Της Λυδίας Καραθανάση
Θέλουν να ζήσουν το πρώτο καλοκαίρι ως… ροβινσώνες κρούσσοι μακριά από τις προσταγές και τον έλεγχο των γονέων τους. Επιταχυντής σε αυτή την επιθυμία δεν είναι άλλος από τον έρωτα. Οι έφηβοι θέλουν να κάνουν διακοπές, τις πρώτες τους και μόνοι τους. Στην ανακοίνωση της επιθυμίας το σπίτι μετατρέπεται σε … πεδίο μάχης. Πως αποφεύγονται αυτές οι εντάσεις; Με ποια επιχειρήματα οι γονείς πείθουν τα παιδιά χωρίς να τα πληγώνουν εξηγώντας τους πως θα κάνουν διακοπές όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή;
«Θέλω να κάνω διακοπές μόνος μου»
Αρκετά παιδιά θα ζητήσουν στους γονείς τους να κάνουν χωριστές διακοπές. Σε αυτό το σημείο έρχεται ενδεχομένως η σύγκρουση μεταξύ γονέων και εφήβων και «πέφτει στο τραπέζι» το θέμα της εμπιστοσύνης.
‘Οπως επισημαίνει στο zougla.gr, η ψυχολόγος Νάσια Σκαμπαρδώνη, «το να ζητούν οι έφηβοι να πάνε διακοπές μόνοι τους, είναι αντίστοιχο με το να ζητούν να ξενυχτούν ως τις 5 το πρωί. Και οι δύο αυτές επιθυμίες δημιουργούν ίδιες διενέξεις με τους γονείς. Πρέπει οι γονείς να είναι ειλικρινείς και να τους πουν από μόνοι τους για ποιους λόγους ανησυχούν και για ποιους λόγους θεωρούν ότι αυτό είναι κάτι το οποίο δεν γίνεται σε αυτή την ηλικία. Προφανώς βλέπουν άλλα παιδιά που το κάνουν και το ζητάνε. Δεν είναι αυτό το φυσιολογικό και θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν οι γονείς ότι αν δεν το επιτρέψουν, δεν το κάνουν επειδή δεν τους έχουν εμπιστοσύνη».
Εμπιστοσύνη, πράγμα εύθραυστο
«Η εμπιστοσύνη έχει να κάνει και με τους γονείς. Εγώ προσωπικά ακούω τα επιχειρήματα και τους φόβους τους. Υπάρχουν γονείς οι οποίοι συμβιβάζονται με κάτι ενδιάμεσο. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη συμβουλευτική, να βρίσκουμε λύσεις. Πρέπει να υπάρχει μία ανοιχτή συζήτηση. Έχει τύχει να βγει κάτι πολύ ωραίο μέσα από τέτοιες συζητήσεις. Μία πρόσφατη περίπτωση με την οποία ασχολήθηκα, ρωτήσαμε την έφηβη τι είναι αυτό που θέλει, τι είναι αυτό που της λείπει και γιατί θέλει να πάει στο τώρα μόνη της διακοπές με φίλους. Είπε ότι θέλει λίγο χρόνο με τον εαυτό της. Η λύση που δόθηκε ήταν να την αφήσουν να παρατείνει λίγο τις διακοπές της μόνη της στο χωριό που θα ήταν στο σπίτι τους, βάζοντάς της κάποιους κανόνες. Και πρότεινε και στη φίλη της να έρθει και να μείνουν μαζί. Αυτές οι συζητήσεις δεν πρέπει να γίνονται απειλητικά, αν δηλαδή δεν κάνει αυτό, δεν θα πας, ή αν το κάνεις θα πας. Το θέμα είναι να καταλάβουν γιατί έχει ανάγκη σε τόσο μικρή ηλικία το παιδί να πάει κάπου μόνο του, καταλήγει η κα Νάσια Σκαμπαρδώνη.
Στα παραπάνω ερωτήματα που προβληματίζουν τους γονείς απαντά η επιστημονική ομάδα της Γραμμής 115-25, της Ένωσης Μαζί
Η επιστημονική ομάδα της Συμβουλευτικής Γραμμής 115 25 της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί» σε άρθρο της κάνει λόγο για την κατάλληλη ηλικία που θα πρέπει να πάει το παιδί διακοπές και στην συνέχεια αν δεν καταφέρετε να τις αποτρέψετε τώρα τι θα το συμβουλεύσετε για να μην κλονιστεί η σχέση σας και να ανακτήσετε την εμπιστοσύνη του.
Ειδικότερα εξηγεί:
Η κατάλληλη ηλικία
«Ένα παιδί μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο έτοιμο να κάνει μόνο του διακοπές. Ο κάθε γονιός αντιλαμβάνεται πολύ καλά αν το παιδί του διαθέτει την ωριμότητα να κάνει διακοπές μόνο του ή όχι. Είναι σημαντικό όμως η κρίση αυτή ως προς την ωριμότητα να είναι αποτέλεσμα λογικής επεξεργασίας και όχι απόφαση βασισμένη στο φόβο και την ανασφάλεια του γονέα. Ένας έφηβος είναι λογικό να θέλει να περάσει χρόνο στις διακοπές με φίλους. Η αυτονομία του είναι μια πολύ σημαντική διεκδίκηση για την είσοδο του στην ενήλικη ζωή. Αν δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος πραγματικός κίνδυνος σε αυτό που ζητά ο έφηβος, οι διακοπές είναι ένα θέμα που χρειάζεται να συζητήσουν οι γονείς μαζί του και να συναποφασίσουν πως θα γίνει πραγματικότητα και υπό ποιους όρους. Υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις για τις πρώτες διακοπές; (π.χ. σε κάποιο φιλικό σπίτι; Σε κοντινή απόσταση; Για λίγες μέρες;)», εξηγούν οι επιστήμονες της Γραμμής 115-25.
Συμβουλές:
Αν το παιδί τελικά φύγει θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιες συμβουλές. «Συμβουλές, οι οποίες θα φανούν χρήσιμες κατά την περίοδο των διακοπών οι έφηβοι έχουν δεχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του μεγαλώματός τους. Είναι λοιπόν σημαντικό, οι γονείς να μην προσπαθήσουν να χωρέσουν μαθήματα που έχουν παραλείψει χρόνια στις μέρες πριν τις διακοπές. Θα μπορούσαν παρόλα αυτά να χρησιμοποιήσουν κάποια παραδείγματα και πως τα παιδιά να διαχειριστούν συγκεκριμένες καταστάσεις. Οι γονείς θα μπορούσαν, να δώσουν συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με το μέρος που θα βρίσκονται οι έφηβοι, τα χρήσιμα τηλέφωνα σε περίπτωση ανάγκης. Ακόμα, χρειάζεται να είναι σαφές στο παιδί ότι οτιδήποτε κι αν συμβεί μπορεί να εμπιστευθεί και να αναζητήσει βοήθεια και στήριξη από τους γονείς του, χωρίς να φοβηθεί ότι θα το επικρίνουν και θα το τιμωρήσουν. Τέλος, είναι απαραίτητο οι γονείς να είναι ανοιχτοί να ακούσουν και τα ερωτήματα που θέτουν οι ίδιοι οι έφηβοι σχετικά με τις διακοπές και να μη διστάσουν να απαντήσουν σε αυτά».
Η διαχείριση αν δεν το αφήσουμε να πάει μόνο του διακοπές
«Αν δεν θέλω να φύγει το παιδί μου πως το διαχειρίζομαι;», είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς γονείς. Μια κατάσταση που θέλει ιδιαίτερα προσεκτικό χειρισμό. Η ειλικρίνεια, σύμφωνα με τους ειδικούς της Γραμμής 115-25 της Ένωσης Μαζί για το Παιδί, είναι το κλειδί. Συγκεκριμένα αναφέρουν, «Υπάρχει πάντα και η περίπτωση το παιδί να ζητήσει να κάνει διακοπές μόνο του, αλλά οι γονείς τελικά να μη συμφωνήσουν με αυτή την επιθυμία. Οι έφηβοι χρειάζεται να αισθάνονται ότι ακούγεται το αίτημα τους και οι γονείς να συζητήσουν με ειλικρίνεια τους λόγους για τους οποίους δεν ικανοποιούν το αίτημα αυτό. Απαντήσεις του τύπου «όχι γιατί το λέω εγώ» δεν είναι κάτι που θα βοηθήσει τη σχέση με το παιδί. Επομένως, χρειάζεται κατανόηση των αναγκών και των επιθυμιών από τη μεριά των γονέων και συζήτηση σε ήπιους τόνους που δε θα έχει στόχο την επιβολή, αλλά την επεξήγηση. Εναλλακτικά, θα μπορούσαν σε αυτό το κλίμα να αντιπροτείνουν κάτι στο παιδί».
