Το έδαφος είχε προετοιμαστεί εδώ και πολλούς μήνες, σχεδόν εδώ και ενάμιση χρόνο. Η σταδιακή αποκόλληση της Τουρκίας από τον Νατοϊκό κορμό ήταν και η βασική αιτία της βήμα προς βήμα μεταστροφής της Ουάσινγκτον. Ποιος ξέρει τι ακριβώς είδε και τι ανακάλυψε ο Αμερικανός διοικητής της γιγαντιαίας στρατιωτικής βάσης στο Ιντσιρλίκ εκείνο το βράδυ του πραξικοπήματος οπερέτα των Γκιουλενιστών και του ισοπεδωτικού αντιπραξικοπήματος του Ερντογάν στις 15 Ιουλίου του 2016. Πάντως, από τότε άρχισε η «διολίσθηση».
Η σταδιακή αποκόλληση της Τουρκίας από τον Νατοϊκό κορμό ήταν και η βασική αιτία της σταδιακής μεταστροφής της ΟυάσινγκτονΗ επίσκεψη του Αρχηγού του αμερικανικού ΓΕΕΘΑ στην Αθήνα προ ολίγων εικοσιτετραώρων επισφράγισε σε ανώτατο δυνατό επίπεδο αυτήν τη σημαντική εξέλιξη στον πυρήνα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Η νέα φάση εξελίσσεται σε δύο επίπεδα.
Το πρώτο αφορά στις υποδομές. Η Ελλάδα προσφέρει ένα δίκτυο υποδομών, τις οποίες οι Αμερικανοί μπορούν να χρησιμοποιούν κατά περίσταση και κατά περίπτωση. Επί παραδείγματι: η βάση ελικοπτέρων στη Χρυσούπολη έξω από την Καβάλα και μια ανάσα από την Αλεξανδρούπολη.
Τα αμερικανικά πληρώματα επιθετικών ελικοπτέρων «Κόμπρα» και «Απάτσι» θα έχουν τη δυνατότητα να «εξασκούνται» ή και να… «ασκούνται» με επίκεντρο αυτήν την υποδομή. Πληροφορίες αναφέρουν πως αυτή η δραστηριότητα αποτελεί μεταφορά υλικού και πληρωμάτων που έχουν αποχωρήσει από το Ιντσιρλίκ της Τουρκίας. Σε συνεργασία με τις αντίστοιχες δυνάμεις που λειτουργούν στη Ρουμανία η Χρυσούπολη είναι μία ιδανική τοποθεσία για τον έλεγχο των Στενών, της δραστηριότητας του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, της ροής των προσφύγων αλλά και των εξελίξεων στη Δυτική Βαλκανική.
Από τη Λάρισα επιχειρούν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη παρακολούθησης και συλλογής πληροφοριών στον επιχειρησιακό χώρο στα παράλια της Βορείου Αφρικής με επίκεντρο τη Λιβύη αλλά και στα ενδότερα της Σαχάριας Αφρικής.
Η Ανδραβίδα, ο Άραξος και η Καλαμάτα αποτελούν ασφαλή ορμητήρια για αεροσκάφη είτε προς εκπαίδευση είτε για αποστολές στην Εγγύς Ανατολή. Ήδη γίνεται ευρεία χρήση της Ανδραβίδας σε κοινές ασκήσεις με τους Ισραηλινούς. Η Αεροπορία του Ισραήλ, άλλωστε, χρησιμοποιεί όλο το ελληνικό δίκτυο υποδομών όταν επιχειρεί προσομοιώσεις επιχειρήσεων, εγγύς προσβολής, και βομβαρδισμό επιλεγμένων στόχων σε τοποθεσίες κυρίως στη Βόρειο – Δυτική Ελλάδα (Γρεβενά) οι οποίες διαθέτουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά με στόχους στο Ιράν.
Το αεροδρόμιο της Καρπάθου ως υποδομή βρίσκεται κυριολεκτικά στην πρώτη ζώνη ενδιαφέροντος ως προς στόχους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Σούδα είναι βασικός κρίκος της στρατηγικής αλυσίδας που συνδέει την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στον πλανήτη.
Βασικό κεφάλαιο στις συζητήσεις μεταξύ των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ της Ελλάδας και των ΗΠΑ ήταν η ρωσική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω Βοσπόρου και Αιγαίου. Η πρόσφατη έντονη διαταραχή στις σχέσεις Αθήνας – Μόσχας προφανώς συνετέλεσε στην ανάδειξη αυτού του κεφαλαίου ως μείζονος σημασίας θέμα προς συζήτηση για όλα τα περαιτέρω. Οι δύο Αρχηγοί κατέληξαν πως πρόκειται για την εντονότερη αν όχι και ισχυρότερη παρουσία του ρωσικού παράγοντα στην περιοχή από το 1980, όταν κάτω από τα Κύθηρα και στα διεθνή ύδατα είχε στήσει αγκυροβόλιο ανοικτής θαλάσσης η ρωσική (Σοβιετική τότε) αρμάδα.
Αν διαβάσει κάποιος με προσοχή το κείμενο της επίσημης ενημέρωσης του αμερικανικού Υπουργείου Αμύνης (στα αγγλικά) για το αντικείμενο της συνάντησης των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ στην Αθήνα, θα αντιληφθεί πως υφίσταται ένας δύσκολα κεκαλυμμένος ενθουσιασμός των Αμερικανών για τα αποτελέσματα της επίσκεψης.
Σπεύδει, βέβαια, το αμερικανικό Πεντάγωνο να προλάβει τις όποιες αντιδράσεις ξεκαθαρίζοντας πως οι ΗΠΑ δεν θα διεκδικήσουν άλλες χερσαίες βάσεις. Σημειώνει, ωστόσο, πως θα ενταθεί και θα ενισχυθεί η παρουσία «στρατιωτικού προσωπικού» στις υποδομές των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε τομείς της εκπαίδευσης, κοινών ασκήσεων, συλλογής πληροφοριών, επεξεργασίας πληροφοριών, ανταλλαγής εμπειριών, παρακολούθησης στόχων κ.λπ., κ.λπ. Δεν θέλει και πολλά για να καταλάβει κάποιος το τι συμβαίνει. Από την Ουκρανία έως το Δέλτα του Νείλου υπάρχει μία νοητή γραμμή αντιπαράθεσης σε δύο μέτωπα.
Με τη Ρωσία και το φανατικό Ισλάμ (Τζιχάντ). Στη μέση η Τουρκία. Δύο περιφερειακά θέατρα πολέμου (Συρία – Λιβύη), ένας πόλεμος στα σπάργανα (Ιράν) και ένας για άλλη μία φορά «Μεγάλος Ασθενής», η Τουρκία σε διαρκή κρίση.
Συμπληρωματικά βρίσκεται σε εξέλιξη συγκρότησης και κατασκευής ένας νέος ενεργειακός δρόμος από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη. Αυτός που αρχίζει στα κοιτάσματα φυσικού αερίου μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Αιγύπτου. Όντως, δεν θέλει και πολλά για να καταλάβει κάποιος το τι συμβαίνει.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης