Περίοδος χάριτος λέγεται. Και είθισται να παρέχεται σε κάθε νέα κυβέρνηση που έχει νωπή λαϊκή εντολή. Πόσο όμως αυτό το εθιμικό δίκαιο ισχύει και για την νεοσχηματιζόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ; Εδώ φαίνεται να ισχύει το παράδοξο. Ο κόσμος να δείχνει κάποια υπομονή περιμένοντας τα πρώτα βήματα, αλλά ο βασικός πολιτικός αντίπαλος οι ιθύνοντες της Ν.Δ. να ξεκινούν αμέσως την πολεμική με πρώτα βέλη να στρέφονται στην επιλογή του πολιτικού όρκου από τον νέο πρωθυπουργό.
Αν όμως η πολεμική ξεκινάει από ένα τόσο επουσιώδες για τη χώρα θέμα όπως η μορφή του όρκου αναλογίζεται κανείς τι θα γίνει με τα σοβαρά θέματα όπως η τρόικα, η νέα διαπραγμάτευση και τόσα άλλα που ακολουθούν;
Για να μην αδικούμε όμως τη Νέα Δημοκρατία οφείλουμε να πούμε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσε ούτε ημέρα χάρητος στην κυβέρνηση που συγκροτήθηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012.
Και αυτό βέβαια είναι ένα πρόβλημα σε σχέση με την ενιαία εμφάνιση της χώρας και την υποστήριξη των θέσεών της στις Βρυξέλλες και απέναντι στους δανειστές. Ένα πρόβλημα όχι τωρινό που αναγκαστικά παραπέμπει σε πιο υπεύθυνες ηγεσίες όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου με το περίφημο «βυθίσατε το Χόρα» είχε παράσχει ουσιαστική βοήθεια στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, για την αντιμετώπιση του εθνικού μας θέματος που αφορούσε τις σχέσεις με την Τουρκία.
Είναι αυτό που ζητείται αυτή την ώρα. Και όχι χαιρεκακίες για το τι πρόκειται να αντιμετωπιστεί και πώς θα στριμωχθεί η νέα κυβέρνηση.
Και όχι να παρατηρείται το φαινόμενο ο μέχρι τώρα πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς να μη παραδίδει στο νέο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Καιρός για κριτική θα υπάρξει. Και μάλιστα άφθονος. Και πρέπει να υπάρξει γιατί αυτός είναι ο εποικοδομητικός ρόλος της αντιπολίτευσης.
Όμως μήπως είναι η ώρα να ξεκινήσει μια νέα περίοδος στην πολιτική μας σκηνή που να την χαρακτηρίζει η σοβαρότητα; Τι λέτε;
