Μόνο ο εκδότης (και δημοσιογράφος) Mάκης Κουρής, τόλμησε να γράψει, βάζοντας μάλιστα τον τίτλο στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας του (ΠΑΡΟΝ), αυτό που είναι σε όλους μας γνωστό και που ελάχιστα κολακεύει τον συνδικαλισμό στην δημοσιογραφία. «Συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΣΗΕΑ» ήταν το πνεύμα του ρεπορτάζ, εξαιρετικά αληθές και όχι μόνο τώρα, δηλαδή μετά τις τελευταίες αρχαιρεσίες στον ταλαιπωρημένο κλάδο, που τίμησαν με την ψήφο τους μόλις το 55%. Δυστυχώς, ούτε από το προεδρείο ούτε από τα κόμματα προέκυψε αντίδραση, οπότε άντε και καλή θητεία…
Κατά την γνώμη μου, δεν είναι μόνο τα πρόσωπα του προεδρείου που κλείνουν το μάτι στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας (συχνά και προς την ηγεσία του ιερατείου…), αλλά το πλήθος των οικονομικών και λειτουργικών προβλημάτων που έχουν συσσωρευτεί τις δύο τελευταίες διετίες. Πρόκειται για προβλήματα που γνωρίζουν οι δημοσιογράφοι, αλλά δεν επιθυμούν να δώσουν την μάχη τους δυναμικά, ώστε να «καθαρίσει» ό,τι σάπιο υπάρχει στην Ακαδημίας 20. Τι φοβούνται άραγε; Ετσι κι’ αλλιώς έχουν χάσει σχεδόν τα πάντα με την ανεργία, την διάλυση του ταμείου συντάξεων, την αρπαγή αποθεματικών ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ κλπ.
Και εξηγούμαι:
1.- Οι δύο τελευταίοι οικονομικοί απολογισμοί δεν εγκρίθηκαν από την Γενική Συνέλευση. Παρ’ όλ’ αυτά, ουδενός ιδρώνει το αυτί.
2.- Η ΓΣ πραγματοποιείται, πλέον, με παρόντα περίπου τριακόσια μέλη, επί συνόλου κάπου 6.000. Για την ακρίβεια, στην τελευταία ΓΣ στο «Κάραβελ» βρίσκονταν στην αίθουσα οι υποψήφιοι του πλήθους των παρατάξεων και μερικοί συνταξιούχοι, οι οποίοι είναι οι μόνοι που πονάνε αληθινά την ΕΣΗΕΑ (από τότε που ήταν πνευματικό σωματείο και όχι…βυζαντινή αυτοκρατορία) και τον ΕΔΟΕΑΠ.
3.- Το καταστατικό, που θυμίζει…Μεσαίωνα, διατηρείται και γελοιοποιεί τον κλάδο, αφού ορισμένα άρθρα του προσβάλουν την λογική ενός απλού ανθρώπου. Για παράδειγμα, η επάνδρωση των Πειθαρχικών συμβουλίων. Με βάση το καταστατικό, για να εκλεγεί ένα μέλος πρέπει να πάρει το 50% των ψήφων συν μία. Κάτι εντελώς ουτοπικό, οπότε προκύπτει επαναληπτικός γύρος. Σε αυτόν παρατηρείται το εξής ανατριχιαστικό. Υποψήφιος που έχει πάρει –ας πούμε- 350 σταυρούς και βρίσκεται μεταξύ των πέντε τακτικών, στην επαναληπτική διαδικασία μένει στα κρύα του λουτρού, με 80 προτιμήσεις, επειδή οι ψηφοφόροι αδιαφορούν. Οι δε πρώτοι σε πρωτοβάθμιο και Δευτεροβάθμιο, παίρνουν το μισό των ψήφων που είχαν λάβει! Στο μεταξύ, αυτή η φάμπρικα του καταστατικού, στερεί από τους υποψηφίους την εξιοπρέπειά τους, αφού τους «στέλνει» σε ρόλους πορτιέρηδων να μοιράζουν…αυτόγραφα ή να θυμίζουν τον «βουλευτή Καλοχαιρέτα». Μιλάμε για ντροπή, όταν πρόκειται για ένα σωματείο με την ιστορία και το πνεύμα της ΕΣΗΕΑ.
4.- Πάλι από το αστείο καταστατικό λειτουργίας της ΕΣΗΕΑ. Σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας, δημοσιογράφος δεν μπορεί να ΠΟΥΛΑΕΙ την εικόνα του και την φωνή του για διαφημίσεις. Αυτό όχι μόνο έχει ξεπεραστεί, αλλά δημιουργεί απίστευτα προβλήματα αδικίας, αφού προβεβλημένοι συνάδελφοι (που έχουν καρπωθεί κέρδη από διαφημίσεις) τιμωρούνται με…επίπληξη, ενώ άλλοι -συνήθως φουκαράδες του ραδιοφώνου που αναφέρουν στις εκπομπές τους τα προϊόντα των χορηγών- τρέμουν μη διαγραφούν…
5.- Ενεργοποίηση και αντίδραση σε προβλήματα του κλάδου «κατ’ επιλογήν». Για παράδειγμα, το προεδρείο θα δώσει όλη του την προσοχή σε ένα σχόλιο συναδέλφου –του Καψώχα- ο οποίος αντιμετώπισε απίστευτο μπούλινγκ και…οριστική διαγραφή πρωτοδίκως στο Πειθαρχικό για ένα σχόλιο που παρερμηνεύτηκε, ενώ όταν ο ίδιος συνάδελφος κατήγγειλε στο ΔΣ ότι ο εκδότης του (επίσης δημοσιογράφος από τους προβεβλημένους με εφημερίδα, ραδιόφωνο και τηλεοπτική εκπομπή) του χρωστάει ένα σεβαστό (γι’ αυτόν) ποσό για δουλειά που του πρόσφερε, το προεδρείο τηρεί σιγή ασυρμάτου…
Αυτά προς το παρόν.
