Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Πριν από την έλευση τού υπέροχου Ιβάν Γιοβάνοβιτς,
ο Παναθηναϊκός ήταν παντελώς ανυπόληπτη, μίζερη και ανερμάτιστη ομάδα·
ένας συρφετός από ασήμαντα, ατάλαντα, βολεμένα και φιγουρατζίδικα παικτάκια
που θα εξοστρακίζονταν ακόμη κι από γηπεδάκια «5Χ5»
(βεβαίως, υπήρχαν και οι εξαιρέσεις,
αλλά συμπαρασύρονταν από το καθεστώς τής θλιβερής μετριότητας).
Σήμερα ο Π.Α.Ο. βρίσκεται στην κορυφή τής βαθμολογίας,
έχοντας ξεκινήσει την ποδοσφαιρική σεζόν με πέντε συνεχόμενες νίκες
και πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη για να αντιμετωπίσει τον Π.Α.Ο.Κ.
σε ματς που -ανάλογα με το αποτέλεσμά του-
είναι ιδιαιτέρως πιθανό να κρίνει τον φετινό τίτλο.
Ναι, αντιλαμβάνομαι και δικαιολογώ ότι (σάς) φαντάζει άκρως βιαστική η πρόβλεψη,
αλλά -έστω κι αν μετέρχομαι προβοκατόρικη απολυτότητα-
πιστεύω ακράδαντα και διατυμπανίζω ότι,
αν ο Παναθηναϊκός νικήσει απόψε στην Τούμπα, θα πάρει το πρωτάθλημα.
Πριν επιχειρηματολογήσω περί τής άποψής μου,
να εξηγήσω ότι ο προβοκατόρικος χαρακτήρας που τής προσδίδω
έχει να κάνει καθαρά με το αποτέλεσμα που θα προκύψει από το ντέρμπι·
αν δεν νικήσει ο Παναθηναϊκός, ουδέποτε θα μάθουμε αν θα είχα δίκιο ή άδικο,
αν νικήσει ο Παναθηναϊκός, άπαντες οι διαφωνούντες θα μού την έχετε «στημένη»,
ώστε -ευλόγως- σε περίπτωση που δεν επιβεβαιωθεί η «προφητεία» μου
να με καγχάσετε, να με λοιδορήσετε, να με μεμφθείτε
και να μού χρεώσετε την πρόωρη-άστοχη ανακήρυξη πρωταθλητή.
Πάμε τώρα να εξηγήσω τούς λόγους
που με οδηγούν να αποδίδω τέτοιαν κομβικότητα στην αποψινή αναμέτρηση…
*** Αν εξετάσουμε αντικειμενικώς άπασες τις παραμέτρους που διέπουν ένα ντέρμπι,
θεωρώ ότι θα συμφωνήσουμε ότι στο σημερινό Π.Α.Ο.Κ.-Παναθηναϊκός
καθίσταται πειστική η αυταπόδεικτη ατάκα «Το ματς ξεκινάει από “Χ”».
Η ισοπαλία μοιάζει να είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα
και συνάμα το πιο συμφέρον ΚΑΙ για τις δύο ομάδες,
καθώς έτσι θα αποφευχθούν τα αρνητικά συμπαρομαρτούντα
που πάντοτε επιφέρει μία ήττα σε τέτοιας βαρύνουσας σημασίας παιχνίδια.
Για να το πω και με όρους τού πάλαι ποτέ «ΠΡΟ-ΠΟ»,
ο εν λόγω αγώνας καλύπτεται με τριπλή παραλλαγή,
κι από ’κεί και πέρα απομένει να ιεραρχήσουμε τη σειρά των σημείων.
Συνελόντι ειπείν, προσωπικώς ρέπω στο «Χ21».
Γιατί βάζω έσχατη τη νίκη τού Π.Α.Ο.Κ.;
Διότι απλά, δεν με πείθει.
Διότι όπως έγραφα και στο πρόσφατο άρθρο μου
έχει ξεθωριάσει και δεν εκπέμπει τη θετική αύρα προηγουμένων ετών.
Διότι ψάχνεται.
Διότι δεν διαθέτει πλέον τις ηγετικές προσωπικότητες που τον έφτασαν στο αήττητο πρωτάθλημα
(ατυχώς για τον Π.Α.Ο.Κ. η «ταρίχευση» δεν οδηγεί σε νέες επιτυχίες,
παρά μόνον σε εμμονική νοσταλγικότητα και ομολογία στασιμότητας).
Διότι δεν προκαλεί φόβο.
Διότι βρίσκεται ακόμα στην αναζήτηση ταυτότητας.
Διότι τώρα πια έχει επανέλθει σε καταστάσεις παρελθουσών δεκαετιών
και δείχνει ότι κινδυνεύει να χάσει εύκολα την προσήλωσή του στον στόχο.
Διότι αποπροσανατολίζεται.
Διότι εφευρίσκει φαντάσματα και στη συνέχεια επιδίδεται στο κυνήγι τους.
Πώς να δώσω στον Π.Α.Ο.Κ. τον προσδιορισμό τού φαβορί για τη νίκη,
όταν στον πρόσφατο τελικό Κυπέλλου
-τότε, δηλαδή, που ο Παναθηναϊκός είχε το ιδιαιτέρως πενιχρό ρόστερ με τα πολλά «βαρίδια»-
έχασε αμαχητί παίζοντας «κάτι σαν ποδόσφαιρο»
και στη συνέχεια απώλεσε και τη σοβαρότητά του ως σύλλογος,
διατεινόμενος ότι η αιτία τής ήττας ήταν ένα -στην πραγματικότητα, πεντακάθαρο- πέναλτι
που για επικοινωνιακούς λόγους αλλά και ως απέλπιδα προσπάθεια αυτοπαρηγοριάς
βαπτίσθηκε ως «ανύπαρκτο».
Εν κατακλείδι,
ό,τι έκανε ο Π.Α.Ο. -για την ακρίβεια, ο Αλαφούζος- στο περιβόητο 4-0
όπου απολύτως ανυπόστατα προπαγανδίστηκε ότι ο υπεύθυνος τής συντριβής ήταν ο διαιτητής Κύζας,
ό,τι έκανε επίσης η Α.Ε.Κ. μετά την ακύρωση τού πεντακάθαρου γκολ τού Βαρέλα,
ε, ακριβώς η ίδια καταστροφική ρητορική ακολουθήθηκε εν προκειμένω κι από τον Π.Α.Ο.Κ.,
ώστε να καλυφθούν οι πασίδηλες ανεπάρκειες που έχει η ομάδα
σε θέματα που άπτονται τού έμψυχου δυναμικού, τής οργανωτικής δομής,
αλλά και τής νοοτροπίας που οφείλει να έχει ένας σύλλογος
για να δύναται να επιδίδεται εξακολουθητικώς στον Πρωταθλητισμό
και να μην καταντά «διάττων αστήρ πολυτελείας».
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, θα ήταν δήλωση ασχετοσύνης εκ μέρους μου,
αν προέκρινα ότι το πιθανότερο αποτέλεσμα στο αποψινό ματς είναι ο «άσος»
(τούτο δεν σημαίνει ότι αποκλείω νίκη των γηπεδούχων,
ούτε θα μού προκληθεί έκπληξη από ενδεχόμενη επικράτησή τους).
Πάμε τώρα ξανά στον Παναθηναϊκό,
πάμε να επιστρέψουμε και να αναλύσουμε τη φαινομενικώς πρόωρη εκτίμησή μου…
*** Αν νικήσει ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα,
θα εδραιωθεί και θα γίνει ιδιαιτέρως συμπαγής η πολύτιμη αίσθηση που λέγεται «Αυτο-Πεποίθηση»·
σύμφωνοι,
ακόμη και τα έως τώρα δεδομένα αρκούν για να διαπιστώσουμε
ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αξιόλογο σύνολο
που διαθέτει σφρίγος, σοβαρότητα, ομοιογένεια, επαρκές ταλέντο, ενθουσιασμό,
αλλά πάντοτε το σημαντικότερο «crash test» είναι η «αιώνια αντίπαλος» τής Νίκης, η Ήττα
(όποιος διαφωνεί,
ας αναλογιστεί πού βρίσκονται σήμερα εκείνα τα επονομαζόμενα «μωρά τού Δώνη»,
που μετά από μερικές καλές εμφανισούλες ψωνίστηκαν
αλλά γρήγορα ψεκάστηκαν από το Ποδόσφαιρο με «Εξαφανιζόλ»
και περιφέρονται ως παλαίμαχοι γυρολόγοι -όπως και ο τότε προπονητής τους-
με αποκλειστικό μέλημα να παραμείνουν όπως-όπως στο άθλημα).
Η Ήττα.
Η Ήττα είναι η Απόλυτη Διδαχή.
Οι πρώτες πέντε αγωνιστικές τού πρωταθλήματος προσφέρουν το συμπέρασμα
ότι ο Παναθηναϊκός αρνείται να ηττηθεί.
Εδώ είναι το «σημείο-κλειδί», εδώ βρίσκεται η ειδοποιός λεπτομέρεια,
καθώς δύο είναι τα τινά όταν αρνείσαι να ηττηθείς:
1ον) Ο Νικητής, ο έχων ψυχολογία Νικητή, ο Πρωταθλητής,
όταν βιώσει την Ήττα ανασυντάσσεται
και επανέρχεται αμέσως -και μάλιστα, ακόμη πιο πεισματικά- στη Νίκη.
2ον) Ο κατά συνθήκην νικητής, ο συμπτωματικώς πρωταθλητίζων, ο Ηττοπαθής,
χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του,
αισθάνεται εύκολα για τον εκάστοτε στόχο του ότι «Όνειρο ήταν και πάει…»,
βυθίζεται στην εσωστρέφεια, ανασύρει τις ανεπάρκειες και τα συμπλέγματά του,
γίνεται σπασμωδικός, φοβάται, καταρρέει.
Σε απλά Ελληνικά, παίζει καταλυτικό ρόλο ο λόγος που αρνείσαι να ηττηθείς.
Πώς θα αντιδράσει ο Παναθηναϊκός μπροστά στην Ήττα;
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς εκπέμπει τη Σοβαρότητα και εμπνέει την Εμπιστοσύνη,
το ρόστερ είναι -μετά από χρόνια- πολύ καλό
και δύναται να εξελιχθεί σε εξαιρετικό αν υπάρξουν δυο-τρεις καίριες προσθήκες στο εγγύς μέλλον,
και ως εκ τούτων απουσιάζουν οι πρότερες σεσημασμένες παθογένειες
που μετέτρεπαν την πρώτη «στραβή» σε συνώνυμη με την Κατάρρευση.
Πώς θα αντιδράσει ο Παναθηναϊκός μπροστά στη Νίκη;
Αν νικήσει στην Τούμπα,
η Λογική λέει ότι δεν θα πρόκειται απλώς για τρεις βαθμούς,
αλλά για σαφή έμπρακτη δήλωση πρωταθλητισμού,
για εκτόξευση τής ψυχολογίας, και για συνεπαγωγική δίψα να αυξηθεί έτι περαιτέρω το σερί.
Χαρακτηριστικώς θα αναφέρω προς επίρρωσιν τής συγκεκριμένης προσέγγισης,
ότι μέχρι την 11η αγωνιστική που η «Λεωφόρος» θα υποδεχθεί τον νυν παραπαίοντα Ο.Σ.Φ.Π.,
οι «πράσινοι» έχουν να αντιμετωπίσουν κατά σειρά
τούς Αστέρα Τρίπολης (εντός), Λαμία (εκτός), Άρη (εντός), Βόλο (εκτός).
Ποιος θα εκπλαγεί αν -μετά από ενδεχόμενη επικράτηση στην Τούμπα-
ακολουθήσουν ακόμη τέσσερις νίκες βάσει τού ευνοϊκού προγράμματος;
Η απάντηση είναι «Ουδείς.»,
εξ ου και σήμερα διακυβεύονται για το «τριφύλλι» πάρα πολλά·
πολύ περισσότερα από τούς τρεις βαθμούς που θα αποφέρει το «διπλό».
*** Κι ενώ -έστω και χαμηλόφωνα, έστω και με τη δέουσα ταπεινότητα-
ο Παναθηναϊκός αρχίζει να οραματίζεται την επιστροφή στον θρόνο του μετά από 13 χρόνια,
υπάρχει ένας απρόσμενος σύμμαχος σε αυτήν την προσπάθεια.
Ο σύμμαχος τού Παναθηναϊκού στην προσπάθεια για κατάκτηση τού πρωταθλήματος
είναι ο… Ολυμπιακός.
Για την ακρίβεια, ο «Ολυμπιακός τού Μαρινάκη».
Αν δεν έχουμε κάποιο αδιανόητο ποδοσφαιρικό απρόοπτο,
φέτος οι «ερυθρόλευκοι» -βάσει τής τραγικής εικόνας που σταθερά παρουσιάζουν-
δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν -ούτε καν να διεκδικήσουν- τα σκήπτρα τους.
Άρα, ο Ο.Σ.Φ.Π. θα δύναται εκ των πραγμάτων να είναι μόνον ο «ρυθμιστής».
Υπάρχει έστω ένας ενημερωμένος πολίτης-φίλαθλος
που να γνωρίζει τη νεοελληνική (παρα)ποδοσφαιρική και (παρα)πολιτική πραγματικότητα,
και να πιστεύει ότι ο Μαρινάκης -όσο περνάει από το χέρι του-
δεν θα κάνει τα πάντα για να μην καταλήξει το πρωτάθλημα στην Α.Ε.Κ. ή στον Π.Α.Ο.Κ.;
Είναι εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο
ότι ο ιδιοκτήτης τού Ολυμπιακού προτιμά ασυζητητί να πάρει τον τίτλο ο Αλαφούζος
παρά ο «θανάσιμος εχθρός» του, ο Δημήτρης Μελισσανίδης,
ή ο «θανάσιμος εχθρός» του, ο Ιβάν Σαββίδης.
…
Για τού λόγου το αληθές,
ας ανατρέξουμε σε δύο πρόσφατα γεγονότα που είναι μεν τυπικώς άσχετα μεταξύ τους,
αλλά πιστοποιούν τις άδηλες συνδέσεις και τα νήματα που κινούνται στο παρασκήνιο.
Από τη μία,
είδαμε προ ελαχίστων ημερών ποια ήταν η απάντηση τού Μαρινάκη
στην ευγενική και δεοντολογική πρόσκληση που τού απηύθυνε ο Μελισσανίδης
για να παραβρισκόταν στα εγκαίνια τού νέου γηπέδου τής Α.Ε.Κ.·
είδαμε το κατάπτυστο ύφος τής άρνησης, είδαμε τη μισαλλοδοξία.
Από την άλλη,
ποια από τις τρεις μεγάλες «Π.Α.Ε.» ήταν η μοναδική που δεν εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση
για την αισχρή διαιτησία τού ποταπού Καραντώνη στο ματς Αστέρας Τρίπολης-Ολυμπιακός;
Ναι, μόνο η «Π.Α.Ε.» που διοικείται από τον Αλαφούζο δεν πήρε επίσημη θέση.
Με απλά λογάκια,
δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία ότι η παρούσα κυβέρνηση,
με προεξάρχοντες τούς οικονομικώς και επικοινωνιακώς μέγιστους χορηγούς της,
τον Μαρινάκη και τον Αλαφούζο,
βλέπει -καθαρά για ψηφοθηρικούς λόγους- με τεράστια συμπάθεια το ενδεχόμενο
να κατακτήσει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα Ελλάδος για τη σεζόν 2022-23.
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ήδη η χώρα βρίσκεται επί τής ουσίας σε προεκλογική περίοδο,
οπότε ο συνδυασμός «Βοτανικός-Πρωτάθλημα 2023»
θα απετελούσε ένα πρώτης τάξεως δίπτυχο για να τραφεί η διαχρονική μαζική αμνημοσύνη
και να καταχωνιαστούν στο «Χρονοντούλαπο τής Ιστορίας»
όλες οι «σφαγές» και όλα τα προμελετημένα «εγκλήματα»
που οδήγησαν τον σημαντικότερο σύλλογο τής χώρας σε 3ετή αποκλεισμό από την Ευρώπη
και ένα βήμα πριν από τον υποβιβασμό.
Ναι,
αυτοί οι εμπνευστές και εκτελεστές τού σχεδίου
που ήθελαν να δουν τον Παναθηναϊκό να βολοδείρει στις μικρότερες κατηγορίες
(στόχος που κατέφεραν στην περίπτωση τής Α.Ε.Κ.),
αυτοί οι ίδιοι που προσπαθήσανε επιτυχώς να κηλιδώσουν την Παναθηναϊκή Ιστορία
και επεχείρησαν ανεπιτυχώς να τρώσουν θανάσιμα το «Παναθηναϊκό DN.Α.»,
είναι που τώρα καμώνονται ότι (υπο)στηρίζουν το μέχρι πρότινος θύμα τους.
Εν τέλει, τώρα που ολοκληρώνω το άρθρο μου,
σιγουρεύομαι ότι ακόμη κι αν ο Παναθηναϊκός δεν νικήσει στην Τούμπα,
πάλι θα αναδειχθεί Πρωταθλητής Ελλάδος.
Και ναι μεν όλοι θα πούμε ότι το άξιζε και το πήρε,
αλλά όλοι ξέρουμε τι είχε συμβεί με την -ακόμη πιο άξια- ομαδάρα τού αείμνηστου Γιάννη Κυράστα.
Συμπληρωματική Σημείωση:
Το παρόν πόνημα δεν είναι «προφητεία», παρά μόνον πράξη ευθύνης και μνήμης.
Το γεγονός ότι ξέρουμε πρόσωπα και πράγματα,
το γεγονός ότι ξέρουμε τι έχει συμβεί και ποιοι είναι οι υπαίτιοι,
το γεγονός ότι γνωρίζουμε την Ιστορία,
αποτελεί ευχή και κατάρα για να μην ξεχάσουμε.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Ο Αθλητάμπουρας
