Η Τέχνη ως μέσο κατανόησης της Ιστορίας και η Ιστορία ως υπόβαθρο για να κατανοήσουμε την Τέχνη. Και ο Πάμπλο Πικάσο στο κέντρο τους για εξηγήσει τα πάντα. Αυτή θα μπορούσε να είναι η σύνοψη της μνημειώδους έκθεσης «Ο Πικάσο και η εξορία. Μία Ιστορία της ισπανικής αντιστασιακής τέχνης», που εγκαινιάζεται σήμερα στο μουσείο Les Abattoirs της Τουλούζης.
Η έκθεση αφηγείται μέσα από τη ματιά του Πικάσο μία από τις μελανότερες σελίδες της ισπανικής ιστορίας –την υποχώρηση των ηττημένων του εμφυλίου πολέμου, τα 80 χρόνια από τη λήξη του οποίου γιορτάζουμε φέτος και την εξορία που ακολούθησε. Αλλά παράλληλα παρουσιάζει και μία άλλη πτυχή του αστείρευτου έργου του μεγαλοφυούς καλλιτέχνη, τοποθετώντας το στους χρόνους εκείνους της αντίστασης και της πολιτικής στράτευσης.
Ο στόχος της έκθεσης επιτυγχάνεται μέσα από περίπου 30 έργα του ίδιου του Πικάσο (πίνακες, σχέδια, χαρακτικά, γλυπτά και βιβλία) και δεκάδων άλλων από εξόριστους καλλιτέχνες που σχετίζονταν με τον διάσημο καλλιτέχνη, όπως οι Όσκαρ Ντομίγκεθ, Ρεμέδιος Βάρο, Χούλιο Γκονθάλεθ, Ζοάν Μιρό. Επίσης, εκτίθεται ένας μεγάλος αριθμός από φωτογραφίες –ορισμένες εντυπωσιακότατες και πολύ λίγο γνωστές– και ντοκουμέντα της εποχής, όπως η αλληλογραφία του ζωγράφου με την οικογένειά του κατά τη διάρκεια του πολέμου και ορισμένες ανέκδοτες επιστολές που αντάλλαξε με τον Πολ Ελυάρ και τον Αντόνι Κλαβέ.
