Η Αβάσταχτη Ελευθερίου τού «Είναι».
 

Αν ανοίξουμε ένα λεξικό τής Ελληνικής Γλώσσας,

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

θα συναντήσουμε αναρίθμητες σεξιστικές λέξεις

που έχουν ως αφετηρία τους τη Φαλλοκρατία και την Υποτίμηση τού Γυναικείου Φύλου.

 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που οι γλωσσικοί ρόλοι αντιστρέφονται

και η αδικία μεταφέρεται στο Ανδρικό Φύλο,

προκύπτει από τη «Μωρία».

 

Μωρία εστί Ανοησία.

Μωρός είναι ο Ανόητος.

Μωρή είναι η Ανόητη.

Κι όμως,

λες και έχουμε αποδεχθεί

ότι a priori η Γυναίκα είναι πιο έξυπνη -ή, λιγότερο ανόητη- από τον Άνδρα,

θεωρούμε ως έκφραση οικειότητας και τρυφερότητας την προσφώνηση «Μωρέ»,

ενώ η προσφώνηση «Μωρή» φέρει συνήθως τον χαρακτήρα ύβρεως

(εξαιρούνται οι περιπτώσεις

που η λέξη χρησιμοποιείται -κυρίως συνδυαστικά- με σκοπό την Αποθέωση·

ακούς επί παραδείγματι την Πάολα

να άδει το ρεφρέν από το μέγιστο τραγούδι «Θυμός»

και πετάς αβίαστα ένα αθώο κι απαρεξήγητο «Ναι, μωρή αρρώστια!»).

 

Η προσφάτως αποχωρήσασα από το «Survivor», Ελευθερία Ελευθερίου,

δεν ανήκει στην απενοχοποιημένη κατηγορία τής λατρεμένης μωρίας·

τουναντίον,

η νοοτροπία που επέδειξε καθ’ όλην τη διάρκεια τής παρουσίας της στο «ριάλιτι επιβίωσης»,

ήταν καραμπινάτη δυσφήμιση τού Γυναικείου Φύλου·

αν μάλιστα συνυπολογίσουμε,

ότι η εν λόγω συμμετέχουσα διέσπειρε τα μηνύματα τής ανοησίας της

και τής παντελούς έλλειψης αυτοεκτίμησης,

την ώρα που αναπτύσσεται παγκοσμίως το Κίνημα τού «Me Too»,

αντιλαμβανόμαστε τις ζημιογόνες επιπτώσεις των πράξεών της.

 

Στην αξεπέραστη κωμωδία «Δεσποινίς Διευθυντής»,

η Τζένη Καρέζη ερίζει για την καρδιά τού Αλέκου Αλεξανδράκη

με τη Νίτσα Μαρούδα που υποδύεται την «πεταχτούλα» και σαχλή ερωμένη.

Η Λίλλυ Παπαγιάννη, η «ξαδέλφη» τής Καρέζη στην ταινία,

αναλαμβάνει να μάθει πληροφορίες για την ξανθιά αντίζηλο

και συμπυκνώνει την «ελαφριά» περσόνα της στην ατάκα

«Ασήμαντη. Τόσο ασήμαντη, που κάνει εντύπωση.».

 

Με τη στάση της εντός τού «Survivor»,

η Ελευθερία Ελευθερίου έδωσε νέα διάσταση στην προαναφερθείσα φράση..:

«Ασήμαντη. Τόσο ασήμαντη που δεν κάνει την παραμικρή εντύπωση.».

 

Σε προσωπικό επίπεδο, πρόκειται για άτομο που με αφήνει παγερά αδιάφορο.

Όμως, τα στρεβλά πρότυπα που -άθελά της- διέδωσε αυτή η 32χρονη γυναίκα,

δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητα και άκριτα,

διότι οι νέοι άνθρωποι -και δη, εν προκειμένω, τα κορίτσια-

θα είναι καταστροφικό να αναπαράγουν συμπεριφορές

που αποτελούν εκκωφαντικό πισωγύρισμα και τροχοπέδη

στις προσπάθειες που γίνονται παγκοσμίως

ώστε να επιτευχθεί εν τοις πράγμασι η Ισότητα των Φύλων.

 

Η Ελευθερία Ελευθερίου κατήντησε να υπηρετεί ακουσίως την «Κουλτούρα τού Βιασμού»·

με απόλυτο οπορτουνισμό και χωρίς συναίσθηση των ευθυνών της,   

επεχείρησε με επιλογές απόγνωσης την ομαδοποίησή της,

προκειμένου να επετύγχανε την επιμήκυνση τής παραμονής της στο παιχνίδι.

 

Τα «όργανα» εξεκίνησαν από νωρίς·

οι απολύτως πρόωροι χαριεντισμοί με τον ανηθικοποιό Παππα(τζή),  

οι «καυλάντες» όπως προσδιορίζονται από την ελαφρώς αγοραία καθομιλουμένη,

ήταν εδώ επί καθημερινής βάσεως.

Οι οικείες προσφωνήσεις ήταν τόσο βιαστικές και επιπόλαιες,

που παρέπεμπαν ευθέως στη Μωρία, στη Σάχλα και στην Απελπισία.

Όμως, όπως ορίζει σοφά ο «Νόμος τού Μέρφι»:

«Όταν τα πράγματα πηγαίνουν άσχημα, μπορούν να πάνε και χειρότερα.».

Και επήγανε…

 

Η Μωρία, η Σάχλα, η Απελπισία, δεν είναι ποινικά αδικήματα

-αν και ενίοτε καταλήγουν να γίνονται συναυτουργοί τους-

αλλά εγκληματούν κατά τής Αξιοπρέπειας και τού Κύρους.

 

Ο ανηθικοποιός Παππα(τζή)ς αντελήφθη αμέσως με τι είδους άτομο είχε να κάνει

και δεν επρόκειτο να έδειχνε οίκτο·

έτσι, στην πρώτη ευκαιρία τής προσέφερε ένα εκκωφαντικό «άδειασμα»,   

και -διασύροντας κάθε έννοια στοιχειώδους διακριτικότητας-

απεκάλυψε τις ερωτικές προσεγγίσεις της:

«Μού την έπεφτε… Με έλεγε “Αγάπη μου” και “Άντρα μου”.».

 

Εξευτελισμός σε πανελλήνια μετάδοση.

Εξευτελισμός ΚΑΙ για τον μεν, ΚΑΙ για τη δε.

Ο μεν δεν είχε πλέον περιθώριο επαναφοράς στην εκτίμησή μας,

διότι αυτή η στάση του ήταν άνανδρη

(στη συνέχεια,

η ποταπή συμπεριφορά του επεκτάθηκε εις βάρος τής Άννας-Μαρίας Βέλλη,

ενώ έφτασε στην κορύφωσή της με το μαγάρισμα τής Γενοκτονίας των Ποντίων).

Όμως, για την Ελευθερία Ελευθερίου υπήρχε ο χρόνος να ανέκρουε πρύμναν,

καθώς η επιπολαιότητά της ήταν δευτερευούσης σημασίας

συγκριτικά με την προσβολή που είχε υποστεί.

Ως εκ τούτων,

στη συντριπτική πλειοψηφία μας οι πολίτες-τηλεθεατές ετάχθημεν με αυτήν τη γυναίκα. 

 

Αντίστοιχη κινητοποίηση υπήρξε και εντός τού «Survivor»,

καθώς σχεδόν όλοι οι συμπαίκτες και οι συμπαίκτριες τής Ελευθερίου

πήραν ρητά και κατηγορηματικά το μέρος της.

Όμως, άπαντες έμελλε να βιώσουμε μία αλγεινή έκπληξη,

καθώς η παθούσα ασέλγησε εις βάρος των απανταχού συμπαραστατών της.

 

Μετά από λίγες ημέρες, λοιπόν, υπέστημεν το δικό της «άδειασμα»,

καθώς επέλεξε να επιστρέψει στην παρέα τού Παππα(τζή)

και να παραπέμψει στις καλένδες τη φτηνιάρικη και χυδαία στάση του απέναντί της.

«Είπα στον Αλέξη τι με ενόχλησε και το θέμα έχει τελειώσει.», είπε χαρακτηριστικά.

 

Μείναμε σύξυλοι.

Μία γυναίκα εμμένει να συναναστρέφεται έναν αδίστακτο ψευτόμαγκα 

που τής επεφύλαξε πανελλήνιας μετάδοσης ξευτίλα.

 

Μία σοβαρή γυναίκα θα έσβηνε διά παντός από τη ζωή της

όποιον τής είχε συμπεριφερθεί με τέτοια ασέβεια.

Μία σοβαρή γυναίκα.

 

Η Ελευθερία Ελευθερίου επέλεξε να αποτελέσει

την πλέον θλιβερή τηλεοπτική εκδοχή τής φαλλοκρατικής ρήσης

«Η γυναίκα είναι σαν το γραμματόσημο·

όσο περισσότερο τη φτύνεις, τόσο περισσότερο κολλάει.».

 

Ένα «γραμματόσημο» με μηδενική ονομαστική αξία

και με μηδενική γεωγραφική κάλυψη.

Ναι,

στο «Παιχνίδι τού Έρωτα» επιτρέπονται τα πάντα

και νομιμοποιούνται (σχεδόν) τα πάντα,

αρκεί ο Έρωτας να είναι πιστοποιημένος και αμοιβαίος.

Εδώ, ουδέν τέτοιο στοιχείο συνέτρεχε.

 

Έτσι, όταν ακούσαμε την περί ης ο λόγος να ξεπουλάει την υποστήριξή μας,

μάς δημιουργήθηκαν καραμπινάτες ενστάσεις..: 

Από πού κι ως πού σβήνει με τέτοια ευκολία αυτό το συμβάν;

Πώς γίνεται να εξακολουθείς να κάνεις παρέα

-και μάλιστα, στενή παρέα- με τον διαπομπευτή σου;

Πώς γίνεται να εκθέτεις τούς ανθρώπους που αναφανδόν πήραν το μέρος σου;

Είναι σαν να βλέπουμε μία γυναίκα να υφίσταται κακοποίηση από κάποιον στον δρόμο,

να σπεύδουμε να τη βοηθήσουμε,

και να την ακούμε να μάς λέει «Εσύ τι ανακατεύεσαι, ρε μαλάκα..;».

ΣΟΚ.

 

Υπήρξαν -και εξακολουθούν να υπάρχουν- αναρίθμητα σχόλια στο Διαδίκτυο,

με άκρως επιτιμητικό περιεχόμενο για την Ελευθερία Ελευθερίου·

και όσο κι αν διαφωνώ με την ισοπεδωτική επιχειρηματολογία

που εμπλέκει τη μετριότατη συνολική πορεία τής τραγουδίστριας

και την πολύ χαμηλή θέση που είχε πάρει

όταν το 2012 εκπροσώπησε τη χώρα μας στη «Eurovision»,

η ιδεολογική και συναισθηματική αφετηρία των αρνητικών κριτικών είναι απολύτως σωστή.

 

Αυτή η έμπλεη μωρίας γυναίκα επέμεινε να τρέχει πίσω από τον Παππα(τζή)

και εσυνέχισε απρόσκοπτα και αδιάλειπτα να αυτο-εξευτελίζεται·

φυσικά,

ο Παππα(τζή)ς δεν έχανε την ευκαιρία να συνεισέφερε έτι περαιτέρω στον διασυρμό της,

με κορυφαία στιγμή την άκρως προσβλητική ατάκα

που εξεστόμισε στο πάρτι τής ένωσης των δύο ομάδων..:

«Αν η Ελευθερία είναι σ’ αυτό το επίπεδο αυτήν τη στιγμή,

φαντάσου τι γίνεται με όλα τ’ άλλα κορίτσια…».

