Του Κώστα Μπετινάκη
Οι μνήμες από τις αμερικανικές ατομικές βόμβες που σκόρπισαν θάνατο και όλεθρο στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το 1945, δεν είναι λιγότερο σημαντικές από τις μνήμες για τα φρικιαστικά εγκλήματα των Ναζί.
Όπως δήλωσε σήμερα σε ομιλία του ο πρόεδρος της ρωσικής Δούμας Σεργκέι Ναρίσκιν, με αφορμή την επέτειο των 70 χρόνων από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας σε αμάχους στην Ιαπωνία, «η ψευδαίσθηση της ατιμωρησίας μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια, με βαριές συνέπειες».
«Δυστυχώς, στο σημερινό κόσμο κυριαρχούν ισχυρές δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούν να σβήσουν από την ιστορία τις τραγικές “λεπτομέρειες” των επιθέσεων με ατομικές βόμβες και τα φοβερά αποτελέσματά τους, καθώς και την υπενθύμιση του ποιος διέπραξε αυτά τα εγκλήματα» τόνισε ο Ναρίσκιν, κατά τη διάρκεια συζήτησης στρογγυλής τραπέζης στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (MGIMO), η οποία ήταν αφιερωμένη στην 70η επέτειο των ατομικών βομβαρδισμών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.
«Στην πραγματικότητα οι αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών το 1945 καταχράστηκαν την κληρονομιά της κοινής πάλης των λαών του συνασπισμού κατά του Χίτλερ, καθώς το ατομικό πρόγραμμα μεγάλης κλίμακας ήταν αρχικά μόνο μια κατάλληλη απάντηση στα σχέδια των Ναζί» είπε ο Ναρίσκιν, συμπληρώνοντας: «Με λύπη διαπιστώνουμε και σήμερα πως οι αρχές των ΗΠΑ καταχρώνται επίσης την εμπιστοσύνη τόσο της Ρωσίας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, όσο και τη συμπάθεια όλης της ανθρωπότητας μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου».
«Το στοίχημα της Δύσης στις εκάστοτε μονομερείς στρατιωτικές ενέργειες και το ότι αγνοεί τις ζωές των ανθρώπων, έχει ήδη οδηγήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα στη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία…Τώρα σε αυτήν τη θλιβερή λίστα προστίθεται και η -εως χτες- ειρηνική Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έχουν χάσει τη ζωή τους περίπου 7000 άνθρωποι, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ. Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο αριθμός των νεκρών εκτιμάται έως δεκάδες χιλιάδες» συνέχισε ο Ναρίσκιν, καταλήγοντας: «Κατά την άποψή μου, ένα πράγμα είναι βέβαιο: η μέθοδος που επιλέχθηκε το 1945 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν βασίστηκε σε αληθινή ανάγκη για το καλό της ανθρωπότητας, ούτε σε στρατιωτικές ανάγκες».
Ο Τρούμαν και τα «ευχάριστα νέα» των χιλιάδων νεκρών
Εβδομήντα χρόνια έχουν περάσει από το πρωινό της 6ης Αυγούστου του 1945, όταν το αμερικανικό πολεμικό αεροσκάφος Εnola Gay διέπραττε το μεγαλύτερο έγκλημα που έγινε στην ιστορία των πολέμων, ρίχνοντας την πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα κατ’ εντολή του προέδρου Τρούμαν.
Αν και η Γερμανία είχε δηλώσει παράδοση στους Συμμάχους ήδη από τις 8 Μάη του 1945 και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν αναπόφευκτο, οι αμερικανοί προχώρησαν σε μια επίδειξη δύναμης για το ποιος θα είναι ο αρχηγός στο νέο ψυχροπολεμικό τοπίο.
Η πρώτη βόμβα που σκοτώνει ακαριαία 70.000 αμάχους από την πρώτη κιόλας μέρα, στο Ναγκασάκι, λέγεται Little boy (Μικρό Αγόρι) κάνοντας τον τότε πρόεδρο Τρούμαν να αναφωνήσει: «Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ιστορία», έναν μάλλον σαφή απειλητικό υπαινιγμός προς όλη την ανθρωπότητα και ειδικότερα προς το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα και την ΕΣΣΔ, ενώ όταν έφτασαν τα «ευχάριστα νέα» στη βάση από την οποία ξεκίνησε το αεροπλάνο που προκάλεσε το ολοκαύτωμα ξέσπασαν τρελοί πανηγυρισμοί.
Το δεύτερο φρικιαστικό αμερικανικό έγκλημα ήρθε τρεις μέρες μετά, στις 9 Αυγούστου του 1945 στο Ναγκασάκι με τη ρίψη της δεύτερης βόμβας, του Fat Boy (Χοντρό Αγόρι).
Τα θύματα του αμεριακανικού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, όπως έχουν χαρακτηριστεί οι βομβαρδισμοί σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, υπολογίζονται ότι μέχρι το 1950 είχαν φτάσει τα 300.000, εξ αιτίας και της πυρηνικής ακτινοβολίας.
Διαβάστε ακόμη:
