Η επέλαση του κορωνοϊού στη ζωή μας, δοκιμάζει τις αντοχές μας και κλονίζει σταθερές, γύρω από τις οποίες έχουν οικοδομηθεί οι προσδοκίες και ο προγραμματισμός μας. Για τις νεώτερες μάλιστα γενιές και ειδικότερα τους μιλλένιαλς, ανατρέπει καταστάσεις, που λίγο πολύ συνιστούσαν μέχρι σήμερα το αυτονόητο. Για να μη συνεχίσουμε με τον χώρο των Πανεπιστημίων και τη γενιά των νέων τεχνολογιών, που έχουν βιώσει έναν κόσμο χωρίς αποστάσεις, μια Ευρώπη χωρίς εσωτερικά σύνορα.
Το σοκ είναι μεγάλο. Οι συνέπειες ακόμα δεν μπορούν να προσδιοριστούν. Η οικονομία και οι δείκτες δείχνουν να μηδενίζουν. Η ιλιγγιώδης παραζάλη της αμφιβολίας, δείχνει για μια ακόμα φορά τη σχετικότητα των εμβριθών σχεδιασμών. Απέναντι στην πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση ανακαλύπτουμε και θα ανακαλύψουμε, άμυνες που δεν πιστεύαμε ότι έχουμε. Αποθέματα επινόησης και προσαρμοστικότητας, που τίποτε δεν προΐδέαζε για την ύπαρξή τους και τη δυνατότητα αξιοποίησής τους.
Θα δούμε όμως στην πράξη και τη δυναμική θεσμών που μπορούν να δώσουν λύσεις. Κάτι σαν το ποθούμενο κοκτέιλ φαρμάκων που θα δώσει τέλος στον εφιάλτη. Στην προμετωπίδα των θεσμών αυτών είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με εμπειρία, αρμοδιότητες, μηχανισμούς και δοκιμασμένες πρακτικές, μπορεί και πρέπει να είναι πολύτιμη αρωγός στη διαχείριση της σημερινής άβολης πραγματικότητας. Που δεν έχει ξεκάθαρο ορίζοντα επαναφοράς στην κανονικότητα, όχι από καπρίτσιο των υπευθύνων ή από σαδιστική διάθεση, αλλά από τον φόβο και το ενδιαφέρον να αποτραπούν συνθήκες συμφοράς. Η συνδρομή αυτή μπορεί να είναι πολύτιμη ειδικά στο πλαίσιο της εφαρμογής των μέτρων για απαγόρευση της κυκλοφορίας, με όσους αστερίσκους και επεξηγήσεις κι αν συνοδεύονται. Πρώτοι που έχουν ανάγκη την ενεργό συνδρομή είναι οι ευπαθείς ομάδες. Τα ηλικιωμένα άτομα και τα άτομα που χρήζουν ιδιαίτερης ιατρικής παρακολούθησης και απομόνωσης από κάθε εξωγενή παράγοντα, που θα έθετε σε δοκιμασία το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Η ανάγκη υπάρχει ακόμα και εάν δεν είχε επιβληθεί η απαγόρευση κυκλοφορίας. Πολύτιμο προηγούμενο για σειρά Δήμων στο πλαίσιο αυτό ήταν και είναι το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι. Πάνω στην επιτυχημένη εφαρμογή του μπορεί να συνεχιστεί η συνδρομή σε όσους δεν πρέπει να εκτίθενται και έχουν ανάγκη εφοδιασμού, ενημέρωσης και παρακολούθησης.
Αλλά και το εθελοντικό κίνημα μπορεί να δώσει λύσεις. Τόσο συνδράμοντας τις κρατικές και τις δημοτικές υπηρεσίες στην εκπλήρωση της αποστολής τους, όσο και ως αυτόνομοι οργανισμοί εκτελώντας τις υποδείξεις των κατά τόπους συντονιστών. Οι Ερυθροσταυρίτισσες ομοίως, αλλά και οι οργανώσεις που αφορούν τον προσκοπισμό, έχουν πολύτιμα εχέγγυα και ιδανικά προσφοράς. Απαραίτητο βέβαια είναι να ενημερωθούν δεόντως και να τους δοθεί ο αναγκαίος εξοπλισμός, όπου αυτό για προληπτικούς λόγους απαιτείται, τόσο για την προστασία τους, όσο και για την προστασία όσων συνδράμουν.
Η αγωνία για την επιλογή μέτρων, που αφορούν την αντιμετώπιση και τη διαχείριση της Πανδημίας, αναδεικνύουν και τη σπουδαιότητα να συγκροτηθεί και να λειτουργήσει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Η υγεία των πολιτών, πέρα από δημόσιο και κορυφαίο πρόταγμα, αποτελεί πρωταρχικό όρο για τον σχεδιασμό κάθε πολιτικής ασφάλειας. Κι αυτό ανεξάρτητα από το εάν ο ιός είναι αποτέλεσμα φυσικής διαδικασίας, ανθρωπίνου λάθους, ή μέσο διεξαγωγής βιολογικού πολέμου. Η έγκαιρη εκπόνηση και επικαιροποίηση πρωτοκόλλων δράσης της Συντεταγμένης Πολιτείας και πολύτιμο χρόνο εξασφαλίζει και τους υπευθύνους προφυλάσσει και διευκολύνει. Είναι χαρακτηριστικό πως στο Βέλγιο που βιώνει και αυτό με σφοδρότητα την κρίση, τα πρώτα μέτρα λήφθηκαν από την εδώ και πολλούς μήνες υπηρεσιακή κυβέρνηση, κατόπιν εισήγησης του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Αναμφισβήτητα η κρίση της πανδημίας μας δοκιμάζει. Συγχρόνως μας κάνει σοφότερους και δυνατότερους. Και μας δίνει διδάγματα για τις προκλήσεις της επόμενης ημέρας.
