Γιώργος Αρκουλής

Η σύγχρονη εθνική ομάδα της Αγγλίας, χωρίς να διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα (με εξαίρεση τον γκολτζή Κέϊν, τον σβέλτο Στέρλινγκ και τον υπερόπτη Μαγκουάϊρ) ιδού που έφτασε στον τελικό του ‘Γιουρο 2020’ χωρίς να πείσει ότι διαθέτει τα φόντα για την πρωτιά στην Ευρώπη. Από την άλλη, ως τώρα, είχε όλες τις αβάντες με το μέρος της και εννοώ κυρίως το ότι έδωσε τους αγώνες της στο επιβλητικό Γουέμπλεϋ και έχοντας διαιτησίες μάλλον φιλικές προς την γηπεδούχο. ‘ Ετσι, αυτή η ομάδα ξεπέρασε τα εμπόδια του ομίλου δείχνοντας σταθερότητα αλλά όχι ποιότητα στην ανάπτυξη και στην δημιουργία. Στην ουσία, έδειξε να περνά τις «τάξεις» του δημοτικού και στην συνέχεια του Λυκείου, όμως πλέον θα πρέπει να κυνηγήσει άριστα σε …Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα, για να μπορέσει ο Κέϊν να σηκώσει το τρόπαιο στο Λονδίνο (και πάλι!).

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Από το μακρινό 1966 έχει να κατακτήσει την πρωτιά σε μεγάλη διοργάνωση η Αγγλία, εν αντιθέσει με την Ιταλία, που έχει γιορτάσει μπόλικες κατακτήσεις. Κατά συνέπεια, ας μου επιτραπεί να την χαρακτηρίσω «πανεπιστημιακή ομάδα», που διαθέτει άφθονους τρόπους προκειμένου να τα φέρει βόλτα σε αποφασιστικό ματς.

Συνεπώς, όλα τα δεδομένα συνηγορούν στο να περιμένουμε έναν σπουδαίο τελικό την Κυριακή, στον οποίο θα είναι κρίμα κι’ άδικο να επικρατήσει η σκοπιμότητα, και να χαρακτηριστούν διακριθέντες μόνο οι αμυντικοί…

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης