Επιμέλεια: Βασίλης Σαρημπαλίδης
Έφυγε νωρίς η Πέγκυ των ελληνικών αγώνων. Η κ. Τρικάκου ήταν ο πρώτος άνθρωπος που συναντήσαμε 3 Μία σημαντική μορφή των ελληνικών αγώνων αυτοκινήτου έφυγε από κοντά μας…γενιές οδηγών-συνοδηγών, με το καλημέρα στους ελληνικούς αγώνες.
Στυλοβάτης του συστήματος ΕΛΠΑ-αγώνες αυτοκινήτου, με ρόλο στο Ράλλυ Ακρόπολις που ξεπερνούσε τους τυπικούς. Σημαντικό στοιχείο η προσωπικότητά της. Η παράκληση με τη χαρακτηριστική της φωνή ήταν εντολή, ενώ το βλέμμα της κέρδιζε το σεβασμό και έβαζε τάξη στην αστοχία. Με το δικό της τρόπο, ένα θηλυκό… παλικάρι, που όπως σε γοήτευε έτσι και σε κρατούσε σε απόσταση, ενώ κατέθετε έργο με σεβασμό προς κάθε κατεύθυνση.
Με απόλυτο σεβασμό στους κολοσσούς σε σχέση με την ΕΛΠΑ, όπως ήταν ο Αλέξανδρος Δαρδούφας και είναι ο Βασίλης Δεσποτόπουλος, δίνοντας πάντα το βάρος που απαιτείται στην ιεραρχία. Άλλωστε, συνδεδεμένος με την αγωγή της (γέννημα-θρέμμα Πειραιώτισσα της παλιάς σχολής), ήταν και ο άψογος τρόπος της σε σχέση με τον Έλληνα οδηγό αγώνων.
Ιστορίες αγωνιστικής τρέλας…
Η απόλυτη υποστήριξη και αντιμετώπιση είτε απέναντί της είχε τον Παγκόσμιο της εποχής, είτε τον Έλληνα Πρωταθλητή, είτε τον Έλληνα ερασιτέχνη, που διαχρονικά στηρίζει το οικοδόμημα. Μαλωμένη με διαπλοκές και παραγοντιλίκια -που αγνοούσε-, υποστήριζε με συνέπεια το ρόλο της, όντας και μπροστάρης σε σχέση με την ομάδα της, σε κάθε περίπτωση. «Εκκλησία τότε» η ΕΘΕΑ και το Αγωνιστικό. Η συνεννόηση γινόταν πάντα με ευγένεια και ήταν τόσο σωστά δομημένο ό,τι συντόνιζε, που ακόμα και ο αγριεμένος προσαρμοζόταν.
Δεν είχε θέμα… με τις γραβάτες, στήριζε οποιονδήποτε, αλλά οι φωνές και η αγένεια καθενός μας που ένιωθε σημαντικός, αντιμετωπίζονταν με τον τρόπο το σωστό, για την επαναφορά του στην τάξη.
Θυμάμαι κάποτε, πριν από το 1980, όταν μπήκα φουριόζος… με ανεβασμένες στροφές στα γραφεία τους, οπότε εκ των πραγμάτων ζήτησα συγγνώμη, και εκείνη με κατακεραύνωσε. «Στρατή σημαντικό να μη φτάνεις να ζητάς συγγνώμη».
Την αποχαιρετώ, με το χέρι στην καρδιά, όπως τη θυμάμαι στη ράμπα του ΡΑ και όπως -κυρίως- δίπλα στον Νίκο της, τον κ. Καμπέρο, στο κόκκινο Escort με τα προσεγμένα φτερά και τα φιμέ τζάμια σε πράσινο. Ο τέλειος συνδυασμός.
Έφυγε μια σημαντική κυρία του χώρου των ελληνικών αγώνων, με παρουσία που άλλαζε επίπεδο.
*Κείμενο του διευθυντή του περιοδικού 4 Τροχοί Στράτη Χατζηπαναγιώτου
Πηγή: 4troxoi.gr
Φωτογραφίες: 4Τροχοί, Facebook “πέγκυ τρικακου”
