Η συγγραφέας Χαριτίνη Βαζαίου έρχεται στο Ζάππειο, στο 48ο Φεστιβάλ Βιβλίου και υπογράφει βιβλία της…
Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου, 19:00-21:00 η Χαριτίνη Βαζαίου θα υπογράφει τα βιβλία της «Άρση Σιωπής» και «Σφραγίδας Μελάνι», των εκδόσεων Θερμαϊκός, στο 48ο Φεστιβάλ στο Ζάππειο.
Η συγγραφέας θα παρευρίσκεται στο Περίπτερο των εκδόσεων Πατάκη.
Είσοδος Ελεύθερη.
Λίγα λόγια για τη Χαριτίνη Βαζαίου
Η αναζήτηση πνευματικής ταυτότητας, μέσα από σπουδές στην Αγγλική Φιλολογία και μεταπτυχιακό στη διδαχή της αγγλικής γλώσσας, καθόρισε την επαγγελματική μου πορεία και διεύρυνε τον ορίζοντα της εσωτερικής αναζήτησης που μετουσιώθηκε στην «Άρση Σιωπής» το 2016 και στο «Σφραγίδας Μελάνι» το 2018.
Ταξίδια που υπηρετούν την πεμπτουσία της «Ιθάκης».
Λίγα λόγια για τα βιβλία
«Άρση Σιωπής» (2016)
Στη σκιά σου, ελιά μου, κάθισα κι έγραψα για όλες τις σκέψεις και τις σιωπές μου, για τ’ ανεκπλήρωτα όνειρα και τ’ ανείπωτα λόγια. Συλλογίστηκα όσα δεν τόλμησα να ζήσω. Συνομίλησα με τη σιωπή, μια σιωπή ιδιαίτερη που βροντοφώναζε κι εκλιπαρούσε να σπάσει, μια σιωπή που αποκωδικοποιούσε βλέμματα και ανέπνεε με ένα άγγιγμα. Και να που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου η σιωπή ν’ αρθεί, να γίνει γραφή. Το οξύμωρο σε όλη αυτή την κατάθεση ψυχής είναι ότι ο παραλήπτης της μπορεί να μην τη μάθει ποτέ. Ίσως να φταίνε ο εγωισμός μου, η ματαίωση των ονείρων, η ντροπή, η αξιοπρέπεια, ο φόβος. Είμαι δειλή, το ξέρω. Γι’ αυτό βρήκα διέξοδο στη συγγραφή. Η φτωχή μου πένα, αδύναμη, χάραξε ένα ρυάκι να κυλήσουν λόγια, αισθήματα κι ανείπωτες σκέψεις. Η καρδιά δεν μπορεί να μείνει άλλο βουβή• το μυαλό έπαυσε να τη δαμάζει καιρό τώρα. Έγινε χείμαρρος. Μόνο η αγάπη μπορεί πια να με σώσει, να με λυτρώσει• η αγάπη που σου ’χω, η αγάπη που θα κρατήσει τελικά τα χείλη κλειστά. Δεν ξέρω εάν, διαβάζοντας τις σκέψεις και τις σιωπές μου, ταυτιστείτε, ονειρευτείτε, κλάψετε, γελάσετε, αποδοκιμάσετε ή θυμώσετε. Για μένα ήταν μια κατάθεση ψυχής που, όπως μου είπε μια φίλη, νέα συγγραφέας και ερέθισμα στο τόλμημά μου: «Όταν κάτι πάψει να είναι μες το μυαλό σου και βγει στην πένα, παύει να ’ναι δικό σου και τότε θέλεις να το μοιραστείς με τον κόσμο. Ανήκει σ’ αυτόν».
«Σφραγίδας Μελάνι» (2018)
Στο «Σφραγίδας Μελάνι», η συγγραφέας αφηγείται, μέσα από ένα διήγημα και μία συλλογή ποιημάτων τη ζωή μιας γυναίκας και το ταξίδι της προς την απελευθέρωση της ψυχής. Πρόκειται για μία σύνθεση-απόδειξη πως η διαχρονικότητα της σφραγίδας της ήταν αλληλένδετη με τη διαχρονικότητα του μελανιού που την πότισε. Σφραγίδα, μια γυναίκα που ταξίδεψε τα ίχνη της με το Μελάνι οδηγό στ’ όνειρο της γραφής. Απάντηση στα «γιατί» που σφραγίζουν το πέταγμα. Αγκάλιασε τα καθήκοντα της υπογραφής και το φιλί του Λύκου, διεκδικώντας στίγμα αιώνιας ζωής και αφήνοντας κληροδότημα τα φτερά. Ανάμεσα σε χαμηλόφωνες ζωγραφιές με ανάστημα, γνώριμα πορτρέτα τσαλακώνονται κι ας φορούν τη γραβάτα της λογικής. Γενεσιουργός δύναμη η πένα παράγει, μελάνι χύνεται και ποτίζει τη σφραγίδα αφήνοντας το σημάδι που επουλώνει και γεννά το Αύριο.
