Έχυσε όλη η Αληθινή Ελλάδα δάκρυα συγκίνησης!
Είναι αναντάλλαχτο συναίσθημα να γράφεις συγκινημένος, να γράφεις δακρυσμένος·
σαν τρελές τρέχουν οι λέξεις σου για να βγουν από μέσα σου,
όχι για να αποδράσουν από εσένα,
αλλά για να σταθούν υπερήφανες μπροστά σου και να σού πουν
«Ναι, ΡΕ, εμάς έχεις να σε στηρίζουμε, εμείς είμαστε τα συναισθήματά σου,
εμείς είμαστε η δύναμή σου, εμείς είμαστε, το στήριγμα σου,
εμείς είμαστε η ψυχή σου, ΡΕ!».
Αυτό το «ΡΕ» που είναι τόσο παΡΕξηγημένο,
διότι, ναι, υπάρχουν φορές που αποτελεί αγενή προσφώνηση,
αλλά είναι κι εκείνες οι στιγμές οι ανεκτίμητες, που όλη η Αγάπη χωράει σε ένα «ΡΕ».
Το «ΡΕ» τής Αγάπης, τής Οικειότητας, τής Φιλίας.
Αυτό το «Σ’ Αγαπάω, ΡΕ!» που χωράει εντός του
τον κάθε Τζέϊμς και τον κάθε Νίκο τής ζωής.
…
Τώρα που γράφω ετούτο εδώ το πόνημα έχει πάει 4.
Προχωρημένη νύχτα,
που έχει ξεκινήσει ήδη την αντίστροφη μέτρηση για να υποδεχθεί το Ξημέρωμα.
Συνήθως τέτοιες ώρες είμαι σε υπερδιέγερση
όταν κάνω τις μεταμεσονύχτιες ραδιοφωνικές εκπομπές μου
ή όταν μία γυναίκα μού προσφέρει την ανεκτίμητη πρόσβαση στην Έμπνευση
μέσω τής πυρηνοκίνητης κατάστασης που λέγεται «Έρωτας».
Όμως,
ακόμη πιο πυρηνοκίνητη είναι η Αγάπη,
διότι έχει σαφώς μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στον Χρόνο.
Ιδού η πιο πρόσφατη φωτογραφία τής Αγάπης,
ενσαρκωμένη σε δύο παιδιά που υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες
μάς διετυμπάνισαν με τον πλέον ταπεινό τρόπο
ότι σε αυτήν τη στυγνή εποχή που ζούμε ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΙΛΙΑ!
Είναι η Αγκαλιά τής Χρονιάς!
Οι δύο φίλοι έχουν ενεργοποιήσει στο έπακρο τούς δακρυϊκούς αδένες μας
και μάς έχουν κάνει να ανατριχιάσουμε σύγκορμοι,
όταν λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα έχουν (αντ)αλλάξει τις Φανέλες τους
(ναι, μία «φανέλα» που συμβολίζει τόσους αγώνες, τόσες κακουχίες,
τόση αντίσταση στην Τοξικότητα, στη Φαυλότητα, στην Ξευτίλα, στην Γκετοποίηση,
αξίζει να ξεκινάει με κεφαλαίο το αρχικό γράμμα της
και να αποκτάει εννοιολογική υπόσταση).
Είναι η Φιλία τής Δεκαετίας!
Υπάρχει μία καταπληκτικά σουρεαλιστική και προβοκατόρικη φράση,
που λέει ότι
«Η Φωτογραφία είναι το “Μυστικό τού Μυστικού”.
Όσο περισσότερα βλέπεις, τόσο λιγότερα γνωρίζεις.».
Όμως, αυτή η φωτογραφία, αυτή η αγκαλιά, αυτή η φιλία,
συντρίβει κάθε μυστικό και κάθε επιτήδευση
που συχνά συναντάμε σε ανθρώπους που εκτίθενται μπροστά σε μία κάμερα.
Είναι η Προσωποποίηση τής Φιλίας!
Εδώ τα είδαμε όλα, εδώ τα γνωρίζουμε όλα.
Ο Τζέϊμς έχει ανακοινώσει την αποχώρησή του
και μία «ορφάνια» πλανάται πια στον αέρα και στα βλέμματα των δύο φίλων.
Όταν δε, καλούνται να μιλήσουν ο ένας για τον άλλον,
οι φωνές σπάνε,
τα δάκρυα γίνονται οι συναισθηματικοί εκπρόσωποι τής Αναρχίας
και αρχίζουν να κυλούν χωρίς να δίνουν την παραμικρή σημασία
στους δεσμοφύλακες που ονομάζονται «Στερεότυπα»,
η Αγάπη ξεχειλίζει και μεταδίδεται σε κάθε άνθρωπο
που αρνείται να συμβιβαστεί με την απουσία της απ’ τη ζωή.
Τα δακρυσμένα πρόσωπα τού Τζέϊμς και τού Νίκου,
καθώς και οι λέξεις που βγαίνουν με δυσκολία
διότι η «Έξοδος» έχει πλημμυρίσει από τα προπορευόμενα δάκρυα,
είναι η Αντανάκλαση τής Αγάπης!
Γράφω μ’ έναν κόμπο στον λαιμό μου…
Ένας κόμπος που επί ώρες αρνείται να υποχωρήσει και γι’ αυτό τον θαυμάζω·
επειδή είναι ανυποχώρητος.
Τον χαίρομαι αυτόν τον κόμπο,
διότι εκφράζει τη χαρά μου για τον Θρίαμβο τής Φιλίας.
Στις 11 Μαΐου διεξήχθη ο τελικός τού φετινού «Survivor»
και οι δύο φίλοι, ο Τζέϊμς και ο Νίκος, ο Νίκος και ο Τζέϊμς,
μοιράστηκαν εξ ημισείας την Πρωτιά.
Είμαι βέβαιος ότι -πρώτοι απ’ όλους-
αυτόν τον κόμπο και αυτήν τη χαρά τα ένοιωσαν οι δύο φίλοι,
διότι οι αθάνατες στιγμές που έζησαν
είναι το σημαντικότερο κληροδότημά αισιοδοξίας
για το -κατά Καββαδίαν- «τρομαχτικό ταξίδι τού Χαμού»
που συμπυκνώνουμε στο όνομα «Ζωή».
Σύμφωνοι, ο Καββαδίας λέει ότι
«Εκτός από τη μάνα σου κανείς δεν σε θυμάται,
σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι τού Χαμού.»,
αλλά κι ο ποιητής δικαιούται να ισοπεδώνει προς χάριν τής Ποίησης.
Εκτός από τη μάνα σου, λοιπόν,
πού και πού σε θυμούνται και κάτι φιλαράκια·
ιδίως αν γνωριστήκατε σε ένα «ριάλιτι επιβίωσης»,
όπου καταθέσατε τα όνειρά σας, τα παθήματά σας, τα πειράγματά σας
και μετατρέψατε ένα ταξίδι στον Άγιο Δομίνικο σε «Άγιο Ταξίδι»!
…
«Ένας κόμπος η χαρά μου, κι όμως αν θα ’ρθείς,
στάλα-στάλα θα στη δώσω, για να δροσιστείς…».
Αυτό το τραγούδι ακούω διαρκώς, εν όσω γράφω τις λέξεις που διαβάζετε.
Ο Τζέϊμς κι ο Νίκος. Ο Νίκος κι ο Τζέϊμς.
Ο Γιώργος Νταλάρας και οι «Πυξ-Λαξ». Οι «Πυξ-Λαξ» και ο Γιώργος Νταλάρας.
Ο Άδολος Ερωτισμός τής Φιλίας.
Η Φιλία είναι το μοναδικό είδος Έρωτα
που έχει απαλλαχθεί από τα στοιχεία που σκοτώνουν τον Έρωτα!
«Το έπαθλό μου είναι ο Νίκος.», είπε ο Τζέϊμς.
«Ο Τζέϊμς είναι αδελφός μου.», είπε ο Νίκος.
Δύο φαινομενικώς διαφορετικοί κόσμοι που ενώθηκαν εκ συμπτώσεως
και φιλιώσανε, αγαπήθηκαν, αδελφοποιήθηκαν από ψυχική επιλογή.
Ο Τζέϊμς και ο Νίκος, ο Νίκος και ο Τζέϊμς,
δεν είναι παραδείγματα προς μίμηση, διότι η Ψυχή δεν υπόκειται σε μιμήσεις.
Ο Τζέϊμς και ο Νίκος, ο Νίκος και ο Τζέϊμς, είναι «Παραδείγματα προς Ύμνηση»!
Επιμύθιο:
Όπως έχω ήδη δεσμευθεί στον λογαριασμό μου στο «Twitter»,
εφ’ όσον επιβεβαιωθούν οι διαρροές και αποχωρήσει κι ο Νίκος Μπάρτζης,
θα μποϊκοτάρω προσωπικώς και δημοσιογραφικώς το «Survivor»,
καθώς θα έχει μπει η σφραγίδα στο πιο τοξικό και αλλοιωμένο ριάλιτι
στην Ιστορία τής Ελληνικής Τηλεόρασης.
Ως εκ τούτου, αν έχουμε την απευκταία εξέλιξη,
θα δημοσιεύσω μόνον τα ήδη προγραμματισμένα εκκρεμούντα άρθρα μου
με τα ατομικά ψυχογραφήματα των Τζέϊμς Καφετζή και Νίκου Μπάρτζη,
και ακόμη ένα για τούς λόγους που ο αισχρός παραγωγός τού παιχνιδιού
οδήγησε με τον τρόπο του στην «πόρτα τής εξόδου» τούς δύο φίλους.
Όπως και να ’χει, όμως,
αυτά τα υπέροχα παιδιά είναι οι Νικητές τού «Survivor 2021»,
καθώς εδίδαξαν με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο
ότι η Αγάπη και η Φιλία (θα) αναγκάζουν πάντα το Χρήμα να τρώει τη σκόνη τους.
Ο Τζέϊμς και ο Νίκος, ο Νίκος και ο Τζέϊμς,
γαμήσαν’ τα Φράγκα και απέδειξαν ότι έπαιξαν για τη Φανέλα.
Οπότε,
κλείνω το παρόν πόνημα με την Ιερή Στιγμή,
όπου οι δύο φίλοι αγκαλιάζονται και ανταλλάσσουν το ένδυμα-σύμβολο.
Στις Χαρές και στις Λύπες Μαζί! Μοναχά, Φίλε Εσύ!
ΑΟΥ! ΑΟΥ! ΑΟΥ!
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
