O William Benter, ένας Αμερικανός λάτρης των μαθηματικών και των πιθανοτήτων, κατάφερε να κερδίσει αμύθητα ποσά στον Ιππόδρομο του Χονγκ Κονγκ από το 1986 έως το 2001, χρησιμοποιώντας έναν μοναδικό αλγόριθμο πρόγνωσης τον οποίο είχε δημιουργήσει ο ίδιος.

Ο Benter συνεργάστηκε με δεκάδες ανθρώπους και το μαθηματικό μοντέλο που ανέπτυξε συνυπολόγιζε πάνω από 120 διαφορετικούς παράγοντες για το κάθε άλογο, για να μπορεί να βρίσκει στοιχήματα με μαθηματικό πλεονέκτημα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Είναι, βέβαια, απίθανο κάτι τέτοιο να μπορούσε να συμβεί τη σημερινή εποχή, του online στοιχηματισμού, καθώς Νόμιμες Στοιχηματικές Εταιρείες, όπως η Sportingbet, διαθέτουν υψηλής τεχνολογίας συστήματα, που εντοπίζουν δραστηριότητες όπως αυτή του Benter. Καθίστε, λοιπόν, αναπαυτικά και απολαύστε την ιστορία του William ή Bill Benter, του ανθρώπου που κέρδισε ένα δισεκατομμύριο δολάρια στον ιππόδρομο μέσα σε 15 χρόνια.

William «Bill» Benter

Γεννημένος το 1957 στο Πίτσμπουργκ των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Μπέντερ είχε από μικρός κλίση στις Θετικές Επιστήμες. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Φυσική το 1977, ο Μπέντερ είχε ήδη μελετήσει την «τέχνη» του μετρήματος στο Μπλάκτζακ, μέσα από το διασημότερο βιβλίο επί του θέματος, το «Beat the Dealer» του Edward Thorpe.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Έτσι, αμέσως μετά το πτυχίο του, κατευθύνθηκε στο Λας Βέγκας, όπου ξεκίνησε να παίζει Μπλάκτζακ επαγγελματικά, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του για να έχει μαθηματικό πλεονέκτημα.

Η γνωριμία με τον Alan Woods

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Μπέντερ γνώρισε έναν Αυστραλό, επίσης επαγγελματία παίκτη του Μπλάκτζακ, τον Άλαν Γουντς. Ο Γουντς, πατέρας δύο παιδιών και προσφάτως διαζευγμένος, ήταν μέλος ομάδας που έπαιζε σε διάφορα καζίνο σε όλον τον κόσμο, με κοινό κεφάλαιο για όλη την ομάδα, και ο Μπέντερ κατάλαβε αμέσως τα πλεονεκτήματα αυτής της στρατηγικής. Τα άτυχα αποτελέσματα μιας περιόδου εξισορροπούνται εύκολα, όταν παίζουν πολλοί παίκτες με κοινό κεφάλαιο και υπάρχει γενικότερη στήριξη μεταξύ των μελών της ομάδας.

Ο Μπέντερ συνεργάζεται με τον Γουντς και για τα επόμενα 7 χρόνια ταξιδεύουν μαζί σε διάφορα μέρη του κόσμου και αποκομίζουν σημαντικά κέρδη – μέχρι που τα καζίνο στο Λας Βέγκας τούς παρατήρησαν και τους απαγόρευσαν την είσοδο.

Ο Γουντς μίλησε τότε στον Μπέντερ για τις Ιπποδρομίες στο Χονγκ Κονγκ και για τη θεωρία του ότι μπορεί να βρεθεί σημαντικό μαθηματικό πλεονέκτημα στα στοιχήματα που προσφέρονται. Οι πιο δημοφιλείς αγώνες εκεί πραγματοποιούνται δύο φορές την εβδομάδα, σε δύο συγκεκριμένους ιπποδρόμους, και παίζονται μεγάλα ποσά στο στοίχημα.

