Αμφιταλαντεύομαι ποια από τις δυο παραπάνω φράσεις πρέπει να επιλέξω για να στηλιτεύσω την υποκρισία την ψευτιά αλλά και την παντελή έλλειψη ντροπής που διακατέχει τους ποικίλους γραβατωμένους και μη ηγέτες του πλανήτη σχετικά με το φλέγον ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία.
Παρατηρώ με θλίψη και ντροπή πως όλοι ανεξαιρέτως οι καθ ύλην αρμόδιοι ηγέτες και αρχηγοί σε όλο το κόσμο βγαίνουν και μιλάνε ασύστολα και αναφέρονται σε κυρώσεις και συνέπειες. Λες και με όλα αυτά θα ιδρώσει το αυτί του Πούτιν.
Βλέπω όλες αυτές τις ενέργειες και ειλικρινά θλίβομαι. Λόγια που βγαίνουν χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς αιδώ εντελώς υποκριτικά μετά από διάφορες επεμβάσεις μιας χώρας εναντίον μιας άλλης. Ιστορίες χωρίς αρχή και τέλος. Γιατί όμως άραγε κανείς δεν φροντίζει για την άμεση πρόληψη τέτοιων καταστάσεων ώστε να μη χρειάζεται να δράσει κατασταλτικά και έτσι ώστε να μη χάνονται άδικα ζωές αλλά και να μη πηγαίνουν νέοι άνθρωποι ως πρόβατα επί σφαγή στους πόλεμους.
Γραβατωμένοι ηλικιωμένοι, ζάμπλουτοι επιχειρηματίες με βιομηχανίες όπλων, μεγαλόσχημοι παράγοντες που απλά αποφασίζουν να παίξουν κορώνα γράμματα τη ζωή άλλων απλά και μόνο για να μη χάσουν τον πλούτο τους στέλνοντας νέους στον πόλεμο δημιουργώντας παράλληλα τεράστια προβλήματα σε χιλιάδες οικογένειες και σε εκατομμύρια ανθρώπων που δεν φταίνε σε τίποτα. Άνθρωποι που βάζουν πάνω από όλα τα συμφέρονται τους και απλά μαστιγώνουν με έργα και διάφορες κομπίνες το δίκιο των λαών αλλά και την ηθική όλου του πλανήτη.
Ομολογώ ότι δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική ενεργά αλλά δεν παύω να είμαι ένας 100% ενεργός πολίτης. Θυμώνω λοιπόν και αγανακτώ με την υποκρισία όλων αυτών που βγαίνουν μετά από δήθεν συσκέψεις και με κροκοδείλια δάκρυα λυπούνται ή απειλούν τον κακό Πούτιν… Λόγια που λέγονται είτε από επίσημα χείλη της ευρωπαΐκής ένωσης είτε από εκπροσώπους του ΝΑΤΟ είτε από στελέχη του παγκόσμιου φόρουμ. Κουβέντες βγαλμένες μέσα από την σιγουριά και την ζεστασιά των γραφείων. Λόγια που δεν λένε τίποτα ουσιαστικά και μιλούν για δήθεν κυρώσεις τη στιγμή που κανείς δεν θέλησε να κάνει τίποτα για να προλάβει την αιματοχυσία του ουκρανικού λαού.
Προσέξτε όμως και μια άλλη παράμετρο.
Όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που όλοι αυτοί οι «ηγέτες» δεν έκαναν τίποτα απολύτως πριν ενώ γνώριζαν άπαντες από τις μυστικές τους υπηρεσίες ότι ο Πούτιν θα πραγματοποιήσει αυτό το χτύπημα στην Ουκρανία.
Θυμίζω εδώ ότι μετά τις κυρώσεις επί εποχής Κριμαίας όπως αποδείχτηκε δεν ίδρωσε το αυτί του Πούτιν γιατί πολύ απλά όλα αυτά που είχαν ειπωθεί τότε ήταν κυρώσεις που έμοιαζαν με χάδια.
Θυμηθείτε κάτι τελευταίο. Το θέμα της Κύπρου. 48 ολόκληρα χρόνια οι Τούρκοι έχουν καταλάβει την βόρεια Κύπρο και κανείς επίσημος κανείς μεγάλος δε μιλάει ούτε για κυρώσεις ούτε για συνέπειες…
Τα συμπεράσματα δικά σας.
