.gif)
Για να τιμηθεί η 100ή επέτειος από τη γέννηση του αντισοβιετικού Ρώσου συγγραφέα του «Αρχιπελάγους Γκούλαγκ» Αλεξάντρ Σολτζενίτσιν, στη Μόσχα και στον δρόμο που έχει πάρει το όνομά του και έχει στηθεί μπρούτζινο άγαλμά του.
Πιο γνωστά από τα έργα του «Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς» και Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ, όπου περιέγραφε τη ζωή στα σταλινικά ειδικά στρατόπεδα εργασίας για τα οποία είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1970.
Στην τελετή για την επέτειο της γέννησής του παρέστησαν η χήρα του συγγραφέα, οι γιοί του και τα εγγόνια του. Χαρακτηριστικό αποτελεί ότι και ο πρόεδρος Πούτιν αναφέρθηκε στην «μεγάλη ανταπόκριση που έχουν οι ιδέες του Σολτζενίτσιν στις καρδιές του ρωσικού λαού».
Ο Alexander Isaevich Solzhenitsyn είχε γεννηθεί στις 11 Δεκεμβρίου 1918 στην πόλη Κισλοβόντσκ της Σταυρούπολης.
Στις 7 Ιουλίου 1945 καταδικάσθηκε με το άρθρο 58 σε ισόβια εκτόπιση και οκταετή καταναγκαστική εργασία από έκτακτο δικαστήριο, στο οποίο δεν κλήθηκε καν να υπερασπισθεί τον εαυτό του.
Την πρώτη οκταετία της ποινής ο Σολζενίτσιν πέρασε από διάφορα στρατόπεδα εργασίας στο ασιατικό τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε σε «σαράσκα» (ερευνητικό κέντρο που απαρτιζόταν από καταδικασμένους) και προς το τέλος σε ειδικό στρατόπεδο για πολιτικούς κρατουμένους. Το 1953 έληξε η ποινή της καταναγκαστικής εργασίας, όμως λόγω της ισόβιας εκτόπισης δεν διέθετε ελευθερία μετακίνησης.
Τελικά το 1974 πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα, αποστερούμενος τη σοβιετική ιθαγένεια.
Πέρασε για λίγο από τη Δυτική Γερμανία και την Ελβετία, ώσπου τελικά εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ – αρχικά στην Καλιφόρνια, μετά από πρόσκληση του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, και από το 1976 στο Βερμόντ.
Το 1990 η κυβέρνηση Γκορμπατσώφ τού χορήγησε πάλι την σοβιετική ιθαγένεια, αλλά ο Σολζενίτσιν επέστρεψε μόνο μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1994 μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του.
Εγκαταστάθηκαν σε μία ντάτσα (εξοχική κατοικία) στη δυτική Μόσχα, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του στις 3 Αυγούστου του 2008, σε ηλικία 89 ετών.
Σύνταξη: Κώστας Μπετινάκης
