Το ερώτημα που μπαίνει μετά τη συνέντευξη-παρωδία το Σαββατόβραδο είναι αν χρειαζόμαστε τέτοιους πρωθυπουργούς, τέτοιους δημοσιογράφους και τέτοιου τύπου κανάλια όπως η ΝΕΡΙΤ.

Αναφέρομαι στη συνέντευξη που παραχώρησε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στους δυο δημοσιογράφους στο κανάλι της ΝΕΡΙΤ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ενας πρωθυπουργός ο οποίος αντί να κάνει ενα διάγγελμα και να πεί ο,τι θέλει, αποφασίζει να το σεβίρει ως συνέντευξη απαξιώνοντας στην κυριολεξία δυο δημοσιογράφους, περιφρονώντας την κοινή γνώμη και καταδεικνύοντας τι σκοπούσε όταν έριχνε το μαύρο στην ΕΡΤ. Ενας πρωθυπουργός που μας πήγε πίσω σε εποχές ΥΕΝΕΔ, ουτε καν σε αυτές της μεταπολιτευτικής ΕΡΤ όπου νεοδημοκράτες και πασόκοι , αναλογα με το ποιός ήταν στα πράγματα αλώνιζαν.

Δυο δημοσιογράφοι που δέχονται να γίνουν μέρος αυτής της παράστασης χωρίς, έστω για άλλοθι, να απευθύνουν ενα δύσκολο ερώτημα στον πρωιθυπουργό που είχαν απέναντί τους, πόση τιμή περιποιούν στο δημοσιογραφικό επάγγελμα και πως ο κόσμος τους κρίνει; Ναι, εργάζονται στην κρατική , λέω εγώ – δημόσια όπως αρέσκονται να την ονομάζουν- τηλεόραση, ακούγονται πολλά για τον τρόπο επιλογής τους αλλά ποιος είναι ο έλεγχος της εξουσίας που πρέπει να ασκούν όταν υποδύονται τέτοιους ρόλους;

Κι ένα κανάλι, όπως η ΝΕΡΙΤ. Διαδέχτηκε το φασιστικό μαύρο που επιβλήθηκε εν μια νυκτί στην ΕΡΤ για να γίνει σύμφωνα με τα όσα υπόσχονταν Κεδίκογλου και Καψής ( με εντολή Σαμαρά) ενας δημόσιος φορέας – πρότυπο τύπου BBC. Αντ αυτού, μεταβλήθηκε σε άχρηστο εργαλείο πρωθυπουργικής προπαγάνδας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Συμπέρασμα: Τέτοιους πρωθυπουργούς, τέτοιους δημοσιογράφους και τέτοιου τύπου κανάλια, δεν χρειαζόμαστε. Συμφωνείτε;

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης