Στιχομυθία που θα μπορούσε να έχει τίτλο «Tο αγεφύρωτο χάσμα της επικοινωνίας» μεταξύ του Πέτρου Σπυρόπουλου, γιατρού νεφρολόγου, ο οποίος δημοσίευσε το κάτωθι αρχικό κείμενο στο προφίλ του στο Facebook, και του Γιάννη Αγγελόγλου, βιολόγου, που σχολίασε:
Σπυρόπουλος Πέτρος:
«Στη χώρα μας, των 11 εκατ. ανθρώπων, έχουν πεθάνει σε κάτι παραπάνω από 1 έτος >13 χιλ. συμπολίτες μας από μία νόσο, αυτή του SARS-COV-2. Από τους επιζώντες της ίδιας νόσου μερικοί ανάρρωσαν πλήρως, άλλοι έχουν μερική και άλλοι μία ή και περισσότερες μόνιμες αναπηρίες. Λόγω ιδιότητας δυστυχώς έτυχε να γνωρίζω ανθρώπους που απεβίωσαν, γνωστούς ή και μη, συγγενείς ή μη, άλλωστε καμία σημασία δεν έχει η συσχέτιση αυτή όταν πρόκειται περί απώλειας ανθρώπου. Είναι αδιανόητο λοιπόν να εμπλέκονται μη ειδικοί, αναρμόδιοι, να τοποθετούνται, να παίρνουν θέση, να έχουν γνώμη ή άποψη, διότι όταν αυτό συμβαίνει γίνονται αυτομάτως επικίνδυνοι -εκτός του εαυτού τους- για την ίδια την κοινωνία, καθώς διαταράσσεται περαιτέρω η ανισορροπία αυτής, η οποία ούτως ή άλλως έχει προκληθεί από καιρό. Είναι αδιανόητο πολίτες από οποιαδήποτε θέση, με την οποιαδήποτε μη ειδική γνώση, είτε αυτοί έχουν δύναμη και έρεισμα, όπως πολιτικοί με τους ψηφοφόρους, όπως κληρικοί με την καθοδήγηση πιστών, είναι ντροπή και φρικαλέο ο οιοσδήποτε να προτείνει και να γίνεται επικίνδυνος για την κοινωνία την ίδια. Ας τιμήσουμε επιτέλους τους νεκρούς αυτούς της χώρας, ας λυπηθούμε τους συγγενείς τους κι ας εναρμονιστούμε με τις οδηγίες των ειδικών, απλώς σιωπώντας ή τουλάχιστον μιλώντας λιγότερο κι ακούγοντας περισσότερο. Αλήθεια είναι ότι δεν τα ξέρουμε όλα, ούτε πρόκειται αυτό να συμβεί ποτέ. Δεν είμαστε μόνοι μας σ’ αυτόν τον κόσμο, είτε είμαστε -όπως θα θέλαμε- Χριστιανοί, είτε αλλόθρησκοι, είτε αναρχικοί, είτε κομματικοποιημένοι. Πάντως, υπάρχουμε μεταξύ άλλων κι έχουμε χρέος έναντι όλων των άλλων. Καλό μας βράδυ…».
Ο Αγγελόγλου Γιάννης σχολίασε:
«Λυπάμαι που σας διαφεύγουν οι ολοφάνερες και διαπιστωμένες διαφωνίες μεταξύ των ειδικών και των αρμοδίων και η αντιφατικότητα στις οδηγίες τους, αλλά και η μη αυστηρή τήρηση των πρωτοκόλλων από πολλούς συναδέλφους σας, «ειδικούς κι αρμοδίους» που οδήγησαν στον θάνατο πολλούς συνανθρώπους μας. Αντιφατικότητα, η οποία παρεμπιπτόντως είναι η κυριότερη αιτία που επιτείνει τη δικαιολογημένη ως εκ τούτου σύγχυση σ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις και σ’ όλα τα μορφωτικά επίπεδα. Κι αυτό, χωρίς καν να λάβουμε υπόψη μας ότι η αμφιβολία είναι η αξιοπρέπεια της σκέψης, με την οποία αμφιβολία επανακτά η επιστήμη την αξιοπρέπειά της ανά τους αιώνες».
Ο Σπυρόπουλος Πέτρος ανταπάντησε:
«Λυπάμαι που σας διαφεύγει ότι αυτοί που διαφωνούν -αυτή είναι η αρχή της προόδου και της επιστήμης- είναι οι ΕΙΔΙΚΟΙ! Ας τους αφήσουμε να το κάνουν, όπως συμβαίνει από εκατοντάδες χρόνια. Το “δεν ξέρω” αποτελεί θέση κι εντιμότητα και δεν είναι ντροπή, παρά υπευθυνότητα».
Αγγελόγλου Γιάννης:
«Ας κρατήσουν λοιπόν τις διαμάχες τους και τη γλωσσική τους ιδιολεξία στις μεταξύ τους συνεδριάσεις, συμβούλια και τα επιστημονικά τους συνέδρια και ας σταματήσουν να περιφέρουν την επίκληση της αυθεντίας τους ως γυρολόγοι στις οθόνες του κόσμου, ψάχνοντας ακολούθους.
»Έτσι η επιστημονική κοινότητα θα κερδίσει τον σεβασμό του πανικοβλημένου κοινού και θα επανακτήσουν οι συνάνθρωποί τους την ηρεμία τους. Είναι λεπτή αλλά ιδιαίτερα σημαίνουσα η διαφορά του ΕΙΔΙΚΟΥ απ’ του αυθέντη».
Σπυρόπουλος Πέτρος:
«Άλλο η κακή επικοινωνία, λοιπόν, μέσω των Μ.Μ.Ε. & των Μ.Κ.Δ. Αυτό αποτελεί ευθύνη της πολιτείας, αλλά και του εκάστοτε μέσου. Άλλο η προβληματική μετάδοση-ενημέρωση προς τους πολίτες της χώρας αυτής. Άλλο οι ελλείψεις του Ε.Σ.Υ. κι η ολιγωρία του ανάλγητου ελληνικού κράτους.
»Δυστυχώς σ’ αυτή τη χώρα μπερδεύουμε τα πάντα, επιστήμη, θρησκεία, κοινωνία, πολιτεία. Μπορεί να υπάρχει μια σχετική αλληλοεπικάλυψη αυτών, αλλά επ΄ ουδενί δεν θα έπρεπε ο καθένας να μπαίνει στα χωράφια του άλλου. Ευθύνες έχουμε άλλωστε όλοι μας, όμως θα έπρεπε να διακρίνουμε τον γνώστη από τον αδαή. Κι αυτό ευθύνη είναι. Ο χειρισμός της υγειονομικής κρίσης ήταν προβληματικός έως και αποτυχημένος, υποκειμενικό βέβαια. Αυτό όμως αποτελεί ευθύνη της πολιτείας και είναι άσχετο με την οποιαδήποτε επιστήμη».
Ο Αγγελόγλου Γιάννης κλείνει τον διάλογο:
«Χαίρομαι ιδιαίτερα που συμπεριλάβατε άλλες δύο σημαντικότατες εκφάνσεις στην πολυπαραγοντική θεώρηση της υγειονομικής κρίσης που βιώνουμε. Είναι ωστόσο γενικά παραδεκτό ότι οι επιστήμονες μπορούν -και ΟΦΕΙΛΟΥΝ- να μεταφέρουν και να εκφραστούν στη γλώσσα των απλών ανθρώπων, και να γίνονται κατανοητοί, ενώ το αντίστροφο είναι αν όχι αδύνατο, πάρα πολύ δύσκολο. Δείτε πώς προτρέπει το ιατρικό περιοδικό ΙΑΤΡΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ απευθυνόμενο προς τους αρθρογράφους του γιατρούς κάθε ειδικότητας.
»”Δεκτά για δημοσίευση είναι άρθρα γραμμένα από γιατρούς του ΥΓΕΙΑ και από επιστήμονες συναφών επαγγελμάτων. Τα άρθρα πρέπει να έχουν επίκαιρο επιστημονικό ενδιαφέρον να είναι βιβλιογραφικώς πλήρως τεκμηριωμένα, σύντομα μέχρι 1200 λέξεις, γραμμένα με σαφήνεια, κατανοητά από γιατρούς ΟΛΩΝ των ειδικοτήτων, ΟΧΙ ΜΟΝΟ από τους ειδικούς επί του θέματος που διαπραγματεύεται το άρθρο”. Φανταστείτε, λοιπόν, πόση προσπάθεια και πόση δυσκολία υπάρχει στην επικοινωνία ειδικών και απλών ανθρώπων, αν υπάρχει δυσκολία κατανόησης μεταξύ ειδικών ιατρών και ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων.
»Τα όρια ενός ανθρώπου καθορίζονται από τα όρια της γλώσσας του κι αυτά δεν τα ορίζει ειδική η γνώση, αλλά η κρίση. (Το κριτικό πνεύμα το λεγόμενο). Είναι κατηγορηματική ανάγκη, ιδιαίτερα τώρα, στην κρίση που βιώνουμε, να αντιληφθούμε ότι δεν είναι μόνο υγειονομική αυτή, αλλά κι επικοινωνιακή, όπως λέτε, και Παιδείας και της εκπαίδευσης και πολιτικής και κλιματική και ΑΞΙΩΝ, κυρίως. Γι’ αυτό χαίρομαι που προάγετε τον διάλογο γενικεύοντας “την εξειδίκευση σε περισσότερα επίπεδα και πεδία”. Καλό σας απόγευμα».