Το στοίχημα στις ιπποδρομίες του Χονγκ Κονγκ

Το στοίχημα στις ιπποδρομίες του Χονγκ Κονγκ γίνεται με τρόπο που λειτουργεί σαν ανταλλακτήριο, με τους παίκτες να παίζουν ουσιαστικά μεταξύ τους και την κρατική εταιρεία να κερδίζει ένα ποσοστό από τα παιγμένα. Αυτό το ποσοστό, η γκανιότα δηλαδή, ήταν αρκετά υψηλό, έφτανε στο 17%, κάτι που έκανε τους επαγγελματίες παίκτες της εποχής να θεωρούν ότι είναι αδύνατον να βρεθεί μαθηματικό πλεονέκτημα και να κερδίσει κάποιος χρήματα από τον Ιππόδρομο του Χονγκ Κονγκ.

Με το στοίχημα σε πλαίσιο ανταλλακτηρίου, οι αποδόσεις για το κάθε άλογο διαμορφώνονται ουσιαστικά από την «άποψη» των παικτών, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα στοιχήματα που παίζονται.

Ο Μπέντερ άρχισε αμέσως τη μελέτη. Πήγε στον ιππόδρομο στην Καλιφόρνια, έψαξε όλα τα δεδομένα και τα στοιχεία προηγούμενων ιπποδρομιών, αλλά δεν βρήκε κάτι να τον βοηθήσει.

Η έρευνα αποδίδει καρπούς

Στη συνέχεια, πήγε στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Νεβάδα και ύστερα από αρκετή αναζήτηση βρήκε ακριβώς αυτό που έψαχνε: Ήταν μια έρευνα με τίτλο «Αναζητώντας επιτυχία στον ιππόδρομο, ένα πολυπαραγοντικό μοντέλο πιθανοτήτων για τις ιπποδρομίες».

Η συγκεκριμένη πανεπιστημιακή έρευνα εξέταζε την υπόθεση ότι οι πιθανότητες στις ιπποδρομίες μπορούν να υπολογιστούν με ακρίβεια, αν ληφθούν υπ’ όψιν οι σωστοί παράγοντες, όπως ταχύτητα στην ευθεία, μέγεθος του αλόγου, προηγούμενα αποτελέσματα, χαρακτηριστικά του αναβάτη και άλλα.

Οι συγγραφείς της έρευνας δεν είχαν δοκιμάσει τη θεωρία τους στην πράξη.

Η εφαρμογή της χρειαζόταν πολλές πηγές πληροφορίας και πολλές ώρες ενασχόλησης, που ο Μπέντερ και ο Γουντς ήταν διατεθειμένοι να αφιερώσουν.

Ο Μπιλ Μπέντερ έμαθε να γράφει κώδικα σε υπολογιστή, διάβασε ό,τι μπορούσε να βρει για τη θεωρία των πιθανοτήτων και στο μεταξύ ο Άλαν Γουντς ταξίδεψε στο ΗΚ, για να συγκεντρώσει όσα περισσότερα στατιστικά από τις ιπποδρομίες μπορούσε.

Με αυτά τα δεδομένα, ο Μπέντερ και ο Γουντς ξεκίνησαν να αναπτύσσουν τον αλγόριθμο που θα τους έδινε τη δικιά τους εκτίμηση για τις πιθανότητες νίκης του κάθε αλόγου.

Ύστερα από αμέτρητες ώρες δουλειάς και προετοιμασίας, το 1984, οι Μπέντερ και Γουντς πήραν τρεις παλιούς υπολογιστές, ταξίδεψαν στο Χονγκ Κονγκ, νοίκιασαν εκεί ένα μικρό γραφείο και έπιασαν δουλειά.

Τον πρώτο χρόνο έχασαν 120 από τις 150 χιλιάδες δολάρια που είχαν διαθέσιμα (κάπου 400 χιλιάδες σήμερα), ενώ δεν είχαν καλά αποτελέσματα ούτε την επόμενη χρονιά.

Χωρίζουν οι δρόμοι Benter και Woods

Το 1986, ο Woods έφερε νέα κεφάλαια για να συνεχίσουν την προσπάθεια, αλλά δεν τα βρήκαν στο μοίρασμα. Σύμφωνα με όσα έχουν κυκλοφορήσει, ο Woods ζήτησε 90% από τα κέρδη και ο Μπέντερ δεν συμφώνησε. Λέγεται ότι υπήρξε ένταση μεταξύ τους, που τους οδήγησε σε διάλυση της συνεργασίας τους.

Σύμφωνα με όσα είπε αργότερα ο Woods σε συνέντευξη, φεύγοντας ο Bill Benter, έβαλε έναν ιό στον υπολογιστή του Alan Woods, ο οποίος θα λειτουργούσε σαν ωρολογιακή βόμβα. Ο Woods είχε λίγο χρόνο να τον απενεργοποιήσει προτού χάσει όλα του τα δεδομένα, αλλά ο Benter τον ειδοποίησε εγκαίρως, γνωρίζοντας ότι ο Woods θα απενεργοποιούσε εύκολα το κακόβουλο πρόγραμμα. Ήταν απλώς ένα μικρό… καψόνι.

Ο Benter δεν είχε άλλα κεφάλαια για να συνεχίσει και έτσι επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι παλιοί του γνωστοί δεν είχαν διάθεση να του δώσουν κεφάλαια για να παίξει στον ιππόδρομο, οπότε πήρε αυτό που του πρόσφεραν. Καταπιάστηκε με την παλιά του τέχνη, το Μπλάκτζακ, δεχόμενος χρηματοδότηση για να εκπαιδεύσει και να διοικήσει μια ομάδα παικτών.

Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ο Μπέντερ αποκομίζει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια από το Μπλάκτζακ, ενώ στο μεταξύ συνεχίζει να αναπτύσσει τον αλγόριθμο για τις ιπποδρομίες.

Το 1988 ο Μπέντερ επιστρέφει στο ΗΚ, έχοντας, πλέον, αναπτύξει αρκετά τον αλγόριθμό του. Στο μεταξύ, ο Woods είχε φτιάξει τη δική του ομάδα από μαθηματικούς, δημιουργώντας τη δική τους εκδοχή του μαθηματικού μοντέλου, έχοντας ήδη περάσει δύο χρονιές με σημαντικά κέρδη.

Ο Μπέντερ δεν έχει διάθεση ούτε να μιλήσει στον Γουντς και ξεκινάει τη δική του «επιχείρηση», έχοντας αμέσως πολύ θετικά αποτελέσματα.

 

Ο ρόλος του Bob Moore

O Μπέντερ συνεχίζει να προσθέτει νέους παράγοντες στο μαθηματικό του μοντέλο, κάνοντάς το όλο και πιο επιτυχημένο. Εκείνη την περίοδο γνωρίζει τον Νεοζηλανδό Bob Moore, έναν «φωνακλά» και υπερφίαλο επαγγελματία παίκτη τυχερών παιχνιδιών.

Ο Moore ήταν άνθρωπος των καταχρήσεων, ενώ παντού διατυμπάνιζε πόσο επιτυχημένος παίκτης είναι. Τα χόμπι του ήταν τα στατιστικά δεδομένα και η κοκαΐνη!

Κάποιες από τις ιστορίες που έχουν γίνει γνωστές για τον Bob Moore τον περιγράφουν ως ιδιαίτερα ευέξαπτο και ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Λέγεται ότι σε ένα μπαρ, όταν ο μάνατζερ εκεί του είπε ότι πρέπει να περιμένει για να παίξει μπιλιάρδο, ο Μουρ εκνευρίστηκε τόσο πολύ, ώστε πήγε στον ιδιοκτήτη, αγόρασε το μπαρ και, αφού υποχρέωσε τον εν λόγω μάνατζερ να του στήσει τις μπάλες στο τραπέζι του μπιλιάρδου, τον απέλυσε αμέσως μετά.

Υπάρχει επίσης η μαρτυρία του Άλαν Γουντς για μια άλλη περίπτωση: Ο Bob Moore βρισκόταν σε ένα μπαρ με ΔΥΟ τραπέζια μπιλιάρδου, που το λέγανε «The Flying Pig». Όποτε ο Μουρ εκνευριζόταν με τους υπαλλήλους και τη διοίκηση του μαγαζιού, τους απειλούσε ότι θα αγοράσει το εστιατόριο ακριβώς από κάτω, στο ισόγειο, και θα το μετατρέψει σε μπαρ με τρία τραπέζια μπιλιάρδου, για να τους πάρει την πελατεία. Και μια βραδιά το έκανε. Αγόρασε το εστιατόριο και το μετέτρεψε σε ντίσκο, με τρία τραπέζια μπιλιάρδου. Σύμφωνα με τον Άλαν Γουντς, κάτι τέτοιες ενέργειες ήταν που οδήγησαν τελικά τον Μπομπ Μουρ στο να χάσει όλα του τα χρήματα.

O Moore συνεργάστηκε με τον Bill Benter και βοήθησε να υπολογιστεί ο αστάθμητος παράγοντας της ατυχίας για κάθε άλογο. Ο Moore συγκέντρωσε στατιστικά στοιχεία από χιλιάδες ιπποδρομίες, για κάθε άλογο του οποίου η πορεία για τη νίκη ανακόπηκε από παράγοντες όπως πτώση αναβάτη, χτύπημα από άλλο άλογο και άλλα παρόμοια.

Αργότερα ο Benter χαρακτήρισε αυτήν την αλλαγή ως μία από τις σημαντικότερες για την επιτυχία του μοντέλου του.

Σύντομα, όμως, ο Benter ήρθε σε ρήξη με τον Moore και αυτός πήγε στον Woods και του πούλησε τα ευρήματά του. Ο Woods αργότερα παραδέχτηκε ότι αυτή η αγορά ήταν ανήθικη από μέρους του, αλλά δεν μπορούσε, τότε, να αφήσει μια τόσο καλή ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη. Ο Bob Moore έχασε τη ζωή του από υπερβολική δόση ναρκωτικών το 1997, όταν ήταν μόλις 47 ετών. Ήταν τόσο μεγάλες οι δόσεις που πήρε ο Moore εκείνη την ημέρα, που αρκετοί θεώρησαν ότι ουσιαστικά αυτοκτόνησε.

Τα χρυσά χρόνια του Benter

Τα επόμενα χρόνια, τα αποτελέσματα του Benter βελτιώνονταν συνεχώς. Νέα μέλη είχαν προστεθεί στην ομάδα. Δημοσιογράφοι, μαθηματικοί, προγραμματιστές, διάφοροι ειδικοί, μέχρι και τηλεφωνήτριες είχε προσλάβει για να τοποθετούν γρήγορα τα στοιχήματα μέσω τηλεφώνου. Ο Benter είχε καταφέρει να στήσει μια μηχανή η οποία… τύπωνε λεφτά και μάλιστα… ασταμάτητα.

Το 1992 ο Benter δέχτηκε ένα τηλεφώνημα, από την Ένωση Αναβατών Ιπποδρόμων του Χονγκ Κονγκ. Ο Benter ανησύχησε ότι θα του ζητούσαν να σταματήσει να παίζει, αλλά αυτοί του είπαν: «Είσαι ένας από τους καλύτερους πελάτες μας. Τι μπορούμε να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε». Βλέπετε, οι τζόκεϊ έπαιρναν ποσοστό από τα παιγμένα και ο Benter έπαιζε εκατομμύρια. Οπότε ήθελαν να τον διευκολύνουν και όχι να τον εμποδίσουν!

Ο Benter ζήτησε να του βάλουν έναν υπολογιστή στο γραφείο, που να είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον ιππόδρομο, ώστε να παίζει τα στοιχήματά του πολύ ταχύτερα. Οι τζόκεϊ συμφώνησαν και ο Μπέντερ απέκτησε ένα ακόμα σημαντικό πλεονέκτημα.

