Ζήσης Ψάλλας
Οι γυναίκες 55 ετών και άνω έχουν αυξημένο κίνδυνο απώλειας οστών και μυών, αλλά η θεραπεία με την ορμόνη δεϋδροεπιανδροστερόvη (DHEA) μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της οστικής απώλειας και στην αύξηση της μυϊκής μάζας, σύμφωνα με μελέτη της οποίας ηγήθηκε η Catherine Jankowski, PhD, φυσιολόγος και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Κολέγιο Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Clinical Endocrinology».
Είναι πιθανό η θεραπεία με DHEA να είναι μια στρατηγική για την άμβλυνση της οστικής μείωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που δεν ανέχονται άλλες θεραπείεςH Jankowski και οι συνάδελφοί της ανέλυσαν δεδομένα από τέσσερις τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο, που χρηματοδοτήθηκαν από το Εθνικό Ινστιτούτο για τη Γήρανση, με σκοπό την εκτίμηση των επιπτώσεων της στοματικής θεραπείας με DHEA στην οστική πυκνότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών ηλικίας 55-85 ετών οι οποίοι δεν λάμβαναν σεξουαλικές ορμόνες. Η δόση της DHEA που χρησιμοποιήθηκε στις μελέτες αύξησε την ορμόνη στα επίπεδα κυκλοφορίας των νεαρών ενηλίκων.
Επειδή οι μειώσεις των ανδρογόνων και των οιστρογόνων που σχετίζονται με την ηλικία συμβάλλουν στην απώλεια οστικής και μυϊκής μάζας, η αποκατάσταση της DHEA σε νεανικά επίπεδα μπορεί να είναι μια αποτελεσματική στρατηγική για τη διατήρηση των οστών και των μυών, ανέφερε η Jankowski.
Βελτίωση μόνο στις γυναίκες
Από τις 486 περιπτώσεις, 138 γυναίκες και 98 άνδρες είχαν χαμηλή οστική μάζα και 29 γυναίκες και 11 άνδρες είχαν οστεοπόρωση. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η θεραπεία με DHEA συσχετίστηκε με αύξηση της οστικής πυκνότητας της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, του ισχίου και του τροχαντήρα στις γυναίκες, αλλά όχι στους άνδρες. Οι αυξήσεις της οστικής πυκνότητας στις γυναίκες δεν ήταν τόσο μεγάλες όσο παρατηρήθηκαν με άλλες θεραπείες όπως τα διφωσφονικά.
Είναι πιθανό η θεραπεία με DHEA να είναι μια στρατηγική για την άμβλυνση της οστικής μείωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που δεν ανέχονται άλλες θεραπείες, σύμφωνα με την Jankowski. Ωστόσο, οι συγγραφείς κατέληξαν επίσης στο συμπέρασμα ότι η ασφάλεια της μακροχρόνιας θεραπείας με DHEA (περισσότερο από ένα έτος) χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.
