Έψαξα να δω ποιος δεν χρωστάει σ΄ αυτόν τον κόσμο και ποιος χρωστάει. Δεν ομιλώ για χρέος υλικό. Μας βρήκα όλους χρεωμένους και μένα πιο πολύ. Θεέ μου, ο μόνος που δεν μας χρωστάς τίποτα.
Εμείς με απαιτήσεις κι εσύ χωρίς καμιά. Δεν ζητάς τίποτα για τη θυσία σου, μόνο αγάπη. Πώς μπορώ να πιστέψω πως εσύ δεν υπάρχεις. Ο ένας για όλους, σε βρίσκω κρυμμένο μέσα στους ασθενείς, στους ανάπηρους που ποτέ δεν είχα το χαμόγελό τους.
Σημάδια του παράδεισου που αν δεν σε γνωρίσω δεν θα τα δω.
Πώς μπορώ να αναστηθώ αν δεν πεθάνω; Να κάνω ό,τι ζήτησες, να ζήσω όπως έζησες, αυτό δεν είναι δυνατόν. Και ούτε να πεθάνω είμαι έτοιμος για σένα, για να μ΄ αναστήσεις.
Όμως πιστεύω πως είμαι κι εγώ δικό σου παιδί με όλες τις αμαρτίες μου. Σου χρωστάω τα πάντα. Μα τόσο πολύ μας αγαπάς; Αν εσύ μας έδωσες τα πάντα, τα πάντα να σου δώσουμε θα είναι το λιγότερο.
Βοήθησέ με και φώτισέ με να σ΄ αγαπήσω το ελάχιστο από όσο μ΄ αγαπάς. Ίσως σ΄ αγαπάω παραπάνω από όσο νομίζω, εσύ μόνο γνωρίζεις. Όμως εγώ δεν νιώθω ότι είναι αρκετό.
ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΡΤΙΑ ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