Η αρχή των προβλημάτων

Το 1997, ο Benter κέρδισε ένα μεγάλο Τζάκποτ σημερινής αξίας περίπου 22 εκατομμυρίων ευρώ, προβλέποντας σωστά τις τρεις πρώτες θέσεις σε τρεις ιπποδρομίες. Ήταν το ετήσιο Triple Trio Jackpot, που συγκέντρωνε μεγάλο ενδιαφέρον, με τον νικητή κάθε χρόνο να προβάλλεται στις τηλεοράσεις.

Αλλά, όταν οι υπεύθυνοι έμαθαν ότι νικητής ήταν ένας Αμερικανός φυσικός με τεράστιες βάσεις δεδομένων, υπολογιστές, μαθηματικά μοντέλα και ομάδα ανθρώπων να δουλεύει γι’ αυτόν, σκέφτηκαν ότι δεν θα ήταν καλή εικόνα προς το κοινό και έθαψαν την ιστορία.

Η λειτουργία του στοιχήματος με τη μορφή ανταλλακτηρίου σημαίνει ουσιαστικά ότι για κάθε δολάριο που κέρδιζε ο Μπέντερ κάποιος άλλος το έχανε. Αν, λοιπόν, το κοινό μάθαινε ότι παίζει απέναντι σε τέτοιους παίκτες, θα ήταν αρκετά πιθανό να υπάρξει απογοήτευση στον κόσμο και το στοίχημα στις ιπποδρομίες να δεχόταν σημαντικό πλήγμα.

Ο Benter και ο Woods ήταν πλέον γνωστοί στις Αρχές της χώρας, με το κλίμα να αρχίζει σιγά – σιγά να γίνεται αρνητικό για αυτούς.

1997: Η Κίνα αναλαμβάνει το Χονγκ Κονγκ

Το 1997 ήταν ιδιαίτερα σημαντικό έτος για το Χονγκ Κονγκ, αφού την 1η Ιουλίου η Μεγάλη Βρετανία ήταν υποχρεωμένη να παραχωρήσει τα εδάφη πίσω στην Κίνα. Κανείς δεν ήξερε αν το Χονγκ Κονγκ θα άλλαζε χαρακτήρα, αφού τα τυχερά παιχνίδια απαγορεύονται σε όλη την κινεζική επικράτεια.

Τελικά, τα παιχνίδια συνεχίστηκαν να επιτρέπονται στην περιοχή. Αλλά ήταν πλέον ξεκάθαρο στις Αρχές ότι τα στοιχήματα του Bill Benter και του Alan Woods είχαν αρχίσει να αποτελούν πρόβλημα. Στο επόμενο τηλεφώνημα από το γραφείο του Benter για στοίχημα, η απάντηση που έλαβε από την άλλη πλευρά της γραμμής τού έκοψε τα πόδια. «Ο λογαριασμός σας έχει κλείσει. Δεν μπορείτε να τοποθετήσετε άλλα στοιχήματα». Οι Αρχές τού ανακοίνωσαν ότι προχώρησαν στο κλείσιμο του λογαριασμού του για να προστατέψουν το κοινό. Το ίδιο έκαναν και για τον Woods.

Ο Benter επέστρεψε στην Αμερική, όπως έκανε κάθε καλοκαίρι, και μελέτησε την απαγόρευση που του είχε επιβληθεί. Παρατήρησε ότι δεν αφορούσε στον ίδιο, αλλά στο γραφείο του. Δεν υπήρχε τίποτα στην ανακοίνωση που να απαγορεύει στον ίδιο να παίζει στοιχήματα. Ο Benter είχε μια ιδέα…

Αλλαγή του συστήματος

Το φθινόπωρο του 1997, αμέσως μετά την παράδοση του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα, ο Benter πήγε στο Hong Kong με τρία laptops, έναν εκτυπωτή και ένα μάτσο λευκά κουπόνια στοιχήματος. Παρασκευή βράδυ, έπιασε δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο, στο ισόγειο, για να μπορεί να πεταχτεί γρήγορα στο γραφείο στοιχημάτων απέναντι, που είχε αυτόματες μηχανές επικύρωσης των στοιχημάτων.

Την Κυριακή το πρωί, την ημέρα των αγώνων, έλεγξε τη σύνδεση του Διαδικτύου στο δωμάτιό του και έβαλε το σήμα «Μην Ενοχλείτε» έξω από την πόρτα. Στις δύο παρά τέταρτο το μεσημέρι, 15 λεπτά πριν από τον πρώτο αγώνα, οι υπολογιστές έλαβαν τις προβλέψεις των μαθηματικών μοντέλων μέσω Διαδικτύου από την Αμερική και ο εκτυπωτής άρχισε αμέσως να τυπώνει τα κενά κουπόνια με στοιχήματα.

Ο Benter πήρε μια τσάντα με χρήματα, περίπου 150 χιλιάδες ευρώ σημερινά, και 80 τυπωμένα κουπόνια στοιχήματος. Έτρεξε στο κατάστημα απέναντι και άρχισε να βάζει τα κουπόνια στο αυτόματο μηχάνημα όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Στις δύο και τέταρτο τα laptops λάμβαναν τις προβλέψεις για τον δεύτερο αγώνα και ο εκτυπωτής άρχισε να «ξερνάει» πάλι τυπωμένα κουπόνια.

Την ίδια στιγμή, άλλα μέλη της ομάδας του Benter έκαναν ακριβώς το ίδιο σε αλλά μέρη του Hong Kong. Το νέο σύστημα λειτουργούσε και τα κέρδη ήταν σχεδόν ίδια με πριν. Αλλά χρειαζόταν πολλά άτομα και είχε και αρκετούς κινδύνους, όπως, για παράδειγμα, κάποιο από τα μέλη της ομάδας να πέσει θύμα ληστείας με τόσα χρήματα πάνω του.

Φορολογία

Κάπου εκεί, όμως, άρχισαν διαφορετικού τύπου δυσκολίες. Στο Χονγκ Κονγκ δεν υπάρχει φορολογία στους παίκτες για τα κέρδη από τα τυχερά παιχνίδια, αλλά η φορολογία για τις επιχειρήσεις είναι μεγάλη. Η φορολογική Αρχή της χώρας, λοιπόν, άρχισε να εξετάζει αν οι ομάδες του Bill Benter και του Alan Woods μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επιχειρήσεις, κάτι που θα σήμαινε βαριά φορολογία, όχι μόνο για τα κέρδη τους από εκείνο το σημείο και μετά, αλλά και για όλα τα κέρδη τους αναδρομικά (!), για όλα τα χρόνια που κέρδιζαν στον Ιππόδρομο του Hong Kong.

Όταν κάλεσαν τον Woods να τους δώσει μια λίστα με τους επενδυτές του, αυτός έφυγε για τις Φιλιππίνες.

O Benter συνέχισε να εφαρμόζει το σύστημά του, αφού δούλευε πλέον με τρόπο που δεν ήταν εύκολο να εντοπιστεί και να χαρακτηριστεί ως επιχείρηση. Τοποθετούσε τα στοιχήματα με φυσική παρουσία ανθρώπων που είχε προσλάβει, αλλά η όλη διοίκηση μια τέτοιας ομάδας είχε αρχίσει να τον φθείρει.

Ο Benter σταματάει να παίζει

Το 2001, έχοντας κλείσει 15 χρόνια και κερδίζοντας εκατομμύρια στον Ιππόδρομο του Χονγκ Κονγκ κάθε σεζόν, ο Benter αρχίζει να αποστασιοποιείται από τον χώρο του ιπποδρόμου και των τυχερών παιχνιδιών γενικότερα.

Αρχίζει να συναναστρέφεται με επιχειρηματίες και να ασχολείται με φιλανθρωπικές οργανώσεις, κάνοντας δωρεές εκατομμυρίων, τόσο επώνυμα όσο και ανώνυμα. Είχε πλέον πάρει την απόφαση να σταματήσει. Αλλά, προτού σταματήσει, ήθελε να κάνει μία ακόμα προσπάθεια για το Triple Trio Jackpot, που εκείνη τη χρονιά φαινόταν ότι θα φτάσει σε ποσό-ρεκόρ. Από το 1997 δεν είχε προσπαθήσει ξανά να το κερδίσει, για να μην προκαλέσει αντιδράσεις από τις Αρχές. Αλλά αυτήν τη φορά είχε ένα διαφορετικό σχέδιο. Ο Benter έπαιξε πάνω από 51 χιλιάδες διαφορετικούς συνδυασμούς, πληρώνοντας σε σημερινά χρήματα περίπου 2,1 εκατομμύρια ευρώ!

Όταν οι αγώνες ολοκληρώθηκαν, ο Benter είχε 35 δελτία με σωστές προβλέψεις για το «τρικάστ» στους δύο πρώτους αγώνες. Και ένα δελτίο με σωστές προβλέψεις και στους 3!

Είχε κερδίσει το Τζάκποτ. Λίγη ώρα μετά ανακοινώθηκε και το ποσό του Τζάκποτ: Ήταν σε σημερινά χρήματα περίπου 28 εκατομμύρια ευρώ. Οι μέρες, όμως, πέρασαν και κανείς δεν εμφανιζόταν για να πάρει τα κέρδη. Ο Benter ήξερε ότι, αν δεν διεκδικήσει κανείς το ποσό, αυτό θα πάει σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Και αυτό ήταν το πλάνο του από την αρχή, όπως εξήγησε σε ένα γράμμα που έστειλε αργότερα στην ένωση των αναβατών.

Εκείνον τον χειμώνα, ο Benter επέστρεψε στο σπίτι του στο Πίτσμπουργκ των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ζει μέχρι σήμερα με τη σύζυγό του και το παιδί τους. Έχει ανοίξει μια μικρή επιχείρηση, αλλά, όπως λέει ο ίδιος, ο επιχειρηματικός κόσμος είναι πολύ δυσκολότερος από τον ιππόδρομο.

Ο επίλογος του Alan Woods

Ο Alan Woods συνέχισε να παίζει με τα μαθηματικά μοντέλα του σε διάφορους ιππόδρομους, αλλά δεν ήταν καλός στη διαχείριση ανθρώπων και, σύμφωνα με μαρτυρίες, έφτασε να είναι παρανοϊκός με τους συνεργάτες του.

Ο Άλαν Γουντς πέθανε τον Ιανουάριο του 2008, σε ηλικία 62 ετών, έχοντας διαγνωστεί με καρκίνο στην κοιλιακή χώρα. Λίγο προτού πεθάνει είχε παραδεχτεί σε μια συνέντευξη ότι το σύστημα του Benter ήταν καλύτερο, αλλά ποτέ δεν πίστεψε ότι ο Μπέντερ ήταν αυτός που κέρδισε το Triple Trio Jackpot τo 2001.

Πόσα κέρδισε τελικά ο Bill Benter;

Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Columbia, William Ziemba, ο οποίος μελέτησε διεξοδικά το… «συνδικάτο» των ιπποδρομιών του Hong Kong, εκτίμησε ότι μια καλή ομάδα μπορούσε να κερδίζει μέχρι και 100 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο.

O Edward Thorpe, του οποίου το βιβλίο για το Μπλάκτζακ ήταν αυτό που ώθησε αρχικά τον Benter στα τυχερά παιχνίδια, έγραψε το 2017 ότι ο Μπέντερ πρέπει να έχει κερδίσει ένα δισεκατομμύριο δολάρια από τις ιπποδρομίες. Αυτό τον κάνει, μάλλον, τον πλέον επιτυχημένο παίκτη τυχερών παιχνιδιών στην ιστορία. Ο Μπέντερ έχει πει ότι αυτό το νούμερο είναι κοντά στην αλήθεια, αλλά μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων έχουν πάει στους συνεργάτες του, σχολιάζοντας…

«Δυστυχώς, δεν είμαι δισεκατομμυριούχος».

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης