Γιώργος Αρκουλής
Και πάλι το αουτσάϊντερ νίκησε χθες, στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης και η επιτυχία της Τσέλσι παίρνει μεγάλες διαστάσεις για δύο λόγους. Πρώτο, είχε τον τρόπο να αντιμετωπίσει την ανωτερότητα της αντιπάλου. Δεύτερο, έδειξε πως ήθελε περισσότερο το τρόπαιο (όπως και στην πρώτη της κατάκτηση πριν εννιά χρόνια στο Μόναχο σε τελικό κόντρα στην πανίσχυρη και γηπεδούχο Μπάγερν), σε αντίθεση με την Σίτι του Γκουαρντιόλα που ήθελε να κάνει ‘σεφτέ’ σε τελικό τσάμπιονς λιγκ.
Ο αγώνας είχε δύναμη, αγωνία, αλλά όχι ποιότητα και αυτό ήταν λογικό λόγω της κρισιμότητας του ματς. Παρακολουθώντας την αναμέτρηση μου δημιουργήθηκαν δύο ερωτήματα. Να τα καταθέσω:
‘Η ο Γερμανός προπονητής Τούσελ ήξερε πως θα αντιμετωπίσει τον φίλο του Γκουαρντιόλα,
Ή η ισχυρή Μάντσεστερ Σίτι, παρά την εξαιρετική άνεση με την οποία πήρε τον τίτλο στην πρέμιερ λιγκ, τελικά είναι κάπως υπερτιμημένη.
Όπως και να’ χει, η εφετινή σαιζόν έκλεισε χθες στο «Ντραγκάο» του Πόρτο (μετά και τον τελικό του ΟΥΕΦΑ στο Γκτανσκ) αφήνοντας την πικρή γεύση στα φαβορί (που ήταν οι δύο ομάδες του Μάντσεστερ), αλλά και την αίσθηση ότι το ποδόσφαιρο θα παραμείνει το σημαντικότερο ομαδικό σπορ, όταν δεν επηρεάζεται από σκοπιμότητες, στοιχήματα και αλχημείες της διαιτησίας.
Και του χρόνου!
