Ο «Πρωταθλητής των Κρίκων» έσπασε τον συνδετικό κρίκο με την Κοινωνία.
Το 1989 απετέλεσε έτος-ορόσημο για τη χώρα μας·
από τη μία, είχαμε την κορύφωση στο περιβόητο «σκάνδαλο Κοσκωτά»,
και από την άλλη, εισήλθε στις ζωές μας η Ιδιωτική Τηλεόραση.
Ήταν η εποχή όπου αποθεωνόταν η κίβδηλη ευμάρεια
και η Εθνική Συνείδηση παραδιδόταν οριστικώς
στην καταστροφική ομορφιά τής λατινικής ρήσης «Panem et Circenses»
(ήτοι, η Νεοελληνική Κοινωνία ενδιαφερόταν μόνο για «Άρτον και Θεάματα»).
Η Πολιτική και τα «Μ.Μ.Ε.» συμπορεύονταν στην επίπλαστη απελευθέρωση,
όπου η Πατριαρχία και ο Σεξισμός βρίσκονταν σε πρώτο πλάνο
και επευφημούνταν κάθε στιγμή, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε χώρο·
το ιστορικό νεύμα νομιμοποίησης που απηύθυνε ο Ανδρέας Παπανδρέου στη Δήμητρα Λιάνη,
επρέσβευε και εξέπεμπε την ίδια ακριβώς κουλτούρα
με το «Υποχρεωτικό Ξανθό» που επιβαλλόταν στην τηλεοπτική ψυχαγωγία μας.
Έτσι, διόλου τυχαία,
αντίστοιχης ποιότητας ήταν και η «δημοσιογραφία» που ξεδιπλωνόταν στους δέκτες μας,
με ορμητήριο τα «πρωϊνάδικα» και τα «μεσημεριανάδικα»·
ένας σεξουαλικά στερημένος λαουτζίκος είχε την ανάγκη για διαρκές κουτσομπολιό,
το Σεξ και ο Έρωτας μετετράπησαν σε ταυτόσημες έννοιες,
οι ρεπόρτερς ξεχύνονταν στα κοσμικά στέκια
και υπέβαλαν σε κάθε αναγνωρίσιμη γυναίκα τη θλιβερή σκανδαλοθηρική ερώτηση:
«Είσαι ερωτευμένη αυτόν τον καιρό;».
Δεν χρειαζόσουν πτυχία, δεν χρειαζόσουν σπουδές, δεν χρειαζόσουν ταλέντο,
δεν χρειαζόσουν καν να είχες γράψει δημοσίως ένα κείμενο·
αν είχες ένα μαρκούτσι στο χέρι και εξεστόμιζες την προαναφερθείσα μαλακία,
αυτομάτως θεωρούσουν δημοσιογράφος.
…
Κατόπιν ήρθε η «Δεκαετία των Μνημονίων»,
η Νεοελληνική Λίμπιντο υπέστη πατατράκ,
οι χιλιάδες αυτοκτονίες και η φτωχοποίηση δεν άφηναν πολύ χώρο για ανεμελιά,
ενώ ήταν κι αυτή η «Εποχή τού Διαδικτύου»
που ερχόταν πλέον δυναμικά να αλλάξει το Στερεότυπο.
Τώρα, εμφανιζόταν καινούργια σεξιστική ερώτηση,
η οποία όμως είχε το σαφέστατο μειονέκτημα ότι ήταν ρητορικής φύσεως:
«Σού στέλνουν γυμνές φωτογραφίες στα “social media”;».
Γυναίκες -αλλά ενίοτε και άντρες- καλούνταν να έδιναν την αυτονόητη απάντηση·
κάθε διαδικτυακός πολίτης που «σέβεται» τον εαυτό του,
οφείλει να μοιράζεται την προσωπική «τσόντα» του
και δυνητικώς να την καθιστά «Παγκόσμια Κοινοκτημοσύνη».
Εκεί, λοιπόν, που οι τηλεοπτικοί ρεπόρτερς βρίσκονταν σε αδιέξοδο,
ήρθε το κίνημα τού «Me Too» να λειτουργήσει με φαινομενικώς σωτήριο τρόπο
και να προσφέρει στο Στερεότυπο την ποθητή αναβάθμιση.
Οι γυναίκες ήταν κι εδώ οι κύριοι στόχοι τής αδιακρισίας·
μία εξαιρετικά επικίνδυνη αδιακρισία που δηλώνει υποκριτικό ενδιαφέρον:
«Έχεις δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση;».
Οποία χυδαιότης·
η παραδοσιακώς πατριαρχική και εκκωφαντικώς μισογυνική Νεοελληνική Τηλεόραση
είχε-έχει το θράσος να αναρωτιέται και να ρωτάει για αυτά που ήδη γνωρίζει.
Ως εκ τούτου, οι ερωτώντες και ιδίως οι ερωτώμενοι,
βρέθηκαν ξάφνου ενώπιον μίας συνθήκης που στην πλειοψηφία τους αδυνατούν να διαχειριστούν.
Ήταν αναπόφευκτο, λοιπόν,
ότι προέκυψαν αισχρές καταχρήσεις από εκπομπές,
ήταν αναπόφευκτο ότι προέκυψαν αισχρές απαντήσεις
όπως αυτή που έδωσε πρόσφατα ο Λευτέρης Πετρούνιας..:
«Ο Πρωταθλητισμός είναι ένας πολύ σκληρός κλάδος·
όχι ο Αθλητισμός· ο Πρωταθλητισμός.
Από ’κεί και πέρα…
Εάν υπήρξανε… Εάν…
Εάν υπήρξανε -γιατί δεν είμαι σίγουρος, δεν έχω δει κάτι- μεμονωμένα περιστατικά,
λυπάμαι πολύ.
Όμως, δεν έχω δει κάποιον αθλητή που βρίσκεται στην επιφάνεια
και έχει -σε εισαγωγικά- τα «φώτα» πάνω του,
ή μάλλον, έχει καταφέρει τούς στόχους του να τούς υλοποιήσει,
να έχει κάποιο τέτοιου είδους παράπονο.
Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό που λέω…».
(προσέξτε τον σκληρό τόνο τής φωνής και ιδίως το μειδίαμα στο τέλος)
ΣΟΚ. ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟΣ.
Ο πιο δημοφιλής Έλληνας αθλητής, ο πιο δημοφιλής σύγχρονος Ολυμπιονίκης,
ο υποδειγματικός σύζυγος και πατέρας δύο μωρών κοριτσιών,
προβαίνει σε μία κατάπτυστη δήλωση που ζέχνει μισογυνισμό.
Αμφισβήτηση των θυμάτων.
Αμφισβήτηση που εκφράζεται και τονίζεται με την τριπλή επανάληψη τού συνδέσμου «Εάν».
Υποτίμηση των θυμάτων.
Υποτίμηση που προσιδιάζει στον Αριοφυλετισμό,
καθώς διαχωρίζονται οι γυναίκες σε «πρωταθλήτριες»
που -ως εκ τής θέσεώς τους στην ιεραρχία τού σπορ- δεν υφίστανται κακοποιήσεις,
και σε πληβείες που προσπαθούν να βγουν από την αφάνεια
προβαίνοντας σε -αμφιβόλου φερεγγυότητας- καταγγελίες.
Υποβάθμιση των καταγγελιών.
Υποβάθμιση μέσω τής λέξης «παράπονο»·
αν μία γυναίκα γνωστοποιεί ότι υπέστη την οποιανδήποτε κακοποίηση,
δεν πρόκειται για καταγγελία
που -συνήθως- επισύρει για τον (εκάστοτε) δράστη δίωξη σε βαθμό κακουργήματος,
αλλά απλώς για ένα… παράπονο.
Ισαποστασία.
Ισαποστασία και Οπορτουνισμός.
«Δεν έχω δει κάτι.», «Δεν είμαι σίγουρος.».
Ποιος ευνοείται από την Ισαποστασία; Ο Θύτης ή το Θύμα;
Εννοείται ότι, ο Ευνοούμενος τής Ισαποστασίας είναι ο Θύτης.
Πάντοτε ο Θύτης. Ασυζητητί.
Κατόπιν τούτων,
ήρθε η τελευταία φράση τού Πετρούνια
-η οποία φράση συνοδευόταν από έμπλεο αλαζονείας μειδίαμα-
να αποτελέσει τη σφραγίδα τής αποκαθήλωσής του·
η κάθετη και απροκάλυπτα επιθετική διατύπωση «Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό που λέω…»,
τεκμηριώνει ότι ο Λευτέρης Πετρούνιας επίστευε μέχρι κεραίας ό,τι είπε.
Αυτό που δεν επίστευε, είναι η έκταση που θα έπαιρναν τα λεγόμενά του.
Έτσι, ενώ ο ίδιος προεκάλεσε την Κοινωνική Ερμηνεία,
ενώ ο ίδιος προέτρεψε τούς πολίτες σε προσωπικές ερμηνείες των λεγομένων του,
όταν διεπίστωσε τη Συλλογική Κατακραυγή
εμφανίστηκε ρίψασπις και πασίδηλα ανακόλουθος
να προσπαθεί να ανασκευάσει μέσω τής υπερ-απλουστευτικής λέξης «Λάθος»:
«Η διατύπωση τού τρόπου σκέψης μου ήταν εντελώς λάθος.
Νιώθω χρέος ως Έλληνας να τοποθετηθώ
και να πω δημόσια “Συγγνώμη” προς όλους τούς Έλληνες…».
Μία απαράδεκτη, λαϊκίστικη «συγγνώμη»·
αντί να πει «Νιώθω χρέος ως άνθρωπος…»
προέβη σε χειριστική και κίβδηλα πατριωτική επίκληση,
λες και το πρόβλημα είναι αποκλειστικώς «ελληνικό».
Στην απέλπιδα πρεμούρα του, δε, να περισώσει τα Απερίσωστα,
εξεστόμισε επίσης την ακόλουθη γελοιωδέστατη δικαιολογία..:
«Εγώ σκεφτόμουνα μεμονωμένα την Ενόργανη Γυμναστική.».
Μετά από ετούτην την ανεκδιήγητη διευκρίνιση,
όχι μόνο δεν αλλάζει κάτι στην Ουσία,
αλλά έτσι γίνεται ακόμη χειρότερη η δήλωσή του,
διότι είναι σα να λέει πως ό,τι συμβαίνει εκτός τού αθλήματός του δεν τον αφορά.
Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι ήταν κορυφαίος στο Μπάντμιντον
(ήτοι, σε ένα σπορ με σχεδόν ανύπαρκτη δημοφιλία),
θα ισχυριζόταν ότι ανεφέρθη στις κακοποιήσεις γυναικών
που συμβαίνουν στον χώρο τού Μπάντμιντον..;
Θλιβερές δικαιολογίες.
…
Και βεβαίως, χρήζει ιδιαίτερης μνείας και ανάλυσης,
η λέξη-κλειδί που χρησιμοποιεί ο Πετρούνιας στην απολογητική δήλωσή του:
«ΛΑΘΟΣ».
ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.
Ο Πετρούνιας ΔΕΝ έκανε λάθος.
Είναι λάθος η αντίληψη ότι ο Πετρούνιας έκανε λάθος.
Είναι «πλυντηριακή» η αντίληψη ότι ο Πετρούνιας έκανε λάθος.
Όταν ασκείς «Victim Shaming», όταν αμφισβητείς και υποτιμάς τα θύματα,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.
Λάθος είναι να προσφωνήσεις ως «Γιώργο» κάποιον που ονομάζεται «Γιάννης».
Λάθος είναι να πατήσεις το πόδι συνεπιβάτη σου σε λεωφορείο που είναι φίσκα.
Λάθος είναι να υπάρχει μία ανορθογραφία στο κείμενό σου.
Αυτά είναι λάθη και όχι το «μανιφέστο τσέπης» τού Πετρούνια,
που μετέτρεψε το πάλαι ποτέ «Πέντε κρίκοι, ένα τάληρο» των λούνα-παρκς
στο ακόμη πιο φτηνιάρικο «Δύο κρίκοι, ένα “Me Too”».
Εν κατακλείδι,
ο Λευτέρης Πετρούνιας προέβη σε απολύτως συνειδητή τοποθέτηση,
διότι το κίνημα τού «Me Too» δεν ενέσκηψε χθες,
ούτε οι κάθε λογής κακοποιήσεις γυναικών είναι νεόφερτο φαινόμενο
(τουναντίον,
η «Βία Κατά των Γυναικών»,
αν δεν είναι ντιενεϊκή, σίγουρα είναι -αν μη τι άλλο- καθεστωτική).
Ως εκ τούτου,
η δήλωσή του αποτελεί προϊόν επεξεργασίας, ανάλυσης, ζυμώσεων
και -πιθανότατα- σχετικών συζητήσεων
που έκανε με το προσωπικό περιβάλλον του περί τού θέματος·
διόλου τυχαία, το λογύδριό του βρίθει παγιωμένων έμφυλων αντιλήψεων,
οι οποίες εκφράζονται με τις σεσημασμένες μεθόδους
που φέρει πάντοτε μαζί της η Μισογυνική Ρητορική:
Αμφισβήτηση. Υποτίμηση. Υποβάθμιση. Ισαποστασία.
Επιμύθιο:
Λυπάμαι…
Λυπάμαι που ο Λευτέρης Πετρούνιας εξέπεσε τής εκτιμήσεώς μου
και τής εκτιμήσεως ενός σημαντικού -ποιοτικώς και ποσοτικώς- τμήματος τής Κοινωνίας.
