Του Ν. Ι. ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ
Μια επιχείρηση έχει νομοτελειακά –τουλάχιστον- έναν ιδιοκτήτη. Το «αφεντικό», το boss, τον κουμανταδόρο, τον καπετάνιο. Εκείνος επενδύει και μετράει το «μαρούλι» στους υπαλλήλους του. Εκείνος «σκάει» το μηνιάτικο και κολλάει ένσημα. Αυτός ρισκάρει τα χρήματά του. Κι έτσι φροντίζει στην επιχείρησή του, όλα τα «γρανάζια» να λειτουργούν άψογα κι αρμονικά, ώστε να έχει κέρδος κι όχι χασούρα.
Για παράδειγμα σε ένα μπαράκι, ο μπάρμαν είναι υπεύθυνος της κάβας, φροντίζει τα ποτά να είναι «καθαρά», να κάνει –αν χρειαστεί- και τον ψυχολόγο στην μπάρα και να φοράει ένα συμπαθητικό χαμόγελο. Οι σερβιτόρες να είναι ευπαρουσίαστες, ευγενικές με γρήγορο σέρβις. Ο dj να παίζει ανάλογη με την ατμόσφαιρα μουσική, να γνωρίζει τις τελευταίες πληροφορίες κυκλοφορίας τραγουδιών και να ανεβάζει τη διάθεση του κόσμου.
Αν ο dj βάλει ….δημοτικά και κλαρίνα σε rock club, στην περίπτωση που οι σερβιτόρες ρίχνουν τον δίσκο 1 φορά ανά δέκα σερβιρίσματα και ο μπάρμαν κλέβει το ταμείο, η επιχείρηση , είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα κλείσει. Θα φταίνε η υπάλληλοι; Προφανώς και ΟΧΙ.
Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και στο ποδόσφαιρο. Ίδια ¨ρητορική».
Ο Ολυμπιακός πέρυσι αποκλείστηκε από τους ομίλους του champions league από το …μεγαθήριο της Λουγκοντόρετς. Την Τετάρτη η σφαλιάρα για την ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ερυθρόλευκη ομάδα ακούστηκε πιο ηχηρά. Αυτός το 0-4 από …κάποια Μακάμπι Χάϊφα ακούγεται πιο βαρύ από την ΜΕΓΑΛΗ Γιουβέντους μέσα στην Ιταλία.
Από το πρώτο παιχνίδι στο Ισραήλ, φάνηκε πως η ομάδα δεν είχε στιβαρότητα, νεύρο, δημιουργία, ούτε καν παίκτη να κρατήσει μπάλα, να αλλάξει το παιχνίδι, να έχει φαντασία, να κάνει μια ντρίμπλα.
Αγωνιστικά, λοιπόν, ευθύνονται οι παίκτες. Αυτή είναι η ετυμηγορία των οπαδών. Προπονητικά ευθύνεται ο Μάρτινς . «Ταβερνιάρη» τον αποκαλούν ΤΩΡΑ ορισμένοι εκ των οποίων χθες τον αποθέωναν. Διαφωνώ. Όλοι αυτοί είναι υπάλληλοι. Πληρώνονται. Δεν μπορεί καν να τους ζητήσει ο ιδιοκτήτης να υπογράψουν συμβόλαιο ΑΓΑΠΗΣ στην ομάδα που αγωνίζονται. Αν ισχύει η παροιμία ότι το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της βαριάς ήττας , του διασυρμού και του αποκλεισμού ο πρόεδρος της ΠΑΕ και της super league κ. Βαγγέλης Μαρινάκης.
Εκείνος καρπώνεται τις επιτυχίες, εκείνος πρέπει να μπαίνει μπροστά στις αποτυχίες. Να αναλαμβάνει ευθύνες. Να χαρτογραφεί εκ νέου, να αλλάζει πρόσωπα, ρόστερ, ό,τι χρειαστεί για να επιτυγχάνει στόχους.
Αντιθέτως επικοινωνιακά ο Ολυμπιακός έριξε το βάρος στην ψηφοφορία για να διατηρηθεί ο Κλάντεμπεργκ στην Επιτροπή Διαιτησίας. ΕΧΑΣΕ. Τα έβαλε με τον Μπαλτάκο. Πρoσπάθησε να περάσει να ανεβαίνει και να υποβιβάζεται μία ομάδα στην super league 1 από τη λίγκα 2. ΕΧΑΣΕ. Τα έβαλε με τον Λεουτσάκο, τον πρόεδρο του συνεταιρισμού. Με όλα αυτά ΕΧΑΣΕ το αγωνιστικό κομμάτι. Αυτό που διατηρεί, την υστεροφημία και τη δυναμική κάθε ομάδας.
Χρόνος υπάρχει. Πιεστικά, αλλά υπάρχει. Απαιτείται χρήμα , διάθεση και σεβασμός στους οπαδούς. Αυτά.
ΥΓ: Δεν πείστηκα ότι ο Ολυμπιακός έχει τόσο καλές σχέσεις με την UEFA…;Η διαιτησίας (ανεξάρτητα από το δίκαιο του αποτελέσματος) ήταν 30-70 για τους Ισραηλινούς μέσα στο Καραϊσκάκη ειδικά στο α΄ ημίχρονο όπου παιζόταν ακόμα η πρόκριση.
