Είναι απορίας άξιον πώς εμφανίστηκαν τόσοι πολλοί ευαισθητοποιημένοι υπερασπιστές του Νίκου Ρωμανού σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Από την πεφωτισμένη Δεξιά μέχρι την ασθμαίνουσα Αριστερά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Δεν συμπεριλαμβάνω ανάμεσα σε όλους αυτούς, τους αναρχικούς και τους συντρόφους τους. Στους άλλους αναφέρομαι, τους πολιτικάντηδες της εξουσίας, οι οποίοι, μόλις μυριστούν σάρκα, σπεύδουν να την κατασπαράξουν.

Πόσοι από δαύτους νοιάστηκαν για τον Νίκο Ρωμανό στο διάστημα της μακράς προφυλάκισής του; Πόσοι ενδιαφέρθηκαν για τις συνθήκες κράτησης του ιδίου και των συγκρατουμένων του στις φυλακές Αυλώνα;

Κανένας! Όταν όμως ο Ρωμανός έγινε μόδα, από αφίσα μέχρι ακαδημαϊκή συζήτηση, έσπευσαν όλοι αυτοί οι περίεργοι τύποι να ασχοληθούν μαζί του, κατά τον γνωστό τρόπο που οι γριές μαζεύονται στις κηδείες για να κλάψουν.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Πολλούς τους «έκραξε» ο ίδιος, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της Αριστεράς της εξουσίας, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο.

Γνώρισα τον Νίκο Ρωμανό από κοντά κατά τη διάρκεια των δημοσιογραφικών αλλά και των εθελοντικών επισκέψεών μου στις φυλακές ανηλίκων του Αυλώνα. Είναι ένα ξεχωριστό παιδί. Είναι παιδί όμως. Αδύνατο, με εκλεπτυσμένους τρόπους, ευγενικό μέσα από μια ορατή επιθετικότητα, αυτήν της αμφισβήτησης, μορφωμένο, μα κυρίως παιδί με έντονη την αίσθηση του χιούμορ.

Δεν είναι κακοποιός ο Ρωμανός, ούτε αποτελεί δημόσιο κίνδυνο για τους Έλληνες πολίτες. Είναι, ωστόσο, άκρως επικίνδυνος για όλους εκείνους που έπαιξαν με την ποιότητα της δικής του ζωής και των συνομηλίκων του.

Καλώς κάνει ο Σαμαράς και βλέπει τον πατέρα του Ρωμανού, γιατί υπάρχει κίνδυνος αύριο να δει το δικό του παιδί στη θέση του Νίκου. Να σηκώνει ανορθόδοξα, ίσως και ένοπλα, το ανάστημά του απέναντι σε ένα σύστημα καθωσπρεπισμού, το οποίο, αφού λήστεψε τον τόπο, ζητάει κατά τρόπο υποκριτικό τα ρέστα από τους Ρωμανούς. Στους Ρωμανούς που δεν έδωσε κανένα κίνητρο, ούτε καν μία ευκαιρία να ξεδιπλώσουν μέσα στην κοινωνία τη θετική τους ενέργεια. Να αναδείξουν το ταλέντο και τα ενδιαφέροντά τους. Να επιλέξουν μία ζωή με όραμα και όχι με καλάσνικοφ.

Η μεγάλη ληστεία του τρένου έγινε από τους γονείς των Ρωμανών και όχι από τους Ρωμανούς. Υπ’ αυτήν την έννοια καλούνται τώρα οι υπεύθυνοι της Πολιτείας να βρουν τρόπο για την πραγματοποίηση των σπουδών του.

Δεν αποτελεί τέχνασμα η επιμονή του σε εξαντλητική απεργία πείνας. Ούτε πείσμα εφηβικό. Δεν αποτελεί λύση η έως και χυδαία άποψη Μπουτάρη «ας πάρει άδεια να πιάσει τα καλάσνικοφ» ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Οι φυλακισμένοι που μπαίνουν στα πανεπιστήμια δικαιούνται εκπαιδευτικές άδειες.

Ο Ρωμανός τις στερείται γιατί είναι υπόδικος. Έτσι λέει ο νόμος. Σύμφωνοι, έτσι λέει ο νόμος, αλλά ο δικαστής, όταν αποφασίζει, μαζί με τον νόμο βάζει το συναίσθημα, τις εμπειρίες και τα βιώματά του. Έτσι κι αλλιώς, όποια ποινή και να πάρει, την εκπαιδευτική του άδεια θα τη δικαιούται. Στον αντίποδα όσων στερήσαμε από αυτά τα παιδιά ως ευτελισμένη γενιά της μεταπολίτευσης, δεν οφείλουμε, έστω και κατόπιν εορτής, κάποια αντανακλαστικά;

Στη μνήμη μου θα μείνει χαραγμένο το αίτημά του κατά τη διάρκεια της παρουσίας μου στις φυλακές του Αυλώνα. Εξέφρασε με τρόπο άκρως ευγενικό την επιθυμία του για ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι! Γιατί κατά βάθος παραμένει παιδί. Τον ευχαριστώ δημόσια για τη χαρά που μου έδωσε.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης