Του Francesco De Palo από τη Ρώμη
Twitter@FDePalo
Το σύμφωνο που υπογράφηκε μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας «βαφτίζει» μια νέα ευρωατλαντική διπλωματία, τη μόνη ικανή να σταματήσει τη φυγή προς τα εμπρός μιας Γερμανίας που, στην ΕΕ, έχει αποδειχθεί ο πιο πιστός σύμμαχος της Κίνας. Και για αυτόν τον λόγο οι Ηνωμένες Πολιτείες κοιτάζουν με ενδιαφέρον την ανανεωμένη φιλία Ρώμης και Παρισιού, που θα έχει επιπτώσεις και στη Μεσόγειο, για να δώσουν το μήνυμα στις υπερβολές του Ερντογάν.
Η συμφωνία που υπογράφηκε στη Ρώμη από τους Ντράγκι, Ματαρέλα και Μακρόν προβλέπει στην πραγματικότητα έναν προνομιακό διάλογο μεταξύ του Ελισέο και του Κουιρινάλε, όπου ο Σέρτζιο Ματαρέλα δεν θα ήθελε να μείνει πέρα από το τέλος της θητείας του που λήγει τον Φεβρουάριο με τον Ντράγκι να αναφέρεται ως πιθανός αντικαταστάτης.. Αλλά πέρα από αυτό, η ιταλο-γαλλική συμφωνία δημιουργεί γεωπολιτικές επιπτώσεις.
Εν τω μεταξύ, προσπαθεί να δημιουργήσει μια συνεργασία σε τομείς όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας είναι ισχυρός, όπως στη Λιβύη, όπου η Eni και η Total είναι δύο σπουδαίοι παίκτες παγκοσμίου βεληνεκούς. Επιπλέον, το ίδιο το θέμα της ενέργειας είναι το πιο σημαντικό όσον αφορά τόσο τον ευρωατλαντικό όσο και τον τομέα της Μέσης Ανατολής. Οι υψηλότεροι λογαριασμοί ενέργειας δεν είναι μόνο επίπτωση της κρίσης που προκάλεσε η πανδημία, αλλά οφείλονται και στην ευρωπαϊκή υποτίμηση του ζητήματος του φυσικού αερίου. Εάν ο αγωγός Tap είχε τελειώσει νωρίτερα και ο αγωγός Eastmed ήταν ήδη υπό κατασκευή, δεν θα υπήρχαν τόσο υψηλές αυξήσεις τιμών.
Το Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο ήταν εναντίον του Τap. Το αποτέλεσμα ήταν μόνο να καθυστερήσει η δουλειά. Παρόλο όμως που το κίνημα αντιδρούσε, σήμερα κάθεται ήσυχο ανάμεσα στα έδρανα της κυβέρνησης. Αυτοί είναι οι ίδιοι υπουργοί που πήγαν στη Γαλλία για να συναντήσουν τα Κίτρινα Γιλέκα και που σήμερα επικροτούν την Ιταλογαλλική Συνθήκη.
Επομένως, το νόημα αυτής της συνθήκης μπορεί να βρεθεί στις μεσογειακές πολιτικές, παρούσες και μελλοντικές. Όπως επίσης το μεταναστευτικό ζήτημα, όπου η Ιταλία και η Ελλάδα εξακολουθούν να μένουν μόνες για να χειριστούν όλο το βάρος. Για το θέμα θα μιλήσει και ο Πάπας Φραγκίσκος με αφορμή το ταξίδι του στην Κύπρο και την Ελλάδα.
Σε σύγκριση όμως με την επίσκεψη του 2015, στην Ιταλία σήμερα υπάρχει άλλος τιμονιέρης και στη Γερμανία μια εποχή έκλεισε με το τέλος της Μέρκελ.
