GRID – Review: Γερές βάσεις, λειψό περιεχόμενο

Πληροφορίες

Τίτλος: GRID
Πλατφόρμες: PlayStation 4 / Xbox One / PC
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Codemasters
Εκδότρια Εταιρεία: Codemasters
Είδος: Racing
Ηλικίες: 3+
Κυκλοφορία: 11 Οκτωβρίου 2019

Η κυκλοφορία του πρώτου τίτλου GRID το 2008 συνοδεύτηκε από διθυραμβικά σχόλια από κριτικούς και κοινό, όντας ένας racing τιτλος με εντυπωσιακό οπτικό τομέα και αρκετές καινοτομίες για την εποχή του. Η σειρά συνεχίστηκε για τα επόμενα χρόνια με δύο ακόμη παιχνίδια που δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το αρχικό, παρόλο που είχαν επίσης τη σφραγίδα της Codemasters, μιας ιστορικής εταιρείας στον χώρο το racing games. Αρκετά χρόνια μετά η ίδια εταιρία επανέρχεται με ένα reboot του πρώτου τίτλου, μια νέα εκδοχή του δηλαδή που κρατάει αρκετά στοιχεία όπως οχήματα, πίστες και gameplay θέλοντας να δώσει βεβαια μια πιο μοντέρνα “πινελιά” στον arcade racing αυτόν τίτλο.
 

Αναφέρουμε το GRID ως arcade racer, γιατί στην πραγματικότητα αυτό είναι, άσχετα αν οι δημιουργοί του θέλουν να το πλασάρουν ως ένα έναν ενδιάμεσο τίτλο (κάτι μεταξύ simulation και arcade). Ο τίτλος απέχει χιλιόμετρα από άποψης gameplay, με παιχνίδια όπως το Forza Motorsport, το Gran Turismo Sport και το Project Cars. Ξεκινώντας το παιχνίδι, συμμετέχουμε σε κάποιους σύντομους εισαγωγικούς αγώνες που μας δείχνουν κάποια χαρακτηριστικά του τίτλου, όπως για παράδειγμα τους αγώνες υπό βροχή, που αποτελούν ένα νέο στοιχείο για τη σειρά. Μετά από αυτά τα εντυπωσιακά μεν, αλλά σύντομα races, μπαίνουμε στο απλοϊκό μενού του GRID, το οποίο δεν είναι απλό για να μας κάνει τη ζωή ευκολότερη, αλλά γιατί το παιχνίδι πάσχει πραγματικά από θέμα περιεχομένου.

Κύρια “ατραξιόν” του GRID είναι το career mode, που χωρίζεται σε 6 διαφορετικές κατηγορίες με διαφορετικά είδη οχημάτων η κάθε μια. Από τα Touring Cars, τα Stock, τα μεγάλα αμερικάνικα Muscle, μέχρι τα γρηγορότερα GT. Στην ουσία το career είναι ένας πίνακας event μίας οθόνης, στην οποία έχουμε σχεδόν την απόλυτη ελευθερία να ασχοληθούμε με όποια σειρά θέλουμε. Ολοκληρώνοντας ή με απλή συμμετοχή σε ένα event, αυτό “τικάρεται” ως ολοκληρωμένο και ξεκλειδώνει επόμενα της ίδιας κατηγορίας. Απώτερος σκοπός του career είναι να φτάσουμε στο τελικό GRID Auto Series, το απόλυτο δηλαδή event της καριέρας μας.
 

Όλα μέχρι στιγμής μοιάζουν αρκετά τυπικά για ένα παιχνίδι του είδους του, όμως υπάρχουν ορισμένα πολύ σοβαρά θέματα. Το μεγαλύτερο όλων είναι ότι το 95% αυτών των δεκάδων event είναι αγώνες των 3-4 λεπτών με συγκεκριμένο αριθμό γύρων, που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Η διάρκεια των αγώνων μεγαλώνει ελαφρώς (κοντά στο δεκάλεπτο) μόνο στα -μετρημένα στα δάχτυλα- endurance races. Τα παραπάνω events αποτελούν είτε απλούς αγώνες, είτε time trials, όπου τρέχετε στην πίστα με σκοπό να κάνετε τον ταχύτερο γύρο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, ούτε drift / drag events, ούτε 1 vs 1 ή έστω κάτι διαφορετικό να δοκιμάσετε. Αυτό που υπάρχει είναι ένα “μονοπάτι” αγώνων που αντιπροσωπεύει κατά κάποιον τρόπο την καριέρα του Fernando Alonso, ο οποίος συνεργάστηκε για τη δημιουργία του παιχνιδιού και περιέχει και αγώνες με Formula J.

Η δεύτερη βασικότερη έλλειψη είναι αυτή της αναβάθμισης των οχημάτων, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Αν θέλετε να αλλάξετε εξάτμιση, κιβώτιο ταχυτήτων ή απλά να περάσετε καινούρια “μάσκα” στο αυτοκίνητο σας, ξεχάστε το. Δεν υπάρχει καμία τέτοιου είδους επιλογή και η μόνη αλλαγή που μπορείτε να κάνετε είναι αυτή των liveries, των αυτοκόλλητων δηλαδή και των αερογραφιών στο εξωτερικό των αυτοκινήτων. Υπάρχει πριν τον αγώνα ένα πολύ περιορισμένο tuning (πχ. να αλλάξουμε τις σχέσεις στο κιβώτιο) και αυτό είναι όλο. Οι ελλείψεις είναι τόσο σοβαρές που το παιχνίδι πολλές φορές μας κάνει να νομίζουμε ότι παίζουμε μια μη ολοκληρωμένη έκδοση ενός τίτλου, που θα κυκλοφορήσει αργότερα.

Στο career κερδίζουμε χρήματα για να αγοράσουμε νέα οχήματα από μια σχετικά τίμια λίστα οχημάτων που ξεκινά από τα touring όπως το VW Golf GTI, τα stock cars όπως το Ford Mustang, τα GT τύπου, όπως οι Ferrari 330 και 365 και αρκετά ιαπωνικά κλασικά μοντέλα, όπως το Subaru Impreza WRC και το Nissan Skyline GTR. Παρότι η λίστα δεν είναι ανάλογη με αντίστοιχες άλλων παιχνιδιών, υπάρχει μια σχετική ποικιλία σε σχέση με το είδος των αγώνων που τρέχουμε. Πέρα από τα χρήματα, κερδίζουμε και XP, τα οποία ανεβάζουν level στον οδηγό μας. Με τους αγώνες, αλλά και ανεβαίνοντας level, ξεκλειδώνουμε καινούρια liveries, αλλά και νέους συνοδηγούς για την ομάδα μας.

Οι teammates είναι ένα από τα δύο κεντρικά χαρακτηριστικά του GRID και υπάρχει μια μεγάλη λίστα οδηγών για να επιλέξουμε. Καθένας από αυτούς διαθέτει διαφορετικά στατιστικά και παίρνει διαφορετικό μερίδιο κερδών στους αγώνες. Υπάρχει η επιλογή μάλιστα να δώσουμε κάποιες πολύ βασικές οδηγίες σε πραγματικό χρόνο μέσα στην πίστα, όπως η εντολή να επιτεθούν, να ρισκάρουν ή να αμυνθούν της θέσης τους. Ένα χαρακτηριστικό πολύ “ανεμικό”, χωρίς βάθος, όπως και αυτό του nemesis system που υπάρχει απλά για να υπάρχει. Αν χτυπήσουμε τον ίδιο αντίπαλο μέσα στην πίστα 1-2 φορές, τότε αυτός μαρκάρεται ως nemesis και έχει ένα ξεχωριστό εικονίδιο πάνω από το αυτοκίνητό του, καθώς γίνεται πιο επιθετικός απέναντί μας. Αν καταφέρουμε και τερματίσουμε πάνω από τον nemesis, παίρνουμε κάποια έξτρα χρήματα. Αυτά τα δύο διαφημισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία δεν επεξηγούνται καθόλου στο παιχνίδι σχετικά με τον τρόπο που δουλεύουν, είναι ούτως ή άλλως τόσο δευτερεύοντα που από ένα σημείο και μετά δεν θα τους δίνετε ιδιαίτερη σημασία.
 

Το gameplay πάντως, έχει όντως την σφραγίδα της Codemasters και λειτουργεί κατά μεγάλο ποσοστό, όπως τα προηγούμενα παιχνίδια και ειδικά το πρώτο GRID. Αυτήν τη φορά πάντως, το όχημα είναι πολύ δυσκολότερο να βγει εκτός πορείας, ακόμη και με τα περισσότερα assists απενεργοποιημένα. Το κράτημα των οχημάτων και η σταθερότητα του φρεναρίσματος είναι πραγματικά αξιοθαύμαστα, με εξαίρεση ίσως κάποια πολύ γρήγορα πισωκίνητα αυτοκίνητα. Πιστεύουμε ότι αυτή η υπερβολική σταθερότητα των οχημάτων ήταν επιλογή της Codemasters για να κρατά ο παίκτης έναν ρυθμό στους πολύ σύντομους αγώνες της καριέρας, αφού μια έξοδος από την πίστα μηδενίζει οποιαδήποτε πιθανότητα για νίκη (είπαμε οι αγώνες είναι 3-4 λεπτών). Γενικά, το μοντέλο οδήγησης είναι διασκεδαστικό με σωστα physics των οχημάτων, αλλά δεν νομίζουμε ότι είναι ελκυστικό για τους σκληροπυρηνικούς sim fans.

Αυτό που κάνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τίτλο της κατηγορίας το GRID είναι να βάζει τον παίκτη σε πραγματική ατμόσφαιρα αγώνα με όλη την ένταση του. Αυτό το επιτυγχάνει πρώτον με τα γραφικά που θα αναλύσουμε πιο κάτω και δεύτερον με την δυναμική AI των αντιπάλων. Ξεχάστε τα παιχνίδια που τα αυτοκίνητα πηγαίνουν σαν τρενάκι το ένα πίσω από το άλλο. Εδώ κάθε οδηγός έχει τη δική του προσωπικότητα, και συνεχώς θα βλέπετε οδηγούς να παίρνουν ρίσκα, να αμύνονται δυναμικά, ακόμη και να προσπαθούν να σας βγάλουν εκτός πορείας. Το “κοπάδι” των 16 οχημάτων κινείται σαν ζωντανός οργανισμός και πολλές φορές γίνεται απρόβλεπτο, κάτι που ανεβάζει το επίπεδο της εμβύθισης. Συχνά θα παρατηρήσετε ατυχήματα, προσπεράσεις μεταξύ των οχημάτων της AI, κάτι που λείπει από τα racing games και είχε δείξει το πρώτο GRID, μια δεκαετία πριν, μόνο που εδώ είναι ακόμη εντονότερο.
 

Πέρα από το career, το παιχνίδι δεν έχει κάποιο άλλο mode πέρα από το τυπικό free race, ενώ και στο multiplayer οι επιλογές είναι περιορισμένες. Πέρα από το quick race και το private race, δεν υπάρχει προς το παρόν κάτι άλλο για να ασχοληθείτε και τουλάχιστον όσο δοκιμάσαμε το παιχνίδι, ήταν πολύ δύσκολο να βρούμε άλλους παίκτες για να συμμετάσχουμε σε online αγώνα.
 

Το GRID εντυπωσιάζει εξ’ αρχής με την παρουσίαση του και κυρίως με την λεπτομέρεια και τα χρώματα των τοποθεσιών. Οι πίστες του παιχνιδιού χωρίζονται σε πραγματικές πίστες αγώνων (πχ. Indianapolis και Silverstone) και ορισμένες πανέμορφες εντός πόλεων διαδρομές, όπως η Σαγκάη και η Βαρκελώνη. Σε αυτά συνυπολογίστε και τη δυνατότητα για νυχτερινή οδήγηση και οδήγηση υπό βροχή. Κερδισμένοι στην οπτική εμπειρία που προσφέρει ο τίτλος είναι οι κάτοχοι εξελιγμένων PC και δυνατότερον κονσολών (PS4 Pro και Xbox One X). Το παιχνίδι στις απλές κονσόλες τρέχει δυστυχώς στα 30 καρέ το δευτερόλεπτο και παρά τη χαμηλότερη ανάλυση είναι και εκεί από τα ομορφότερα του είδους. Πόντους κερδίζει και από τα εφέ εντός πίστας, αλλά και από το damage model, το οποίο ναι μεν, δεν είναι ρεαλιστικό (δεν έχει σχεδόν κανένα αντίκτυπο στην οδήγηση), αλλά οπτικά έχει αποδοθεί σωστά, με τις γρατσουνιές και τα σπασίματα στις αεροτομές και τα σπόιλερς.

Συμπέρασμα
 

Το GRID σαν μια μοντέρνα επανέκδοση του πρώτου τίτλου, όχι μόνο δεν κατάφερε να φτάσει στα επίπεδα του πρώτου, αλλά μας εξέπληξε με το πολύ περιορισμένο περιεχόμενό του και με τις μηδενικές δυνατότητες παραμετροποίησης (οχημάτων – αγώνων) που δίνει στον ίδιο τον παίκτη. Αν αυτό που σας ενδιαφέρει είναι απλά να συμμετέχετε σε υπερβολικά σύντομους αγώνες και να αλλάζετε μόνο το “εικαστικό” του οχήματός σας, τότε το gameplay του GRID μπορεί να σας ικανοποιήσει. Είναι ένα πολύ “επιφανειακό” arcade racer, που παρότι είναι διασκεδαστικό στον πυρήνα του, δεν δικαιολογεί την κυκλοφορία του ως ένας πλήρες racing τίτλος. Τα όμορφα γραφικά του και η δυναμική AI των αντιπάλων δεν μπορούν να διασώσουν το πολύ φτωχό και τυποποιημένο career mode, έτσι το συστήνουμε μόνο σε περίπτωση πτώσης της τιμής του.

Βαθμολογία: 6/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την Enarxis Dynamic Media για τις ανάγκες του review.