Στις προτεραιότητες του Υπουργείου Υγείας το πρώτο εξάμηνο του 2017, στις πραγματοποιηθείσες παρεμβάσεις για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, στην αποτροπή του κινδύνου κατάρρευσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων από την Αλεξανδρούπολη ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός.
Περιγράφοντας το περιβάλλον στο οποίο επιχειρείται η διασφάλιση της βιωσιμότητας του συστήματος υγείας ο κ. Ξανθός σημειώνει πως «όλοι έχουμε συνείδηση της κρισιμότητας της περιόδου. Ότι η χώρα και η κοινωνία είναι στην κόψη του ξυραφιού και γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να διασφαλίσουμε ότι η χώρα θα μπορέσει να σταθεί όρθια, ισότιμη και αξιοπρεπής μέσα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Σε μία Ευρώπη που πρέπει σταδιακά να αλλάξει γιατί η γραμμή που ακολουθεί μέχρι τώρα είναι απολύτως αδιέξοδη».
Πιστεύει πως το κρίσιμο πολιτικό ερώτημα είναι το κατά πόσο είναι εφικτή μέσα σ’ ένα δύσκολο και περιοριστικό δημοσιονομικό περιβάλλον η στήριξη κατά προτεραιότητα του δημόσιου συστήματος υγείας και συνολικά του κοινωνικού κράτους, η αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων και αναγκών των δημόσιων νοσοκομείων, δεδομένης της δημοσιονομικής επιτροπείας και των περιορισμένων οικονομικών πόρων.
Εκτιμά πως χάρη κυρίως στη συνεισφορά του προσωπικού των δομών δημόσιας υγείας αλλά και στη δρομολόγηση κρίσιμων παρεμβάσεων ενίσχυσης του συστήματος, «στο επόμενο διάστημα έχει διασφαλιστεί η ευστάθειά του, η σταθεροποιημένη και σταδιακά αναβαθμιζόμενη λειτουργία όλων των δημόσιων δομών υγείας».
Ειδικότερα, αναφορικά με το έργο που έχει επιτελεσθεί επισημαίνει πως «για πρώτη φορά μετά από 5-6 χρόνια παγώματος προσλήψεων αρχίζει και αναλαμβάνει δουλειά μόνιμο προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία, προκηρύσσονται θέσεις γιατρών, καλύπτονται κενά που υπήρχαν για πολλά χρόνια, ανοίγουν κλειστά κρεβάτια εντατικής, ενισχύονται οι προϋπολογισμοί των δημόσιων νοσοκομείων, ενώ για πρώτη φορά φέτος καταφέραμε τα δημόσια νοσοκομεία να μην παράγουν ληξιπρόθεσμα χρέη».
Τονίζει πως «ο κύκλος της συστηματικής εγκατάλειψης αποδιοργάνωσης και απαξίωσης της δημόσιας περίθαλψης, ο κύκλος της συγχώνευσης δομών, της κατάργησης οργανικών θέσεων, της διαθεσιμότητας, του κινδύνου απολύσεων, του κινδύνου κλεισίματος περιφερειακών νοσοκομείων έχει τελειώσει» και καταβάλλεται προσπάθεια δρομολόγησης ενός διαφορετικού σχεδίου με προτεραιότητα τη δημόσια περίθαλψη.
Επαναλαμβάνει τη σημαντικότητα της καθολικής κάλυψης των χιλιάδων ανασφάλιστων πολιτών καθώς και της δυνατότητας προμήθειας των φαρμάκων με μηδενική συμμετοχή για όσους πολίτες πληρούν το κατώτατο εισοδηματικό όριο. Κάνει λόγο για ασυμμετρία ανάμεσα στις ανάγκες και τους πόρους (ανθρώπινους και υλικούς). «Οι ανάγκες αξιοπρεπούς υγειονομικής φροντίδας που έχουν αυξηθεί και λόγω της κρίσης είναι πολύ μεγαλύτερες από τους πόρους που μπορεί να διαθέσει η χώρα μας αυτήν την περίοδο. Διότι υπάρχει πραγματική οικονομική δυσκολία, διότι υπάρχει δημοσιονομικός έλεγχος και δημοσιονομική επιτροπεία» επισημαίνει.
