Ανταπόκριση από Στρασβούργο: Νίκος Ρούσσης
Μετά τις εισαγγελικές εισηγήσεις, για μη έκδοση στην Τουρκία των τεσσάρων εκ των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, ο Άρειος Πάγος, που θα κληθεί ν’ αποφασίσει για την τελική έγκριση ή μη της έκδοσής τους, ζει με τον «φόβο» του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου.
Το ΕΔΑΔ μπορεί ν’ αποτρέψει την έκδοση των «οκτώ» στην Τουρκία, υποστηρίζουν ανώτατες δικαστικές πηγές στο Στρασβούργο και επισημαίνουν ότι, ακόμη κι’ αν ο Άρειος Πάγος αγνοήσει τις εισαγγελικές περί του αντιθέτου εισηγήσεις και αποφασίσει την έκδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών στη χώρα τους, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου έχει τη δυνατότητα να ματαιώσει ή ν’ αναβάλλει την έκδοση, κάνοντας χρήση του άρθρου 39 του Κανονισμού λειτουργίας του.
Αναγκαία και ικανή προϋπόθεση γι’ αυτό είναι, να υπάρξει διπλή προσφυγή στο Δικαστήριο, μετά την 
απόρριψη των αιτήσεων ασύλου των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών, από τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους στην Ελλάδα, τόσον για την άμεση εξέταση της υπόθεσης τους όσον και για τη λήψη προσωρινών μέτρων για την αποτροπή της έκδοσης τους, μέχρι το Δικαστήριο ν’ αποφανθεί αν στην περίπτωση τους, έχουν παραβιασθεί ή πρόκειται να παραβιασθούν διατάξεις της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Οι ίδιες πηγές διευκρινίζουν ότι, οι εν λόγω προϋποθέσεις, αναφέρονται ρητά στο «κομμάτι» εκείνο της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που αναφέρεται σε «Πρόσωπα επηρεαζόμενα από προσωρινά μέτρα δυνάμει του άρθρου 39 του Κανονισμού», όπου σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι:
*«Όταν το ΕΔΑΔ λαμβάνει μια προσφυγή, που αφορά αιτούντες άσυλο, δύναται να αποφασίσει ότι ένα κράτος πρέπει να λάβει ορισμένα προσωρινά μέτρα ενόσω συνεχίζει την εξέταση της υπόθεσης τους».
Το ΕΔΑΔ μπορεί ν’ αποτρέψει την έκδοση των «οκτώ» στην Τουρκία, υποστηρίζουν στο zougla.gr ανώτατες δικαστικές πηγές από το Στρασβούργο*«Αυτά αναφέρονται συνήθως ως μέτρα του άρθρου 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου και συνίστανται στο να ζητείται από ένα κράτος να αποφεύγει την επιστροφή ανθρώπων σε χώρες όπου εικάζεται ότι θα αντιμετώπιζαν κίνδυνο θανάτου, βασανιστηρίων ή άλλης κακομεταχείρισης».
* «Σε πολλές περιπτώσεις αυτό αφορά αιτούντες άσυλο των οποίων οι αιτήσεις έχουν απορριφθεί οριστικά και οι οποίοι έχουν εξαντλήσει όλα τα δικαιώματα» προσφυγής τους δυνάμει της εθνικής νομοθεσίας.
Παρόλο που, όπως επισημαίνεται στις σχετικές διατάξεις, «σε ορισμένα κράτη ενδέχεται να μην είναι σαφές ποιο είναι το καθεστώς ενός προσώπου όταν το ΕΔΑΔ επιβάλλει προσωρινά μέτρα, για την πρόληψη της απομάκρυνσης του εν λόγω προσώπου ενόσω εξετάζει την υπόθεσή του», υποχρεούται το κράτος που προβαίνει στην απέλαση του «να συμμορφωθεί με το οποιοδήποτε μέτρο υποδείξει το Δικαστήριο, με βάση το συγκεκριμένο άρθρο του Κανονισμού λειτουργίας του».
Σε τρεις, τουλάχιστον υποθέσεις κρατών, όπως η Τουρκία και η Ρωσία, που προχώρησαν στην έκδοση αιτούντων άσυλο παρά την λήψη προσωρινών μέτρων (Azimov κατά Ρωσίας, 18 Απριλίου 2013, Mamatkulov και Askarov κατά Τουρκίας [τμήμα μείζονος συνθέσεως], 4 Φεβρουαρίου 2005 και SavriddinDzhurayev κατά Ρωσίας, 25 Απριλίου 2013, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει υπογραμμίσει ρητά ότι:
«Τυχόν μη συμμόρφωση κράτους μέλους προς προσωρινά μέτρα πρέπει να θεωρείται ως παρεμπόδιση του Δικαστηρίου στην αποτελεσματική εξέταση της προσφυγής και ως παρεμπόδιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος του προσφεύγοντος, άρα και ως παραβίαση του Άρθρου 34 της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».
