Με μία οργισμένη ανακοίνωση της τουρκικής προεδρίας η Άγκυρα απορρίπτει το μήνυμα του Ντόναλντ Τραμπ προς τον Ερντογάν, το οποίο εστάλη με επιστολή στις 9 Οκτωβρίου, λίγο πριν από την έναρξη της τουρκικής εισβολής στη Συρία.
«Την επιστολή την πετάξαμε στα σκουπίδια» επισημαίνει η ανακοίνωση της Άγκυρας, λίγη ώρα πριν από την προγραμματισμένη συνάντηση του προέδρου της Τουρκίας με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μάικ Πενς και τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο.
Τι συνέβη επί της ουσίας; Το περιεχόμενο της επιστολής Τραμπ κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό από τις 9 Οκτωβρίου έως και το βράδυ της Τετάρτης 16 Οκτωβρίου προς Πέμπτη, οπότε οι Αμερικανοί δημοσιοποίησαν το μήνυμα Τραμπ.
Η τουρκική πλευρά αποσιώπησε το περιεχόμενο της επιστολής για έναν πολύ απλό λόγο. Η λέξη ανόητος, fool, που χρησιμοποίησε ο Αμερικανός πρόεδρος στην επιστολή του («μη γίνεσαι ανόητος» ή πιο παιχνιδιάρικα «μην το παίζεις ανόητος»), στα τουρκικά μεταφράζεται με τη λέξη «budala». Η λέξη αυτή είναι εξαιρετικά αγοραία και προφανώς προσβλητική για τον αρχηγό του τουρκικού κράτους. Δεν υπάρχει άλλος όρος στην τουρκική γλώσσα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αποδώσει το νόημα. Κατόπιν τούτου, η τουρκική προεδρία παγιδεύτηκε ή χάθηκε στην ίδια της τη μετάφραση.
Δείτε την επιστολή Τραμπ μεταφρασμένη στα τουρκικά. Στο τέλος του κειμένου σε κόκκινο κύκλο η επίμαχη λέξη.
Τη μετάφραση της επιστολής αυτής δημοσίευσαν τα τουρκικά ΜΜΕ που πρόσκεινται στην αντιπολίτευση. Το κείμενο που δημοσιεύει το zougla.gr είναι από την εφημερίδα SOZCU (κεμαλικής τάσης).
Η « Hürriyet», φερ’ ειπείν, ενώ αναφέρεται στην ουσία του περιεχομένου της επιστολής, αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «Μπουνταλά» για ευνόητους λόγους. Η ιδιοκτησία της εφημερίδας εξαρτάται απόλυτα από τον Ερντογάν.
Κατόπιν τούτου, η διπλωματική αντίδραση της Άγκυρας ήταν μονόδρομος. Πόσο, όμως, θα αντέξει ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν σε τέτοιες δημόσιες προσβολές; Στις 13 Νοεμβρίου, δηλαδή σχετικά πολύ σύντομα, είναι προσκεκλημένος στην Ουάσινγκτον από τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο.
Τι καταδεικνύει η επιστολή (και το τηλεφώνημα)
Διαβάζοντας με προσοχή τις αράδες της επιστολής Τραμπ και σε συνδυασμό με την τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν αμέσως μετά οι πρόεδροι των ΗΠΑ και της Τουρκίας, καταλήγει ο καθένας στο αβίαστο συμπέρασμα πως άλλα εννοεί ο Αμερικανός πρόεδρος, άλλα καταλαβαίνει ο Ταγίπ Ερντογάν και σε άλλα συμπεράσματα (ενδεχομένως πιο ασφαλή) οδηγείται ο Βλαντίμιρ Πούτιν (ο οποίος θα πληροφορήθηκε κάποια στιγμή το περιεχόμενό της).
Ο Τραμπ επιδιώκει να απαγκιστρωθεί και να φέρει τους Κούρδους και την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Ερντογάν καταλαβαίνει πως ο Τραμπ βιάζεται να αποσύρει τους Αμερικανούς στρατιώτες και εκλαμβάνει το περιεχόμενο της επιστολής και τη μετέπειτα τηλεφωνική επαφή με τον Αμερικανό πρόεδρο ως «πράσινο φως». Μέγα λάθος ή εκούσια παρανόηση; Ο Πούτιν τέλος καταλαβαίνει πως η Ρωσία καλείται να διαδραματίσει τον ρόλο του διαιτητή ταυτόχρονα με εκείνον του πρωταγωνιστή και πως οι Κούρδοι επιστρέφουν στην «αγκαλιά» του προέδρου Άσαντ, διότι δεν έχουν άλλη επιλογή.
