«Το καλοκαίρι δεν πέρασε», το βιβλίο της ηθοποιού και κοινωνιολόγου Κωνσταντίνας Κούτσιου, κυκλοφορεί απ΄τις εκδόσεις «Δρόμων».

Πρόκειται για 12 διηγήματα που αφορούν ιστορίες ανθρώπων που κατάγονται, απ΄ την ευρύτερη περιοχή της δυτικής Μακεδονίας, αλλά ζουν στην πρωτεύουσα. Συναντήσεις, επιθυμίες, όνειρα ή λάθος διαδρομές, φέρνουν στη μνήμη των προσώπων αυτών, στιγμές απ΄ το παρελθόν τους. H δύναμη της ιδιαίτερης καταγωγής τους , άλλοτε τους ορίζει σαν ανυπάκουη φωνή συνείδησης, άλλοτε τους αποτρέπει από πισωγυρίσματα, και άλλοτε τους εμπνέει να αλλάξουν ζωή. Ένας ξιπασμένος ταξιτζής, μια εκπαιδεύτρια σε δίλημμα, ένας επιχειρηματίας που ελπίζει, ένας νεαρός που σπάει τα κλισέ του έρωτα, μια καθηγήτρια χωρίς παιδί, μια νοικοκυρά που βρίσκει την αγάπη, μια συνταξιούχος που ακόμα την ψάχνει, μια ηθοποιός που αγγίζει το όνειρο, ένα μοντέλο που ζει μες στην πλάνη, ένα αγόρι διαφορετικό απ΄ τα άλλα, είναι μερικοί απ΄ τους ήρωες των ιστοριών.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Τα πρόσωπα οδηγούνται εντέλει μέσα από ερωτικούς ή άλλους απρόσμενους δρόμους, και μέσα από μια δύσκολη για τη χώρα συγκυρία, στην αποκάλυψη μιας αλήθειας.Της δικής τους.

(Απόσπασμα απ΄τον πρόλογο του Χρίστου Σαββάκη, ειδικού γραμματέα της ΠΕΛ  -Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών):

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

«Η συγγραφέας μας με τα γραπτά της, δίνει ένα δυναμικό «παρών» στον πνευματικό χώρο. Σ΄ αυτά φαίνεται καθαρά ένα συγγραφικό αλλά, ταυτόχρονα και ένα ιδεολογικό οπλοστάσιο, όχι τόσο συνηθισμένο ακόμα και σε λογοτέχνες που θεωρούμε φτασμένους. Η γραφίδα της, πλήρως γειωμένη, βουτάει στην κοινωνική πραγματικότητα, με ό,τι την αποτελεί, τη ζωγραφίζει με μαεστρία, απλότητα, λυρισμό και μιαν άνεση που περνάει αβίαστα μέχρι τα φύλλα της καρδιάς μας, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια γι΄ αυτό. Η δράση, οι εικόνες και τα συναισθήματα, δίνονται μ΄ έναν απλό όσο και δυναμικό τρόπο, που δείχνουν την υψηλή αισθητική που χαρακτηρίζει το έργο της…Μέσα, λοιπόν, απ΄ τα διηγήματά της έχουμε ενώπιον μας όχι μόνο έναν καλό συγγραφέα αλλά και έναν ανιχνευτή και ανατόμο της ανθρώπινης ψυχής, που με δεξιοτεχνία ανοίγει τις πόρτες της με προσοχή, εντιμότητα και μαεστρία, έτσι που ο άλλος υποδέχεται το άνοιγμα αυτό σαν λύτρωση και βάλσαμο, ανακαλύπτοντας ότι είναι δίπλα του ένας ικανός γιατρός, ένας αληθινός φίλος του οποίου την παρουσία δεν υποψιαζόταν».

Απόσπασμα απ΄το διήγημα «Η συμβουλή»:… Δεν είχε ταξιδέψει ποτέ έξω απ΄ τα σύνορα. Το κυνήγι του μεροκάματου τον κρατούσε όμηρο και χειροπόδαρα δεμένο απ΄ τον λεβιέ. Μα τούτο δω το μαγικό πραματάκι τον πήγαινε και τον έφερνε απ΄ τη μοναξιά της στέπας, στις παγωμένες λίμνες της Αλάσκας. Απ΄ τους κήπους με τις τριανταφυλλιές σε κάποιο μαχαλά της Πόλης, στα αιγυπτιώτικα στενά με τα μπαχάρια, και από κει στους γκρίζους δρόμους της Νέας Υόρκης, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ανάμεσα στα καραβάνια των μεταναστών. Να ΄ναι καλά η αγαπητικιά που του το χάρισε κι όλα τα θηλυκά που ταξίδεψαν μαζί του, σ΄ αυτήν τη χρονοκάψουλα, που μεταμορφωνόταν η καμπίνα του ταξί του…  

 

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης