Γιώργος Αρκουλής
‘Οσο και να διαμαρτύρονται ο καθηγητής Νίκος Μπελαβίλας, ο βουλευτής Θοδωρής Δρίτσας και όσοι Πειραιώτες αγαπούν ειλικρινά ό,τι αξιόλογο έχει μείνει στην κατεστραμμένη τους πόλη, το ιστορικό κινηματοθέατρο «Χάϊ Λάϊφ» της Πλατείας Κοραή ετοιμάζεται για κατάστημα πώλησης ενδυμάτων, υπόδησης και αξεσουάρ διάσημης πολυεθνικής φίρμας, η οποία δεν έχει κανένα πρόβλημα –μπροστά στο κέρδος- να εξαφανίσει ό,τι πολύτιμο ιστορικά υπάρχει στα «σωθικά» του χώρου. Το Χάϊ Λάϊφ, όπως ήδη σημειώθηκε σε διάφορα υποτονικά ρεπορτάζ, πρωτόπαιξε ομιλούσα κινηματογραφική ταινία το 1925, λειτούργησε ως σχολή, θέατρο και τα τελευταία χρόνια ως χώρος Πολιτισμού πρώτα ως “Passport” και στην συνέχεια ως «Kremlino», αφού από το 1980 περιήλθε στην ιδιοκτησία του ΚΚΕ…
Θα αναρωτηθείτε, πως και το κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδας, πούλησε το ιστορικό υπόγειο θεατράκι σε εκπρόσωπο του καπιταλισμού… Προφανώς (το ΚΚΕ θυμήθηκε) το τσιτάτο του Μάρξ, που θεωρεί την ιδιοκτησία κλοπή! ‘Αρα ας το πάρουμε και ως κάποια προσπάθεια απενεχοποίησης του Περισσού, αφού έτσι κι’ αλλιώς το μέγαρο που διαθέτει επί της Λεωφόρου Ηρακλείου, ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ («σπίτι του λαού» αναφέρεται αρμοδίως)
Επί της ουσίας τώρα: Η πικρή ιστορία με την πώληση του «Χάϊ Λάϊφ» αποτελεί μια ακόμη ντροπή για τον Πειραιά, μία από τις πιο βρώμικες πόλεις του κόσμου (μαζί με το Καράτσι και το Κάϊρο, όπως χαρακτηριστικά είχε παραδεχτεί ο πρώην δήμαρχος (της Δεξιάς) γιατρός Βασίλης Μιχαλολιάκος` άποψη που δυστυχώς ισχύει και σήμερα (αν εξαιρέσουμε τις χλιδάτες γειτονιές στο Πασαλιμάνι την Φρεαττύδα και το Τουρκολίμανο).
Και εν τέλει, αν κάτι χρειάζεται κατεδάφιση (και όχι λίφτινγκ), αυτό είναι το δημαρχιακό μέγαρο. Μιλάμε για ό,τι πιο άσχημο –έως φρικαλέο- κτίριο της κεντρικής πλατείας της πόλης, το οποίο θα συναντούν οι επισκέπτες, όταν με το καλό βγαίνουν από τον τερματικό σταθμό του Metro…
