και μάλιστα σημείωσα γκολ.
Σε αυτήν την περίπτωση, σε είδα από μακριά. Αλλά δεν τολμούσα να πλησιάσω. Είμαι ντροπαλός αν και δεν φαίνεται πάντα. Ξαφνικά, εγώ, ο αρχηγός της εθνικής Ακτής Ελεφαντοστού και παίκτης της Τσέλσι, ένιωθα σαν ένα πολύ μικρό παιδί μπροστά στο «Θεό μου».
Η ημέρα που σε γνώρισα, ήταν η καλύτερη της καριέρας μου. Θα θυμάμαι πάντα ότι με φίλησες και μου είπες: «Ντρογκμπά, una bomba!» Δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά εκείνη την στιγμή πετούσα, δεν πατούσα στην γή. Και μου πήρε λίγο χρόνο για να… επιστρέψω. Ήταν λίγο σαν την «Χρυσή Μπάλα».
Λυπάμαι γι΄ αυτά που έβλεπα τα τελευταία χρόνια. Νομίζω ότι μπορούσα να μαντέψω την θλίψη και την λύπη στο συχνά χαμένο βλέμμα σου. Είναι τρελό, γιατί σου μίλησα μόνο για δέκα δευτερόλεπτα και εξακολουθώ να νιώθω ότι σε γνωρίζω τόσο καλά.
Τώρα πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε το ποδόσφαιρο χωρίς εσένα. Είναι σαν να συνεχίζεις να αγαπάς τη ζωή μετά την εξαφάνιση ενός αγαπημένου προσώπου. Προφανώς είναι εφικτό, αλλά θα χρειαστεί χρόνος. Αντίο Ντιέγκο, σε αγαπούσα τόσο πολύ».
