.jpg)
«Ελλάδα εναντίον Ευρώπης – Το δημοκρατικό σοκ» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας «Λιμπερασιόν» του Σαββατοκύριακου. Συνοδεύεται από σκίτσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μοιάζει να βρίσκεται κάτω από το βαθύ μπλε κάλυμμα κονσέρβας, όμως στην περιοχή της Ελλάδας έχει αρχίσει να τυλίγεται γύρω από το κλειδί της κονσέρβας, αφήνοντας να φανούν τα χώματα της χώρας.
Σε εννέα σελίδες, αποκλειστικά αφιερωμένες στη «σύγκρουση» Ελλάδας και Ευρώπης, η εφημερίδα ανοίγει τη συζήτηση και θέτει τον προβληματισμό κατά πόσον βρισκόμαστε μπρος στη διαπίστωση μιας καταφανούς «άρνησης της Δημοκρατίας από την Ευρώπη». Το θέμα, που τέθηκε υπό μορφή συζήτησης στρογγυλής τραπέζης, διατυπώνεται ως εξής: «Ψήφος Ελλήνων κατά ευρωπαϊκών κανόνων, νομιμότητα της κάλπης κατά αυτής των Συνθηκών: Οι περιοριστικές δεσμεύσεις (εξαναγκασμοί) που επιβάλλονται στην Αθήνα σημαίνουν άρνηση της Δημοκρατίας;».
Με τίτλο «Ηλιθιότητα» στο κύριο άρθρο, ο διευθυντής της εφημερίδας, Λοράν Ζοφρέν, αφού αναγνωρίζει ότι και οι δύο πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους, εκτιμά ότι λείπει ένα: «Η ευφυΐα». «Όλοι αναγνωρίζουν πλέον ότι η αντιμετώπιση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Ένωση και τους πιστωτές ήταν ηλιθιωδώς βάναυση» τονίζει και καταλήγει: «Εάν θέλουμε το λίκνο της Δημοκρατίας να παραμείνει δημοκρατία, είναι καιρός να κάνουμε τις απαραίτητες υποχωρήσεις, βοηθώντας την κυβέρνηση Τσίπρα, ώστε να βοηθηθεί και ο ίδιος».
Ο από χρόνια ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες Ζαν Κατρεμέρ, πάλι, γνωστός για τις φιλικά προσκείμενες στους «θεσμούς» θέσεις του, γι’ άλλη μια φορά απαντά με ένα όχι στο ερώτημα «άρνησης της Δημοκρατίας» από την Ευρώπη στην αντιπαράθεσή της με την Ελλάδα. Στα επιχειρήματά του χρησιμοποιεί και δηλώσεις του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, όπως εκείνη του περασμένου Ιανουαρίου (28-01) στη «Φιγκαρό»: «Δεν μπορεί να υπάρξει θέμα δημοκρατικής επιλογής ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες».
Ο Κατρεμέρ προχωρά ακόμα πιο πέρα, παραλληλίζοντας την Ένωση και τα κράτη μέλη με το εσωτερικό μιας χώρας όπως της Γαλλίας. «Μια περιφέρεια, ή μια γαλλική πόλη, δεν μπορεί υπερβεί τους νόμους της γαλλικής Δημοκρατίας. Η πολιτική και οικονομική δράση είναι περιορισμένη από το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται» υποστηρίζει.
