Συμπληρώθηκαν οκτώ χρόνια σήμερα από τον θάνατο της Νίκης Τριανταφυλλίδη, η οποία ήταν μια σπουδαία και χαρισματική ηθοποιός και άφησε ανεξίτηλο στίγμα στον κινηματογράφο και το θέατρο, με την καλλιτεχνική της διαδρομή.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Στον «Αστραπόγιαννο» στο πλευρό του Νίκου Κούρκουλου, στη «Μοίρα ενός αθώου» με τον Πέτρο Φυσσούν, στις «Όμορφες Μέρες» στην «Ευρυδίκη» και σε πολλές ακόμα. Ωστόσο και στη μικρή οθόνη ξεχώρισε με την ερμηνεία της στην τηλεοπτική σειρά «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα και ήταν κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της φοίτησε στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Πέλου Κατσέλη. Η πρώτη της εμφάνιση στο σανίδι έγινε το 1963, με τον θίασο Αλέκας Κατσέλη στην παράσταση του έργου του Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα». Ένα χρόνο νωρίτερα είχε κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στη βραβευμένη αντιπολεμική ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου «Ουρανός».
Το βραβείο Μαρίκα Κοτοπούλη και το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης
Από την αρχή της σταδιοδρομίας της, η Νίκη Τριανταφυλλίδη καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια και το 1971 το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου της απένειμε το βραβείο Μαρίκα Κοτοπούλη ως την καλύτερη ηθοποιό της περιόδου 1970-1971. Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, για την ταινία μικρού μήκους Συνηθισμένο μου όνειρο, στην οποία εκτός από την ίδια έπαιζαν και οι σκηνοθέτες Παντελής Βούλγαρης και Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Ως ηθοποιός πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως στον Αστραπόγιαννο στο πλευρό του Νίκου Κούρκουλου, στη Μοίρα ενός αθώου δίπλα στον Πέτρο Φυσσούν και στην Ευρυδίκη ΒΑ 2Ο37 του Νίκου Νικολαΐδη. Το 1976 ερμήνευσε τον ρόλο της Στέλλας Βιολάντη στην τηλεοπτική διασκευή του ομώνυμου έργου του Γρηγορίου Ξενόπουλου, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ1.
Δραστήριο στέλεχος του ΚΚΕ, υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης (ΠΑΠΟΚ) το 1977. Δίδαξε στις δραματικές σχολές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του Πέλλου Κατσέλη. Έγραψε τα θεατρικά έργα Πάρτυ στο σπίτι της Ελισσάβετ Π., Ηχώ και νάρκισσος, Τρελλή Ελένη, τα οποία παρουσιάστηκαν σε δική της σκηνοθεσία. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του θιάσου Θέατρο Συνόλου και στη δεκαετία του ’90 δημιουργός του θεάτρου Τριανταφυλλίδη στην πλατεία Βάθη.
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση της υγείας της διαρκώς χειροτέρευε, καθώς από τα νεανικά της χρόνια είχε πρόβλημα με τα οστά των κάτω άκρων. Παρέμενε στο σπίτι της, καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει και οι όποιες μετακινήσεις της (ακόμα και οι τελευταίες εμφανίσεις της στη σκηνή) γίνονταν με αναπηρικό καροτσάκι. Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Κώστα Μεσσάρη, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη.
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη πέθανε στην Αθήνα στις 13 Μαΐου 2013.
Φιλμογραφία
Ουρανός (1962)
Η Παγίδα (1962)
Κατρακύλισμα στο βούρκο (1962)
Αμόκ (1963)
Πικρή μου, Αγάπη (1964)
Ο κράχτης (1964)
Βρώμικη πόλις (1965)
Η μοίρα του αθώου (1965)
Ο Θάνατος του Αλέξανδρου (1966)
Αντίο για πάντα (1967)
Ψωμί για έναν δραπέτη (1967)
Καρδιές που ξέρουν ν’ αγαπούν (1967)
Καταραμένη Αγάπη (1968)
Ο Τάφος των Εραστών (1968)
Το Κανόνι και τ’ Αηδόνι (1968)
Ένα κορίτσι αλλιώτικο από τα άλλα (1968)
Στον δάσκαλό μας … με αγάπη (1969)
Αγάπησα ένα προδότη (1969)
Το Νυφοπάζαρο (1969)
Ο Αστραπόγιαννος (1970)
Όμορφες μέρες (1970)
Το όνειρο της Κυριακής (1970)
Σε ικετεύω, αγάπη μου (1970)
Δεν υπάρχουν λιποτάκτες (1970)
Χωρίς συνείδηση (1972)
Ο Κατάδικος (1975)
Ευριδίκη ΒΑ 2Ο37 (1975)
Αντίο Βερολίνο (1994)
Εμφανίσεις στην Τηλεόραση
Το σπίτι των ξένων (1972, ΕΙΡΤ)
Από την άλλη όχθη (1973, ΕΙΡΤ)
Εν τούτω νίκα (1973, ΥΕΝΕΔ)
Αστυνομικές ιστορίες (1973, ΥΕΝΕΔ)
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975, ΕΙΡΤ)
Οι φρουροί της Αχαϊας (1981, ΕΡΤ)
Γυναικείες μορφές της ελληνικής ιστορίας (1982, ΕΡΤ)
Νίνα (1983, ΕΡΤ)
Γυναίκα από βελούδο (1985, ΕΡΤ)
Οι συμμαθήτριες (1985, ΕΡΤ)
Κεφαλλονίτικες ιστορίες (1986, ΕΡΤ)
Η συμμορία της Μαίρης (1987, ΕΤ2)
Θεατρικές εμφανίσεις (Κρατικές σκηνές)
Ο χορός της Ηλέκτρας (Εθνικό Θέατρο, 1971)
Ιφιγένεια η εν Ταύροις (ΚΒΘΕ, 1972)
Ο αλχημιστής (Εθνικό Θέατρο,1972)
Ο κύκλος με την κιμωλία (ΚΒΘΕ, 1977)
Ο άγιος πρίγκηψ (ΚΒΘΕ, 1977)
Η βασίλισσα του χιονιού (ΚΒΘΕ, 1977)
Η προξενήτρα ( ΚΒΘΕ, 1978)
Το παραμύθι χωρίς όνομα (ΚΒΘΕ, 1979)
Εκκλησιάζουσες (ΚΒΘΕ, 1979)
Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν (Εθνικό Θέατρο, 1985)
Ο ηλίθιος (ΚΒΘΕ, 1980)
Ιφιγένεια εν Ταύροις (ΚΒΘΕ, 1987)