 

Επιμύθιο:

Από τη μία, το Κίνημα τού «Me Too»,

από την άλλη, η «Κουλτούρα τού Βιασμού».

Από τη μία,

η Σοφία Μπεκατώρου, η Ζέτα Δούκα, η Τζένη Μπότση, η Αγγελική Λάμπρη

(και πόσες κυρίες ακόμη),

κι από την άλλη,

η κάθε «Ελευθερία Ελευθερίου»,

που επιβεβαιώνει με τον πιο αναίσχυντο και φτηνιάρικο τρόπο

τη σχηματική ρήση που χρησιμοποιεί η Ψυχολογία

προκειμένου να κινητοποιεί τις πάσης φύσεως κακοποιημένες γυναίκες..:

«Την πρώτη φορά θύμα, τη δεύτερη (φορά) εθελόντρια.».

 

Η Ελευθερία Ελευθερίου έχει κινητοποιήσει τη Συλλογική Απέχθεια και Απαξίωση,

επειδή κατέστη επιδειξίας εθελόντρια στον δημόσιο βιασμό τής προσωπικότητάς της.

Μία γυναίκα χωρίς ίχνος αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού,

που ουδέποτε την ακούσαμε να προβεί στην ελάχιστη αυτοκριτική·

το πενιχρό και δύσγευστο «μενού» της περιελάμβανε μόνο αυτοθυματοποίηση,

κλάψα, πλήρη απουσία δυνατότητας για διάλογο και σπασμωδική ομαδοποίηση

(με ολίγην από ραδιουργία και από ψαχούλεμα στις τσάντες άλλων παικτών).

 …

 

Το «Βατερλό» ολοκληρωνόταν -σε επίπεδο εικόνας- με μία θλιβερή αισθητική, 

η οποία κορυφωνόταν στο απαίσιο, κακόγουστο και γελοιωδώς ναρκισσιστικό μαγιό της·

ένα μαύρο μαγιό με λευκά αστέρια παντού,

τα οποία εξέφραζαν τη φαντασιοπληξία τής περί ης ο λόγος

και οδηγούσαν το «Twitter» να ανασύρει την ιστορική προσφώνηση

που χρησιμοποιεί σε ανίατες περιπτώσεις Μανταμ-Σουσουδισμού..:

«Άσε μας, κουκλίτσα μου…».

 

Αμ το βλέμμα..;

Αμ το μονίμως «αλλού ’ντ’ αλλού» ύφος..;

Αμ το θολωμένο και άκυρο χαμόγελο όταν οι ομάδες παρατάσσονταν για τα αγωνίσματα..;

Αμ η εκτός τόπου και χρόνου έκφραση όταν διεξάγονταν τα «συμβούλια»..;

 

Ελευθερία Ελευθερίου, 

-βάσει ΚΑΙ τής εν γένει συμπεριφοράς που επέδειξες στο «Survivor»-

δεν έχεις την παραμικρή σχέση με τα «αστέρια» και με την έννοια «Σταρ»·

όταν τρέχεις πίσω από ένα άτομο που σε ξεμπροστιάζει στυγνά

-και μάλιστα, δημοσίως-

η μόνη σημειολογία που σε συνδέει με το Διάστημα

είναι ότι ως προσωπικότητα έχεις τη βαρύτητα που συναντάμε στη Σελήνη

(όσο για την επίγεια υπόστασή σου,

είσαι αυθεντική εκπρόσωπος τής αλήστου μνήμης ατάκας «Σελήνη αγαπάει Χόχο»).

 

Επί τού Πιεστηρίου:

Αν ο Διονύσιος Σολωμός είχε γνωρίσει την Ελευθερία Ελευθερίου,

θα έγραφε το «Ύμνος προς την Άμι-Γιάμιν».

ΤΕΛΟΣ.

 

Ο Υπο-Κοσμικός

(Twitter: @Ypokosmikos

https://twitter.com/Ypokosmikos)

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης