Στη Λούτσα του

Όταν ο πρωθυπουργός τής Ελλάδος είναι πιο ρηχός κι από τη Λούτσα.

 

Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας

 

Ήταν 5 Μαΐου 2019 όταν έβλεπαν το φως τής δημοσιότητας αυτές οι φωτογραφίες  

που απεικονίζουν τον Αλέξη Τσίπρα 

στο σκάφος τού -πλέον, εκλιπόντος- εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου.

 

Το θέμα έφερε έντονη την οσμή τής πολιτικής σήψης,

καθώς η χώρα είχε ήδη εισέλθει σε προεκλογική περίοδο

και ο τότε πρωθυπουργός εγκαλούταν από την Αξιωματική Αντιπολίτευση

για σχέσεις διαπλοκής που δεν ήρμοζαν με το «Ηθικό Πλεονέκτημα τής Αριστεράς».

 

Τι κι αν η σύζυγος τού εφοπλιστή, η Κατερίνα Παναγοπούλου,

ήταν επί 3ετία συνεργάτιδα τού Τσίπρα

σε θέματα που αφορούσαν τον Απόδημο Ελληνισμό και τη Διασπορά,

τι κι αν υπήρχε μία θεμιτή σχέση που δικαιολογούσε την ολιγοήμερη φιλοξενία.

Ο Λαϊκισμός είχε πυροδοτηθεί

και ένα ούγκανο ακροδεξιό ακροατήριο ηθικολογούσε πομφολυγικώς,

αντιλαλώντας την πλουσιοπαρόχως προσφερόμενη προπαγάνδα. 

 

Και βεβαίως, επειδή το «εργάκι» -για κάθε νοήμονα πολίτη- έμπαζε,

έπρεπε επειγόντως να ενισχυόταν από μία ισχυρή επίκληση στο Συλλογικό Συναίσθημα.

Έτσι,

επιστρατεύθηκε η απολύτως γνώριμη και διαχρονικώς αγαπημένη μέθοδος τής (Ακρο)δεξιάς,

η Καπηλεία.  

«Τον βλέπετε;

Ο ανάλγητος πρωθυπουργός έκανε διακοπές αμέσως μετά την τραγωδία στο Μάτι.».

 

Η τραγωδία στο Μάτι έλαβε χώρα στις 23 Ιουλίου 2018.

Οι «επίμαχες» διακοπές τού Τσίπρα

-διαρκείας τριών ημερών, όπως ο ίδιος ανέφερε στη Βουλή, και ουδείς, ουδέποτε διέψευσε-

ήταν στην περίοδο τού Δεκαπενταύγουστου.

Ήτοι, τρεις εβδομάδες μετά από την αξέχαστη φονική πυρκαγιά. 

…

 

Τα λάθη που διέπραξε ο Αλέξης Τσίπρας

-και εν τω συνόλω του, ο κρατικός μηχανισμός-

εκείνην τη μοιραία ημέρα τής Εθνικής Τραγωδίας,

ήταν πολλά και ασυγχώρητα

(θα μιλήσουμε αναλυτικώς για αυτά αύριο,

οπότε και θα ολοκληρωθεί η διλογία των άρθρων μου για το συγκεκριμένο θέμα, 

με μία διεξοδική προσέγγιση που θα θέσει άπαντες επί τον τύπον των ήλων).

Προσωρινώς,

ας μείνουμε στις διακοπές

που είχε κάνει ο τότε πρωθυπουργός στο σκάφος τού ζεύγους Παναγόπουλου.

Είχαν δίκιο η «Νέα Δημοκρατία» και οι ψηφοφόροι της 

που τον εμέμφονταν για αναλγησία, για αναισθησία, για απάθεια..;

 

Αν μιλήσουμε με όρους ουτοπίας και απόλυτου ρομαντισμού,

αν απεκδυθούμε εντελώς τον Ρεαλισμό

και χρησιμοποιήσουμε τη Διαστολή τού Χρόνου

για να σημειολογήσουμε περί Πολιτικής Ηθικής,

μπορούμε να πούμε ότι η Εικόνα πράγματι παρήγαγε αρνητικές εντυπώσεις.

Εκεί ακριβώς εστόχευαν τα διαρρεύσαντα στιγμιότυπα·

το πληρωμένο μέλος τού πληρώματος που ενεδύθη την κουκούλα τής Κατοχής

και ετράβηξε τις φωτογραφίες τού Τσίπρα στο εν λόγω σκάφος,

εξετελούσε καταφανέστατη διατεταγμένη υπηρεσία. 

 

Οπότε, με το «πες-πες» έμεινε η «ρετσινιά»:

«Ο Τσίπρας δεν έχει την παραμικρή έγνοια για όσα συνέβησαν στο Μάτι.

Ο Τσίπρας δεν νοιάζεται για τα θύματα τής πυρκαγιάς, δεν νοιάζεται για τον Λαό.

Ο  Τσίπρας κάνει διακοπές, κάνει ζωάρα, και σκασίλα του για ό,τι συνέβη.».

…

 

Ποιος ήταν ο ενορχηστρωτής αυτής τής προεκλογικής επίθεσης;

Ποιος επρόκειτο να καρπωνόταν σύντομα -ήτοι, στις 7 Ιουλίου 2019-

τα δίκαια αλλά και τα άδικα που καταλογίσθηκαν στον Τσίπρα;

Μα ποιος άλλος;

Ο αγαπημένος τού Συστήματος,

ο άκρως προβεβλημένος, ευνοούμενος και αγιογραφημένος

από τη συντριπτική πλειοψηφία των εγχώριων «Μ.Μ.Ε.»,

ο «Mr.Bean» τής Πολιτικής, ο «Ζήκος» τής Πολιτικής,

ο -κληρονομικώ αδίκω- νυν πρωθυπουργός τής Νεοελληνικής Μπανανίας,

ο Κούλης Μητσοτάκης.

 

Ο Κούλης Μητσοτάκης εκπροσωπεί επάξια τούς ημεδαπούς τιμητές·

κάθε πολιτική κίνησή του παραπέμπει στο δόγμα

«Ή σταματήστε τη Διαπλοκή, ή δώστε μου τη δυνατότητα να συμμετάσχω σ’ αυτήν.».

Έτσι, χωρίς συμπαγές πολιτικό αξιακό σύστημα και δίχως κοινωνική ενσυναίσθηση,

υποπίπτει σε αδιανοήτως γελοιώδη ολισθήματα

που μαρτυρούν -μεταξύ άλλων- την επικοινωνιακή και ουσιαστική αταλαντοσύνη του.

Τρανή απόδειξη, αυτή η φωτογραφία… 

 

«Τι παράξενο έχει αυτή η φωτογραφία;»,

θα πει ένας ανυποψίαστος εξωγήϊνος που μόλις έχει αφιχθεί στον πλανήτη μας.

Μόνο που -οποία δυστυχία για ετούτην την κακόμοιρη χώρα-

ο «εξωγήϊνος» είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός της. 

 

Τι παράξενο έχει αυτή η φωτογραφία,

που αναρτήθηκε την 1η Αυγούστου στα «social media»

από κάποιον… καθιερωμένο ψηφοφόρο,

που έχει επιλέξει να παρακολουθεί το μεγάλωμα των θυγατέρων του

μέσα από τις φωτογραφίες με τον γόνο τής πιο κρατικοδίαιτης οικογένειας τής χώρας..;

 

Το παράξενο τής συγκεκριμένης φωτογραφίας

περιγράφεται και πιστοποιείται απολύτως εύγλωττα

από ένα εξαιρετικό κολάζ που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο

και δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για την πρωθυπουργική περσόνα.

 

Το νέο «Βατερλό» τού Κούλη Μητσοτάκη προσβάλλει τη «Νέα Δημοκρατία»,

προσβάλλει σύσσωμη την κυβέρνηση

και -κυρίως- προσβάλλει την Ελληνική Κοινωνία.

Ο Κούλης Μητσοτάκης ΔΕΝ διακόπτει τις διακοπούλες του,

ο Κούλης Μητσοτάκης ΔΕΝ θυσιάζει το Σαββατοκύριακό του

(ίσως θεωρεί ότι σημειολογικώς το δικαιούται εν μέρει, καθώς ονομάζεται «Κυριάκος»).

 

Ο πρωθυπουργός τής Ελλάδας είναι πιο ρηχός κι από τη Λούτσα.

Δεν πά’ να καίγεται όλη η Ελλάδα ενώ ο ίδιος κάνει τις παραθαλάσσιες δημόσιες σχέσεις του..;
Στη Λούτσα του. 

…

 

Ευτυχώς, ΚΑΙ εντός τής κυβέρνησης, ΚΑΙ μεταξύ των ψηφοφόρων της,

υπάρχουν άνθρωποι που αισθάνονται άσχημα

και θίγονται από τέτοιου είδους εικόνες και συμβάντα.

Απ’ την άλλη, όμως,

η «Νέα Δημοκρατία» έχει επωάσει συστηματικώς

-στον κομματικό μηχανισμό της και στο εκλογικό σώμα της-

έναν συμπαγή πυρήνα που αποτελείται από εθελόδουλα όντα,  

τα οποία επιχειρούν ξανά και ξανά να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα

(με την αγαστή συνέργεια πληθώρας κατευθυνόμενων δημοσιογραφίσκων,

που σε κάθε δύσκολη συγκυρία λειτουργούν απροκάλυπτα ως «κυβερνητικοί εκπρόσωποι»).

 

Το θλιβερό δε, είναι,

ότι η τραγωδία στο Μάτι έχει φτάσει να χρησιμοποιείται καθ’ έξιν

από τον Κούλη Μητσοτάκη και τούς συν αυτώ,

ως διαρκής «κολυμβήθρα τού Σιλωάμ».

Ίχνος Τσίπας;

Ίχνος Ντροπής;

Ίχνος Φιλότιμου;

Ίχνος Αξιοπρέπειας;

Ίχνος Αυτοσεβασμού;

Μόνο οι φαντασιόπληκτοι και οι χρηματοδοτούμενοι «ιχνηλάτες»

δύνανται να ανακαλύπτουν τέτοια ίχνη στη «Μητσοτακική Δυστοπία».

 

Και άντε,

πες ότι ο γράφων είναι Αριστερός, ότι είναι μεροληπτικός, ότι είναι προκατειλημμένος.

Σύμφωνοι, λοιπόν·

εξαιρώ προς στιγμήν ημάς τούς Αριστερούς από την κουβέντα,

διότι -όπως αρέσκονται να διατείνονται οι εμμονικοί «τριπτυχιώτες»- 

η Πατρίδα και η Οικογένεια είναι αποκλειστικώς δικά τους προνόμια

(καλά, για τη Θρησκεία δεν το συζητάμε καν,

αφού οι συγκεκριμένοι μονοκύτταροι οργανισμοί

έχουν καθημερινή επικοινωνία με τον Θεό και είναι κολλητοί του).

 

Οπότε, τώρα που εμείς οι ενοχλητικοί «φασιστεροί» βγήκαμε από την κουβέντα,

θέλω να απευθύνω μία και μοναδική ερώτηση στα γλοιώδη μονοκύτταρα όντα

που προσεπάθησαν απεγνωσμένα να ξεπλύνουν

το πρόσφατο ναρκισσιστικό και οπορτουνιστικό ατόπημα τού Μητσοτάκη..: 

Σίγουρα,

ανάμεσα στους ποικιλοτρόπως πληγέντες από την πυρκαγιά στην Αχαΐα

-αλλά και στα υπόλοιπα μέρη που χτυπήθηκαν από τις φωτιές-

βρίσκονται και ψηφοφόροι τής «Ν.Δ.»

Σε αυτούς -ήτοι, στους ομοϊδεάτες σας- τι ακριβώς λέτε;

Τι θα πείτε σε έναν «νεοδημοκράτη» που έχασε το σπίτι του από την πυρκαγιά;

«Εντάξει, μωρέ,

ο πρόεδρος έκανε ένα μπανάκι και έβγαζε μερικές “selfies”

την ώρα που καιγόταν το σπίτι σου. 

Πώς κάνεις έτσι; Γερός να ’σαι και θα το ξαναφτιάξεις…»;

 

Ως εκ τούτου, θα σάς έλεγα «Ντροπή σας.»,

αλλά ποιος έχασε την Ντροπή για να τη βρείτε εσείς

(χώρια που και να τη χάσει κάποιος,

θα περάσετε από μπροστά της και δεν θα τής δώσετε την παραμικρή σημασία).

 

Επιμύθιο:

Η τραγωδία στο Μάτι απέδειξε,

ότι η πιο ευνοϊκή συνθήκη που διέπει τη Νεοελληνική Μπανανία

είναι η ρήση «Στους τυφλούς βασιλεύει ο Μονόφθαλμος.».

 

Δυστυχώς για τη χώρα,

ο -κληρονομικώ αδίκω- πρωθυπουργός, ο κοντόθωρος Κούλης Μητσοτάκης,

αποδεικνύει πως ούτε ως «Μονόφθαλμος» αξίζει να κυβερνά. 

…

 

Κλείνοντας…

 

Κάποτε, στο μνημειώδες ποίημά του «Οι Μοιραίοι»,

ο έξοχος Κώστας Βάρναλης έλεγε κι αναρωτιόταν με ποιητική ρητορεία:

«“Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!” “Φταίει ο Θεός που μας μισεί!”

“Φταίει το κεφάλι το κακό μας!” “Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!”

Ποιος φταίει; Ποιος φταίει;

Κανένα στόμα δεν το ’βρε και δεν το ’πε ακόμα.».

 

Ο Βάρναλης καμωνόταν ότι δεν εγνώριζε την αγωνιωδώς αναζητούμενη απάντηση,

ενώ στην πραγματικότητα ειρωνευόταν με χειρουργική λεπτότητα τη Μάζα.

Είχε, μάλιστα, το μεγαλείο,

να χρεωθεί ο ίδιος τις θλιβερές δικαιολογίες

που επιζητά διαχρονικά ο Νεοέλληνας για να απεκδύεται των ευθυνών του.

Έτσι, έγινε -για έναν στίχο- η Φωνή τής Μάζας,

μπας και καταφέρει να την οδηγήσει στον δέοντα σκασμό, στη δέουσα σιγή.

 

Η απάντηση τού ποιητή δίνεται, λοιπόν, στον αμέσως επόμενο στίχο

(ο οποίος είναι κι ο καταπληκτικός, ο καταληκτικός, ο έσχατος):

«Έτσι, στη σκοτεινή ταβέρνα, πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.

Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα, όπου μάς έβρει μάς πατεί.

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!».

 

Το Θάμα. 

Περιμένουμε το θάμα να αποδειχθεί άξιος πρωθυπουργός ο Κούλης Μητσοτάκης

και να οδηγήσει την Ελλάδα ως «Μωϋσής» στη «Γη τής Επαγγελίας». 

… 

 

Συνελόντι ειπείν,

δεν φταίει το ζαβό το ριζικό μας, μηδέ ο Θεός που μάς μισεί.

Φταίει η Ψήφος.

Και φταίει κι ο Θεός, ακριβώς επειδή ΔΕΝ υπάρχει.

Διότι αν υπήρχε Θεός, τα ούγκανα δεν θα είχαν δικαίωμα ψήφου. 

 

Οπότε, 

ας αρκεστούμε εσαεί στη στωϊκή ρητορική ερώτηση αγανάκτησης 

που ολοένα και συχνότερα κατακλύζει πια το Διαδίκτυο:

ΤΙ ΨΗΦΙΣΑΤΕ, ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ..; 

 

Γιώργος Μιχάλακας

Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος