Με το Rally Dakar προ των πυλών μιλάμε με έναν από τους πλέον αγαπητούς και σημαντικούς αναβάτες του παγκόσμιου Enduro και ανακαλύπτουμε τι κρύβεται πίσω από το μονίμως χαμογελαστό του πρόσωπο.
Μια μικρή αναδρομή στην ιστορία του «Gio», όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούν οι κοντινοί του άνθρωποι, προκαλεί ρίγη συγκίνησης στους παλιούς και θαυμασμό στους νέους. Ένας αναβάτης που κατάφερε να πάρει επαγγελματικό συμβόλαιο έπειτα από πολύ κόπο και έξοδα, που κέρδισε τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο στα 30 και συνέχιζε να πρωταγωνιστεί σε αγώνες παγκοσμίου πρωταθλήματος μέχρι τα 40, όταν και λίγο έλειψε να κάνει έξι τους παγκόσμιους τίτλους του.
Συνέχισε ως αναβάτης ράλι, ανέλαβε τον ρόλο του επιθεωρητή (για λογαριασμό της FIM) των διαδρομών του παγκοσμίου πρωταθλήματος Enduro και σήμερα συνεχίζει τη συνεργασία του με την Gas Gas. Είτε πρωταγωνιστώντας στη δημιουργία διαφημιστικού υλικού είτε εκπροσωπώντας την σε παρουσιάσεις ανά τον κόσμο. Σε μία από αυτές, στην Ελλάδα, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του αποσπώντας ενδιαφέρουσες ιστορίες.
Πώς είναι η ζωή έπειτα από πέντε παγκόσμια πρωταθλήματα;
Μετά τον πέμπτο μου τίτλο (1999) συνέχισα για ακόμη μία πενταετία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, μετά στο ιταλικό πρωτάθλημα και στη συνέχεια μείωσα σταδιακά τις αγωνιστικές μου εμφανίσεις. Οικονομικά δεν θα έλεγα πως έγινα πλούσιος… Δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να κάθεται πίσω από μια τηλεόραση!
Τις χρονιές που πρωταγωνιστούσα και στέφθηκα πρωταθλητής όχι μόνο δεν υπήρχαν χρήματα στον χώρο, αλλά σκέψου πως η ΚΤΜ ήταν ένα βήμα πριν από το κλείσιμο. Παρ’ όλα αυτά, νιώθω τόσο πλούσιος σε εμπειρίες και κυρίως σε φιλίες σε όλο τον κόσμο, που ακόμα κι αν είχα τη δυνατότητα δεν θα άλλαζα τίποτα. Σήμερα προσπαθώ να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μου και ειδικά στον γιο μου (τεσσάρων ετών).
Στη σταδιακή μείωση των αγωνιστικών σου εμφανίσεων περιλαμβάνεται και η τρίτη θέση στο Rally Dakar (2006);
Αυτό ήταν κάτι ξεχωριστό. Ήμουν ακόμη σε πολύ καλή φόρμα εκείνη την περίοδο και η ΚΤΜ με εμπιστεύτηκε για να αναλάβω τον ρόλο του support rider στον Marc Coma (νικητής του αγώνα εκείνη τη χρονιά). Οι αγώνες Rally είναι από μόνοι τους ένα κεφάλαιο στη ζωή μου, ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω, αλλά ήταν πολύ δύσκολο λόγω χρόνου και χρήματος. Η ανάμνηση του βάθρου στο rally Dakar είναι ισάξια με την κατάκτηση ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος…
Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, ποια στιγμή ξεχωρίζεις στην επαγγελματική σου καριέρα;
Την πρώτη! Τη στιγμή που ξεκίνησε η επαγγελματική μου καριέρα, όταν δηλαδή υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο με την ΚΤΜ. Ήρθε σε μία πολύ δύσκολη στιγμή για μένα. Είχα ξοδέψει πολλά χρήματα ως ιδιώτης αγωνιζόμενος στο Motocross και σκεφτόμουν να τα παρατήσω. Τότε είχα την τύχη να γνωρίσω τον κ. Farioli της ΚΤΜ και μου πρότεινε να συνεργαστούμε. Ακολούθησαν τρία χρόνια σκληρής δουλειάς και στη συνέχεια ήρθε η ανταμοιβή με τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο.
Ποια πιστεύεις ότι είναι η σημαντική διαφορά ανάμεσα σε μια μοτοσυκλέτα Enduro εμπορίου και μια αγωνιστική παγκοσμίου επιπέδου;
Σήμερα και οι δύο μοτοσυκλέτες, αγωνιστική και εμπορίου, είναι πολύ κοντά σε πολλά πράγματα, σχεδόν πανομοιότυπες σε κατασκευή και εξαρτήματα. Η ανάρτηση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά, καθώς ο κάθε αναβάτης κάνει τα δικά του σεταρίσματα
Σε σχέση με σήμερα, ποιες πιστεύεις πως ήταν οι μεγάλες διαφορές των αγώνων enduro εκείνης της εποχής;
Θα έλεγα πως κατά κάποιο τρόπο ήταν πιο ερασιτεχνικά.Η ανάρτηση είναι αυτή που κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε μοτοσυκλέτες παραγωγής και αγωνιστικές! Οι αγώνες γίνονταν για περισσότερο κόσμο (αγωνιζόμενους), επεμβαίναμε προσωπικά στις μοτοσυκλέτες για να τις βελτιώσουμε και δεν υπήρχαν τόσο σταθερά στάνταρ όπως σήμερα. Πλέον οι αγώνες γίνονται για λιγότερους αναβάτες και οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλότερες. Ήταν αναπόφευκτο αυτό από τη στιγμή που μπήκε η τηλεόραση στους αγώνες. Ήρθε περισσότερο χρήμα, περισσότερες ομάδες και μεγαλύτερος ανταγωνισμός.
Σε όλα σου τα χρόνια, αγωνιστικά και μη, βρισκόσουν και βρίσκεσαι πάνω σε μια ΚΤΜ. Δεν σκέφτηκες κάποια στιγμή να οδηγήσεις κάτι άλλο;
Όχι, ποτέ! Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει λόγος, καθόσον τα ΚΤΜ είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στο χώμα. Ή, τουλάχιστον και για να μην παρεξηγηθώ, είναι μοτοσυκλέτες τεχνολογικά προηγμένες που ανέκαθεν κάλυπταν τις ανάγκες μου, οπότε γιατί να ψαχτώ για κάτι άλλο;
Πιστεύεις ότι οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες έχουν αγωνιστικό μέλλον στο χώμα;
Δεν νομίζω να γίνει κάτι τέτοιο, εύχομαι να μην έρθει η στιγμή που δεν θα υπάρχουν κινητήρες εσωτερικής καύσης. Οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες έχουν πολύ δρόμο μπροστά τουςΜια ηλεκτρική μοτοσυκλέτα δίνει τη δυνατότητα να κινηθούμε οικονομικά, αλλά ακόμα έχει πολύ δρόμο μπροστά της προκειμένου να ανταποκριθεί σε πολύωρη χρήση. Ξέρω ότι καθημερινά γεννιούνται νόμοι κατά της μόλυνσης και του θορύβου, όμως μια «κανονική» μοτοσυκλέτα εκτός δρόμου είναι πιο ενδιαφέρουσα οδηγικά!
Πώς είναι η καθημερινότητα εν έτει 2017;
Όπως και πριν, πάω στο βουνό με την τετράχρονη ΚΤΜ μου τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, κάνω τζόκινγκ, προπόνηση με ποδήλατο και ασκήσεις γυμναστικής. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάθεται πίσω από μια τηλεόραση!
Έχεις έναν γιο 4 ετών, θα τον αφήσεις να ακολουθήσει τα χνάρια σου;
Χα, χα, φυσικά, γιατί όχι; Αν του αρέσει, εννοείται πως ναι. Το σίγουρο είναι πως θα αποκτήσει ενδιαφέρον η ζωή του! Κι ας μην είναι κορυφαίας κλάσης, απλά να κάνει αυτό που αγαπά..
Θα σε ξαναδούμε στην Ελλάδα;
Φυσικά! Όλοι ξέρετε πόσες φορές έχω έρθει και πόσο την αγαπώ. Καλέστε με εσείς κι εγώ θα ανταποκριθώ!
Πριν σε αποχαιρετήσουμε, μπορείς να μας πεις μια ελληνική λέξη;
Ναι βεβαίως… Kalavrita!!
Giovanni Sala who is who
Ημ. Γενν. 23/11/1963
Τίτλοι: 5 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής Εnduro (1993, 1994, 1995, 1998, 1999), 4 φορές στη 2η θέση του Π.Π. Enduro (1992, 1996, 1997, 2003), 4 φορές νικητής του ISDE (Six Days – 1992, 1994, 1997, 2000), 3η θέση στο ράλι Paris-Dakar (2006), δεκάδες πλασαρίσματα στο βάθρο σε διεθνείς και εθνικούς αγώνες Enduro και ράλι
Στο video που ακολουθεί μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα για το πώς οδηγεί ένας παγκόσμιος πρωταθλητής στο χώμα:
