Ζήσης Ψάλλας
Προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει τη σωματική δραστηριότητα με χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου, καρδιαγγειακής νόσου και ορισμένων μορφών καρκίνου. Αλλά λίγες μελέτες έχουν εξετάσει πώς οι αλλαγές στη σωματική δραστηριότητα με την πάροδο του χρόνου συνδέονται με τον επακόλουθο κίνδυνο θανάτου.
Για να αντιμετωπιστεί αυτό το κενό γνώσης, οι ερευνητές στο University of Cambridge ανέλυσαν πόσο οι μακροπρόθεσμες αλλαγές στη σωματική δραστηριότητα συνδέονται με τον κίνδυνο καρδιαγγειακών και θανάτων από καρκίνο.
Χρησιμοποίησαν δεδομένα για 14.599 άνδρες και γυναίκες ηλικίας 40-79 ετών από την European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition-Norfolk (EPIC-Norfolk) που προσλήφθηκαν μεταξύ 1993-1997. Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν κατά την έναρξη της μελέτης και έπειτα τρεις ακόμη φορές στα, κατά μέσο όρο, σε μια διάρκεια 7,6 ετών, μαζί με άλλους παράγοντες κινδύνου μέχρι το 2004. Από την ημερομηνία αυτή, η θνησιμότητα εκτιμήθηκε μέχρι το 2016 – κατά μέσο όρο 12,5 έτη παρακολούθησης.
Η ενεργειακή δαπάνη για τη σωματική δραστηριότητα προέκυψε από τα ερωτηματολόγια. Η συνολική σωματική δραστηριότητα συμπεριλάμβανε τη δραστηριότητα κατά την εργασία (π.χ. καθιστική εργασία γραφείου, μόνιμη εργασία, φυσική και βαριά χειρωνακτική εργασία) και δραστηριότητες αναψυχής, όπως ποδηλασία, αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης, υπήρξαν 3.148 θάνατοι, συμπεριλαμβανομένων 950 θανάτων από καρδιαγγειακά νοσήματα και 1.091 θανάτων από καρκίνο.
Για κάθε 1 kJ ενεργειακή δαπάνη ανά κιλό σωματικού βάρους ημερησίως, οι ερευνητές βρήκαν 24% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, 29% χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου και 11% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο.
Τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια τόσο σε αυτούς που είχαν όσο και σε αυτούς που δεν είχαν ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου και καρκίνου.
Επιπλέον, σε σύγκριση με τους αδρανείς, όσοι έγιναν πιο δραστήριοι με την πάροδο του χρόνου είχαν χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από όλες τις αιτίες, ανεξάρτητα από τα προηγούμενα επίπεδα δραστηριότητας.
Τα οφέλη ήταν μεγαλύτερα για όσους είχαν υψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και έγιναν ακόμα πιο ενεργοί με την πάροδο του χρόνου, με 42% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The BMJ.
