Ο οπαδός παραμένει προσκολλημένος μέχρι θάνατο με την ομάδα του. Γιατί; Επειδή την θεωρεί ξεχωριστή. Και σπουδαία. Μεγάλη. Τι, δηλαδή; Δεν έχει πιαστεί κορόιδο ο οπαδός να ακολουθεί μια ζωή, να αγαπάει άνευ όρων την ομάδα του αν δεν είχε εκτιμήσει το μεγαλείο της.
Συμφωνούν όλοι, οπαδοί κι όχι, ότι ο οπαδισμός λειτουργεί για πάρτη της ομάδας και μόνον. Κανενός άλλου παράγοντα. Κανενός προσώπου. Προέδρου, προπονητή, ποδοσφαιριστή. Ποιοι είναι αυτοί; Αναλώσιμιοι είναι. Έρχονται και φεύγουν. Ο οπαδός είναι με την… ιδέα της ομάδας, όχι με άτομα, με πρόσωπα.
Συνεχίζουμε την κουβέντα, με πνεύμα λογικής. Μιλάμε λογικά, όχι αέρα πατέρα χαρτοπόλεμος. Μεταγραφές. Εδώ ήρθαμε! Κάθε μέρα διαβάζεις ρεπορτάζ που στην πραγματικότητα απομυθοποιούν τη δύναμη της ιδεολογίας της ομάδας. ”Αλλάζει επίπεδο η ομάδα μ’ αυτόν τον παικταρά που πήραμε”. Τι είναι αυτό; ”Η ομάδα έχει ανάγκη από 3 έως 5 παίκτες ενδεκάδας”. Τι είναι αυτό; ”Αν δεν ενισχυνθεί η ομάδα είμαστε ξεγραμμένοι”. Τι είναι αυτό; ”Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε σέντερ φορ και αμυντικό χαφ”. Τι είναι αυτό;
Μικραίνουν την ομάδα τους! Την κονταίνουν. Όταν παραδέχονται πως η αγωνιστική πορεία της οφείλεται αποκλειστικά σε ποδοσφαιριστές οι οποίοι μέχρι σήμερα ήταν ξένοι με την ομάδα, τι σημαίνει αυτό; Η φανέλα, η Ιστορία, η θρησκεία, τα όσια και ιερά της ομάδας, όλα αυτά πάνε περίπατο.
Στη φώτο, ο Βραζιλιάνος Ματέους Βιτάλ είναι απαραίτητος για να ξαναγίνει Παναθηναϊκός η ομάδα.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Ανέστης Βλάχος και Νίκος Ξανθόπουλος φιλαράκια μέχρι τα 87 τους, διάβασε apodytiriakias.gr