Λυπάμαι που ένα «πρότυπο» για την Κοινωνία και ιδίως για τη Νεολαία,
διέπραξε την αυτο-αποδόμησή του.
Ανέκαθεν μού προκαλού(σα)ν ενστικτώδη αποστροφή οι «clean cut»,
οι «ατσαλάκωτοι», οι φαινομενικώς τέλειοι τύποι,
διότι πάντοτε στο «τέλος τής ημέρας» αποκαλύπτουν τη μικροαστική τρασίλα
που κρύβεται πίσω από το αποστειρωμένο μεγαλείο τους.
Λυπάμαι που διαψεύσθηκα θεωρώντας ότι ο Πετρούνιας ήταν η εξαίρεση·
στο «τέλος τής ημέρας» απέδειξε -άθελά του-
ότι ανήκει στον μονίμως εκτροχιαζόμενο συρμό τής Πατριαρχίας.
…
Ουδείς ισχυρίζεται ότι ο Λευτέρης Πετρούνιας είναι εγκληματίας.
Όμως, ακριβώς επειδή -έως και χθες- θεωρούταν «πρότυπο»,
τα απαράδεκτα λόγια που εξεστόμισε
διασπείρουν προς την Κοινωνία μία εγκληματική κουλτούρα.
Ήταν ο πιο συμπαθητικός αθλητής. Τώρα (θα) έχει μία ισόβια σκιά.
Πλέον, μιλώντας προσωπικά,
δεν θα με (ξανα)κάνει υπερήφανο με οποιοδήποτε αθλητικό επίτευγμά του·
οι δηλώσεις του παράγουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά από τα κέρδη ενός μεταλλίου.
Σε ηθικό επίπεδο, ο Ολυμπιονίκης οφείλει να προβληματιστεί οξύτατα,
αναλογιζόμενος ποιοι τον υπεστήριξαν σε αυτήν την ιστορία·
εκτός από τούς αφελείς
(οι οποίοι αξίζουν τον στοιχειώδη σεβασμό μας, διότι είχαν ως αφετηρία την Καλή Προαίρεση),
έσπευσαν στο πλευρό του άπαντες οι μισογύνηδες.
Αυτός ο θλιβερός συρφετός έφτασε να κάνει λόγο για «Δικαιωματιστές»
και να δίνει πολιτική διάσταση στη Συλλογική Κατακραυγή·
λες και η (υπο)στήριξη των κακοποιημένων γυναικών
αποτελεί μία διασταλτική προσέγγιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
και δύναται να έχει κομματική αφετηρία.
Για τέτοια κατάντια μιλάμε…
…
Κλείνοντας…
Λευτέρη Πετρούνια, επειδή είσαι (και) πατέρας δύο παιδιών,
θα μνημονεύσω την έρευνα που προσφάτως ολοκληρώθηκε στη Γαλλία
και εξήγαγε το φρικιαστικό αποτέλεσμα
ότι από το 1950 υπέστησαν σεξουαλικές κακοποιήσεις από ιερωμένους 216.000 παιδιά.
Ξέρεις γιατί τόσα παιδιά εβίωσαν τη σωματική και κυρίως την ψυχολογική καταστροφή τους;
Επειδή κάποιοι έδιναν επί επτά δεκαετίες την απάντηση «Δεν έχω δει κάτι.».
Επειδή κάποιοι δεν είχαν την τόλμη να τα έβαζαν με το «Σύστημα».
Επειδή κάποιοι ήταν βολεμένοι στη ζωούλα τους.
Επειδή κάποιοι είχαν ως μότο τής ζωής τους, τη φράση «Πού να μπλέκεις τώρα…».
Επειδή κάποιοι επέλεγαν την Αμφισβήτηση, την Υποτίμηση, την Υποβάθμιση, την Ισαποστασία.
Όμως,
να που οι εποχές αλλάζουν επί τα βελτίω και δημιουργούν Επαναστατικά Στερεότυπα·
έτσι, από το παρωχημένο «Είσαι ερωτευμένη αυτόν τον καιρό;»,
εφτάσαμε στην ερώτηση για το «Me Too» που συνεργεί να πέσουν οι μάσκες.
Επί τού Πιεστηρίου:
Εσείς τα δημόσια πρόσωπα
-πολιτικοί, καλλιτέχνες, celebrities, δημοσιογράφοι, αθλητές-
αντί διαρκώς να λέτε άλλο και να εννοείτε άλλο,
μήπως να λέτε αυτό που εννοείτε..;
Ή μήπως εν τέλει λέτε αυτό που εννοείτε,
αλλά -θρασύδειλοι γαρ- δεν αντέχετε τις συνέπειες..;
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
