Γιώργος Αρκουλής
Αν εξαιρέσουμε το χορταστικό θέαμα του αγώνα Ολλανδίας-Ουκρανίας, οι πρώτες αναμετρήσεις του ‘Γιούρο’ κύλησαν με βαθμό ποιότητας και ενδιαφέροντος πολύ κάτω του μέσου όρου. Προφανώς οι παίκτες με προσωπικότητα (λόγου χάρη ο Πολωνός Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, ή ο βραβευμένος Λούκα Μόντριτς) εμφανίστηκαν με λίγες δυνάμεις κι’ αυτό έχει την λογική του, μια και «τράβηξαν» ολόκληρη σαιζόν παίζοντας δύσκολα ματς στα πρωταθλήματά τους συν τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Κάτω από αυτήν την πραγματικότητα, θεωρούνται φυσιολογικές κάποιες νίκες των αουτσάουντερ (Τσεχία, Σλοβακία, Φινλανδία), γεγονός που θα δώσει ενδιαφέρον στην συνέχεια του τουρνουά.
Να μείνω λίγο στην χθεσινή εμφάνιση της σούπερ φαβορί Ισπανίας στον αγώνα της (στην Σεβίλλη) με την Σουηδία. ‘Ένα έμπειρο μάτι τηλεθεατή, μπορούσε να προβλέψει από τα πρώτα δέκα λεπτά το μηδέν μηδέν (ναι, ισοπαλία χωρίς γκολ), αφού οι Σουηδοί ενδιαφέρονταν να μη χάσουν και οι γηπεδούχοι να νικήσουν ακόμη και με «μισό γκολ». Ο προπονητής Λουίς Ενρίκε, επιμένει στην ανανέωση της ομάδας, κάτι που είχε φανεί στο φιλικό με την Ελλάδα, και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορέσει να βρει ισάξιους αντικαταστάτες των Πικέ, Ράμμος, ‘Ισκο, Χοακίν` κ.α., δηλαδή αντίστοιχους μαχητές με προσωπικότητα και πείρα. Όπως και να’ χει, το δεύτερο παιγνίδι της Ισπανίας θα είναι πολύ ενδιαφέρον, όπως και εκείνο της Σουηδίας, η οποία δεν διαθέτει Ιμπραϊμοβιτς, ενώ ο Μάρκους Μπεργκ, με μπόλικα χρόνια στην «πλάτη του», δύσκολα θα μπορέσει να δώσει το κάτι παραπάνω στην ομάδα του.
