ΠΚ
Ο κ. Νίκος Δένδιας είναι Υπουργός Εξωτερικών. Γνώριζε λοιπόν από πρώτο χέρι πώς η χώρα του, ο ίδιος δηλαδή, δεν διαθέτει Πρέσβη στην Λιβύη. Εκτός αν το είχε ξεχάσει. Ανθρώπινο το λάθος. Ως εκ τούτου και επειδή δεν υπάρχει ούτε και Πρεσβεία, ο κ. Δένδιας δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να κινήσει έναν μηχανισμό προκειμένου να ελέγξει και να συντονίσει μία επίσκεψη σε μία διχασμένη χώρα με δύο κυβερνητικά επιτελεία, πολλά στρατηγεία, αρκετούς στρατούς και πάρα πολλούς πειρατές παντός είδους και καιρού.
Ο κ. Δένδιας είναι και Κερκυραίος, δηλαδή ευχάριστος τύπος. Έτσι λοιπόν αποφάσισε πώς μία και θα πήγαινε στον φίλο του τον Χαφτάρ στη Βεγγάζη, θα περνούσε και από την Τρίπολη να δει τον φίλο του Ερντογάν και υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Εκεί ήταν που κλήρωσε το διπλό. Διότι μόλις το έμαθε ο Μεβλούτ ο Τσαβούσογλου στην Άγκυρα έγινε Τούρκος. Σήκωσε το τηλέφωνο, πήρε την τσαχπίνα την ομόλογο του στη Λιβύη και της είπε να ντυθεί, να σημαιοστολιστεί και πάει στο αεροδρόμιο. Εκεί θα στηνόταν ώστε να είναι ευδιάκριτη. Τίποτε άλλο. Η Υπουργός η οποία χαρτζιλικώνεται κανονικά από την Άγκυρα εκτέλεσε την αποστολή της. Από το φινιστρίνι την είδε ο Δένδιας και του γύρισε το μάτι. Στο Ναυτικό λέγαμε, τότε τα παλιά τα χρόνια, «μαγκιά , κλ@@@ά και κώ@@ς φινιστρίνι». Το ήξερε αυτό μάλλον ο κ. Δένδιας. Μπορεί και να έχει υπηρετήσει στο Ναυτικό.
Πείσμωσε λοιπόν και είπε το πατριωτικό «εγώ δεν κατεβαίνω» και ζήτησε απόν πιλότο του, διότι δικός του είναι και τον κάνει ό,τι θέλει, να τον μεταφέρει αμέσως στην Βεγγάζη.
Ο Μεβλούτ ο Τσαβούσογλου, απόλυτα ικανοποιημένος, υποσχέθηκε στην Υπουργό Εξωτερικών της Λιβύης και υπάλληλο του ένα επιπλέον χαρτζιλίκι αυτόν τον μήνα.
Όλα τα παραπάνω θα ήταν ένα πολύ καλό σενάριο για το έργο «Ο Καραγκιόζης στην Τρίπολη». Μόνον που η εξωτερική πολιτική μίας χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για παίζεται στον μπερντέ του Θεάτρου Σκιών. Εκτός αν ο «μπερντές» είναι πολύ σοβαρότερη υπόθεση από το Υπουργείο Εξωτερικών επί της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας.
Τελικά ο κ. Δένδιας από την Κέρκυρα, όπως πάντα πανευτυχής, κατάφερε να πρωταγωνιστήσει παίζοντας τον ρόλο του Δελφίνου σε χώρες μακρινές και εξωτικές με φελάχους και βεδουίνους. Ξέχασε ωστόσο πώς το μονόπρακτό του θα ανέβαινε στην σκηνή του Δελφιναρίου στο Νέο Φάληρο και όχι στο Τομπρούκ. Κάπως με αυτόν τον θλιβερό τρόπο τελειώνουν και τα όνειρα του τύπου «θέλω να γίνω βεζίρης στη θέση του βεζίρη». Ως νέος Ιζνογκούντ (Is No Good) δηλαδή. Γιατί ακόμη και να διεκδικείς τον θρόνο του… Μητσοτάκη θέλει και ταλέντο και ικανότητα!
