Το Βέλγιο ΔΕΝ είναι Νεοελλάδα.
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Σέβομαι απέραντα το Απίθανο.
Σέβομαι απέραντα τη Ζωή και τη Συμπαντικότητα,
που ορίζουν και διδάσκουν ότι ακόμα και η μία πιθανότητα
δύναται ενίοτε να συντρίψει τις συντριπτικές πιθανότητες.
Σέβομαι το Απίθανο, διότι σέβομαι τον Κανόνα και την Εξαίρεση.
Σέβομαι το Απίθανο, διότι σέβομαι το Θαύμα και την Τραγωδία.
Γιατί, λοιπόν, ετούτο το πρωϊνό αναρτώ πόνημα με αυτόν τον τίτλο..;
Γιατί παίρνω ένα τέτοιο ρίσκο και δεν διασφαλίζω τη δημοσιογραφική φερεγγυότητά μου
χρησιμοποιώντας διατύπωση που δεν θα εκφράζει Απολυτότητα και Μηδενισμό;
Όχι, δεν τζογάρω, δεν παίζω στα (σχεδόν) σίγουρα,
παρά μόνον εκφράζω την άρνησή μου να σκοτώσω τον ρομαντισμό μου
και την εμπιστοσύνη μου στις Αρχές που απανταχού εντέλλονται να υπερασπίζουν την Κοινωνία.
«Ούτε μία στο εκατομμύριο να αποφυλακιστεί σήμερα η Καϊλή.».
Εντίμως, ευθέως, ευθαρσώς δηλώνω, ότι δεν θέλω να αποφυλακιστεί η Καϊλή,
διότι -απλούστατα- τη θεωρώ ένοχη (όπως τη θεωρεί ένοχη η πλειοψηφία των πολιτών).
Όμως, ουδέποτε θα προέκρινα την επιθυμία μου,
βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την αντικειμενικότητά μου,
καθώς εδώ και δεκαετίες αποτελεί πυξίδα μου το προσωπικής εμπνεύσεως απόφθεγμα
«Ο Δημοσιογράφος έχει το Ιερό Δικαίωμα στην Υποκειμενικότητα
και την Ιερή Υποχρέωση στην Αντικειμενικότητα.».
Ποια είναι η Ύψιστη Μορφή Αντικειμενικότητας;
Η Ύψιστη Μορφή Αντικειμενικότητας είναι η Κοινή Λογική.
Ποια είναι η Ύψιστη Μορφή Δικαιοσύνης;
Η Ύψιστη Μορφή Δικαιοσύνης είναι το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα.
Η Κοινή Λογική και το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα
βιάζονται καθημερινώς και εξακολουθητικώς στην τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία
(αν παραλληλίσουμε την Κοινή Λογική με τη Γυναίκα
και το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα με το Παιδί,
γίνεται ακόμη πιο εύκολο να συνειδητοποιήσουμε την οδυνηρή πραγματικότητα
που εμφανίζεται αδιαλείπτως μπροστά μας και φθείρει την ψυχή μας
με τα τερατουργήματα που κατακλύζουν την Ειδησεογραφία).
Όμως, άλλο η Ευρώπη (με τις όποιες παθογένειές της),
και άλλο το εγχώριο χαμαιτυπείο όπου η Παθογένεια είναι ο Κανόνας και η Υγεία είναι η Εξαίρεση.
…
Αν η Καϊλή συλλαμβανόταν στην Ελλάδα,
ο τίτλος τού παρόντος πονήματος θα απείχε παρασάγγας,
καθώς θα ήταν εκ των ων ουκ άνευ βέβαιο
ότι με το σεσημασμένο πλαίσιο λειτουργίας τής ημεδαπής δικαιοσύνης
και με τα συνήθη νομικίστικα τερτίπια που μετέρχονται οι περιβόητοι δικηγόροι τής χώρας,
η διεφθαρμένη μεγαλοπιασμένη βλαχούλα που θαμπώθηκε από τα πλούτη
δεν θα έμενε δευτερόλεπτο στη φυλακή (ούτε καν σε κρατητήριο).
Ατυχώς για την Καϊλή
και ευτυχώς για ημάς τούς εναντιωνόμενους σε κάθε αρσενική ή θηλυκή «Καϊλή»,
οι Βελγικές Αρχές -εν αντιθέσει με τις Ελληνικές Αρχές- σέβονται τον εαυτό τους
και δεν έχουν εκπέσει στο έσχατο σημείο κατάντιας να αντιμετωπίζονται ως ανέκδοτο.
Η Κοινή Λογική και το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα
δεν είναι έννοιες με λαϊκίστικο προσανατολισμό,
ούτε συναισθηματικές επικλήσεις με εξασφαλισμένη δημοφιλία.
Η Κοινή Λογική συνδέει τα δεδομένα που μάς προσφέρονται από το Παρελθόν και από το Παρόν,
φτάνοντας έτσι να «προφητεύει» το Μέλλον.
Το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα -ήτοι, η Κοινή Λογική τής Ηθικής-
είναι επί τής ουσίας ο Αρχέγονος Νομοθέτης.
Ως εκ τούτων,
η πρόβλεψη περί συνέχισης τής προφυλάκισης τής Καϊλή
ορίζεται από την Κοινή Λογική και από το Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα.
Οι Αρχές τού Βελγίου έχουν ήδη δείξει τον δρόμο και έχουν φωτογραφίσει τις εξελίξεις.
Οι Αρχές τού Ευρω-Κοινοβουλίου επίσης έχουν ήδη δείξει τον δρόμο και έχουν φωτογραφίσει τις εξελίξεις.
Τα Θεμέλια τής Ευρωπαϊκής Ένωσης τραντάζονται συθέμελα,
το θέμα είναι εξόχως σοβαρό ώστε να επιδέχεται την οποιανδήποτε παρέκκλιση,
η Επιείκεια δεν χωρά σε μία υπόθεση όπου εμπλέκονται αδίστακτα άτομα.
Η διεφθαρμένη μεγαλοπιασμένη βλαχούλα βρίσκεται σε δεινή θέση
και -παρά την ακαριαία πρόσληψη πανάκριβων κι επιτήδειων δικηγόρων-
δεν πρόκειται να τη σκαπουλάρει από το λαβυρινθώδες αδιέξοδό της,
διότι στον βωμό τής αδηφάγου μικροαστίλας της
δεν ορρώδησε να μαγαρίσει Θεμελιώδεις Ευρωπαϊκές Αξίες.
Η σαθρή υπερασπιστική γραμμή της
αναδίνει την αποκρουστική δυσοσμία που πάντα αποπνέει η κάθιδρη Ενοχή
όταν επιχειρεί απεγνωσμένα να συστηθεί ως «Αθωότητα».
Η Καϊλή δεν είχε καν φανταστεί -ίσως δεν άντεχε να φανταστεί-
ότι η διαρκώς ανατέλλουσα καριέρα της θα έφτανε να δύσει μέσα σε μια στιγμή.
Τα πάντα γκρεμίζονται γύρω της,
τα πάντα τής βροντοφωνάζουν ότι έφτασε η «Ώρα τής Πληρωμής»,
κι αυτή η ξεμυαλισμένη βλαχούλα που ενόμισε ότι θα ημπορούσε με τη φωτογένειά της
να χρησιμοποιεί την «Ευρωπαϊκή Ένωση» ως κατά βούλησιν δονητή της,
βρίσκεται τώρα να καταρρέει υπό το βάρος των πράξεών της και των επιπτώσεών τους.
Έτσι, φτάνει να γίνεται εκκωφαντικά σπασμωδική και πολιτικά αυτοκτονική.
Η Καϊλή έδωσε από την πρώτη στιγμή τής σύλληψής της το στίγμα τής εσωτερικής κατάρρευσής της,
επιρρίπτοντας τις ευθύνες στον σύντροφό της και πατέρα τού παιδιού της.
Ο αισχρός κι απύθμενος φιλοτομαρισμός της ήταν εδώ για να δηλώσει ανερυθρίαστα την παρουσία του,
προαναγγέλλοντας συνάμα το επόμενο αυτοκαταστροφικό ολίσθημά της.
Δεν τής έφτανε ότι «δίνει στεγνά» τον πιο κοντινό της άνθρωπο,
αλλά από εχθές εμπλέκει -μέσω των συνηγόρων της- τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα τού Ευρω-Κοινοβουλίου
και προσπαθεί να βγει «λάδι» υποστηρίζοντας πως -ούτε λίγο, ούτε πολύ-
οι στενές σχέσεις της με το τριτοκοσμικό εμιράτο είναι αποκύημα μίας παγκόσμιας ψευδαίσθησης
και πως η ίδια απλώς εξετελούσε εντολές ανωτέρων της.
Ναι, έχει φτάσει σε αυτό το απώτατο και απόπατο σημείο απελπισίας,
όπου επιχειρεί να διασπείρει τις ευθύνες σε εμβληματικούς θεσμικούς παράγοντες,
μπας και αποδιώξει την προσοχή τής Δικαιοσύνης από πάνω της.
Οποία τραγική επιλογή·
αντί να προσπαθήσει να περιορίσει την πληρωμή,
πιστοποιεί στην πιο κρίσιμη στιγμή τής ζωής της ότι είναι απλώς «Τζαμπατζού».
Η κακομαθημένη και αδρά αμειβόμενη τζαμπατζού τα παίζει όλα για όλα,
χωρίς να νοιάζεται για το γεγονός ότι με την επιθετική στάση της
-όχι μόνο επιτείνει έτι περαιτέρω την απαξίωση για τις πράξεις της, αλλά…-
στην πρεμούρα της να σώσει το τομάρι της δημιουργεί νέους και πανίσχυρους εχθρούς.
Η κατάσταση είναι για γέλια και για… γέλια,
οι πεινασμένοι ψύλλοι που είχαν ορμήσει στον κόρφο της μόλις την είδαν να εισέρχεται στο κελί της,
πηδάνε τρομαγμένοι και απομακρύνονται,
διότι πλέον η φάση συμπυκνώνεται στη γνωστή έκφραση «Ούτε ψύλλος στον κόρφο της.».
…
Βεβαίως,
ουδεμία έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι η Καϊλή δεν είναι σε θέση να δώσει επαρκή απάντηση
για τις δύο «ταμπακιέρες» που την καταδιώκουν ανελεήτως.
Η πρώτη «ταμπακιέρα» (πρώτη με βάση τη χρονική σειρά των γεγονότων),
είναι η «αγιογραφία» της για το Κατάρ.
Η ίδια θα τα ρίξει όλα στην αξιολογική κρίση της
και θα πει ότι «Εγώ έτσι τα έβλεπα τα πράγματα και έτσι τα είπα.».
Η δεύτερη «ταμπακιέρα» -η οποία αποτελεί συνεπαγωγή και υλοποίηση τής πρώτης-
είναι τα χρήματα που βρέθηκαν στην κατοχή της.
Η ίδια ισχυρίζεται -μέσω των συνηγόρων της-
ότι τα ανευρεθέντα-κατασχεμένα χρήματα ανήκουν στον σύντροφο και πατέρα τού παιδιού της,
αλλά –ό,τι κι αν μηχανευθεί η ίδια, ό,τι κι αν τη δασκαλέψουν οι νομικοί παραστάτες της-
δεν θα μπορέσει να εξηγήσει επαρκώς
τι γυρεύανε τα 600.000 ευρά στη βαλίτσα που μετέφερε ο πατέρας της
όταν τον σταμάτησαν εν μέση οδώ και τον συνέλαβαν οι Βελγικές Αρχές.
Τι θα πει..;
Θα πει ότι τα φυγαδευόμενα φράγκα ήταν κι αυτά τού συντρόφου της
και ανέλαβε να τα βγάλει βολτίτσα ο μπαμπάς της και πεθερούλης του;
Θα πει ότι οι δεσμίδες με τα 50ευρα ήθελαν να βγουν στο πάρκο για να κάνουν την ανάγκη τους;
Τι θα πει..;
Τι τερατώδες ψέμα θα ανακαλύψει για να μεγεθύνει τη διηπειρωτική γελοιοποίησή της;
…
Το μοναδικό αξιοσέβαστο επιχείρημα που θα προβάλει η Καϊλή,
είναι το μόλις δύο ετών παιδί της, το οποίο έχει ανάγκη την παρουσία τής μαμάς του.
Εδώ είναι που μιλάμε για την απόλυτη κατάντια,
να χρησιμοποιεί μία μάνα το παιδί της ως προσωπική ασπίδα της
και ως «Κολυμβήθρα τού Σιλωάμ» για τα ανομήματά της
(το ίδιο ισχύει για κάθε γονέα που πράττει τοιουτοτρόπως).
Όμως, το Παιδί δεν είναι Επιχείρημα,
το Παιδί δεν επιτρέπεται να εκπίπτει και να μετατρέπεται σε «επιχείρημα».
Συνελόντι ειπείν,
όταν η Καϊλή χρηματιζόταν κι όταν απελάμβανε την «dolce vita» της,
σίγουρα δεν είχε στις προτεραιότητές της το παιδί της,
ούτε την επιβεβλημένη και σταθερή παρουσία της δίπλα του, μηδέ τη σωστή ανατροφή του.
Εν κατακλείδι,
οφείλουμε ως Κοινωνία να καρατομήσουμε αυτήν τη σαθρή νοοτροπία,
διότι αν δεν ανακόψουμε την πορεία της
θα δικαιούνται άπαντες οι εγκληματίες κι οι μαφιόζοι
να διεκδικούν την ατιμωρησία τους με άλλοθι ένα παιδί.
…
Κλείνω, προσθέτοντας ως ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο στη συνολική συλλογιστική,
πως δεν πρέπει να ξεχνάμε,
ότι σε λίγες ώρες που η Καϊλή θα βρεθεί ενώπιον τής Βελγικής Δικαιοσύνης,
δεν θα καλείται να αντιμετωπίσει μόνο τα επίχειρα των δικών της πράξεων,
μα και τη χείριστη έξωθεν μαρτυρία που έχει η αλλοτριωμένη Νεοελλάδα
(πόσω μάλλον,
όταν οι υποκλοπές τής παρακρατικής κυβέρνησης Μητσοτάκη
εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να κατέχουν περίοπτη θέση στα πρωτοσέλιδα τού Παγκόσμιου Τύπου).
Κατόπιν τούτων,
ακριβώς επειδή το Βέλγιο δεν είναι Νεοελλάδα
και επειδή το Απίθανο δεν αρέσκεται να φθείρεται σε υποθέσεις
όπου μία φαντασμένη μικροαστική βλαχούλα διεκδίκησε το δικαίωμα
να βιώσει τούς οργασμούς που προκαλούνται από τη «Λαγνεία τής Διαφθοράς»,
έχουμε μήνυμα απ’ το Μέλλον..:
Ούτε μία στο εκατομμύριο να αποφυλακιστεί σήμερα η Καϊλή.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
