Πληροφορίες
Τίτλος: Call of Duty: WWII
Διαθέσιμο σε: PC / PlayStation 4 / Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Sledgehammer Games
Εκδότρια Εταιρεία: Activision
Είδος: First-Person Shooter
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 3 Νοεμβρίου 2017
Μετά την “κατακραυγή” του κοινού για την υπερβολικά Sci-Fi τροπή που έχει πάρει η σειρά Call of Duty, οι developers του τίτλου (συγκεκριμένα η Sledgehammer που αναπτύσσει το συγκεκριμένο CoD) αποφάσισαν να επιστρέψουν στα γνώριμα “λημέρια”, από εκεί που ξεκίνησαν όλα δηλαδή, τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Private Beta του παιχνιδιού ήταν διαθέσιμη για δύο τριήμερα και πρόσβαση σε αυτήν είχαν όσοι έχουν κάνει προπαραγγελία το CoD: WWII, οι reviewers και οι λίγοι “τυχεροί” που εξασφάλισαν έναν beta code ώστε να δοκιμάσουν τον διάσημο FPS τίτλο.
Για να δείτε περισσότερα για το Call of Duty: WWII, πατήστε εδώ.
Η private Beta αφορά καθαρά το multiplayer κομμάτι και δεν συμπεριλαμβάνει οτιδήποτε άλλο, ούτε κάποιο δείγμα του zombie mode, ούτε φυσικά του story που αναμένουμε με αρκετό ενδιαφέρον. Κρίνοντας το multiplayer καθαρά λοιπόν, εξ αρχής είδαμε πάρα πολλές ομοιότητες με τους τίτλους Call of Duty, όπως τους γνωρίζουμε μέχρι τώρα. Μικρής έκτασης χάρτες, γρήγορο run n’ gun gameplay, quickscopes, spawn kills, Killstreaks, σχεδόν τα πάντα μεταφέρονται σε αυτόν τον νέο τίτλο. Και τα θετικά και τα αρνητικά. Παρά την αλλαγή του σκηνικού, όλα μοιάζουν πολύ γνώριμα από το πρώτο κιόλας game σε όσους έχουν εξοικειωθεί με τη σειρά. Στα θετικά συγκαταλέγεται για ακόμη μια φορά το γρήγορο μενού του παιχνιδιού και το εξίσου γρήγορο matchmaking που χρειάζεται ελάχιστα μόλις λεπτά ώστε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι. Από εκεί και πέρα να τονίσουμε πως δεν υπάρχει καμία σύγκριση με τον τελευταίο Battlefield τίτλο, μιας και εδώ μιλάμε για πολύ μικρού εύρους μάχες και κλειστές τοποθεσίες, αλλά και ελάχιστη στρατηγική (σε σχέση πάντα με το Battlefield 1).
Συνολικά στην Private Beta ήταν διαθέσιμα 5 modes του παιχνιδιού: τρία απολύτως βασικά, όπως το Team Deathmatch, το Domination και το Hardpoint (μια παραλλαγή του domination) και τέταρτο το Mosh Pit που είναι τυχαία μίξη όλων των προηγουμένων modes. Οι μάχες γίνονται σε ομάδες των τεσσάρων ως έξι παικτών, αναλόγως του matchmaking, ενώ δυστυχώς παρατηρήσαμε μεγάλες ανισορροπίες όταν μια ομάδα έμενε με λιγότερο ή λιγότερους παίκτες είτε λόγω disconnect, είτε γιατί κάποιοι απλά “έβγαιναν” από το παιχνίδι. Ίσως λοιπόν θα πρέπει να υπάρχει ένα καλύτερο σύστημα “ποινής” για αυτούς που κάνουν quit όταν τα βρίσκουν σκούρα. Πάντως δεν παρατηρήσαμε σχεδόν καθόλου lag στα παιχνίδια που παίξαμε και φυσικά μιλάμε για beta έκδοση ακόμα, άρα έχουν χρόνο να διορθωθούν αυτά τα θέματα.
Το πέμπτο mode αποτελεί ίσως το πιο “επαναστατικό” ή διαφορετικό για τη σειρά και ονομάζεται War. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως ένα πολύ μικρότερου εύρους Rush, γνωστό από τη σειρά Battlefield. Η μία ομάδα αμύνεται, ενώ η άλλη προσπαθεί να πραγματοποιήσει διάφορα objectives. Εφόσον το πρώτο objective επιτευχθεί, η μάχη συνεχίζεται σε επόμενο κομμάτι του χάρτη. Για παράδειγμα, ένα objective είναι να χτιστεί μια γέφυρα, μετά θα πρέπει να ανατινάξουμε μια βάση κτλ. Γενικά ήταν ενδιαφέρον mode παρότι ήταν διαθέσιμο για έναν μόνο (ξεχωριστό πάντως) χάρτη.
Σε ότι αφορά τα loadouts υπάρχουν διαθέσιμες 5 διαφορετικές κλάσεις (Divisions) που το καθένα δίνει στηρίζεται σε διαφορετικό τύπο μάχης. Κερδίζοντας XP ανεβαίνουμε βαθμό και πέρα από τα modifications που ξεκλειδώνουμε, μας δίνεται και ένα token ώστε για να αποκτήσουμε νέα όπλα ή Perks. Όλα τα όπλα είναι βασισμένα φυσικά σε κλασικά μοντέλα του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και το shooting είναι γρήγορο με καλή ανταπόκριση, όπως το γνωρίζουμε άλλωστε από τη σειρά ως τώρα. Γενικά υπάρχει ισορροπία στα 5 αυτά διαφορετικά Divisions και το καθένα προσφέρει μικρές παραλλαγές στο πώς θα προσεγγίσουμε την μάχη.
To level cap της beta ήταν το 35 και είναι σίγουρο πως τον Νοέμβριο στην κανονική έκδοση θα κάνουν την εμφάνισή τους τα prestige του rank αλλά και των όπλων. Αυτό που δεν μας άρεσε ήταν η κατανομή των XP στους παίκτες. Ακόμη και στα πιο ομαδικά modes, οι παίκτες με τα περισσότερα kills ήταν αυτοί που έπαιρναν τα περισσότερα XP, ακόμη και αν η ομάδα τους έχανε εύκολα το match. Οι πιο ομαδικοί παίκτες, όπως αυτοί που “τρέχουν” για τις βάσεις (πχ. στο Domination ή το Hardpoint) δεν ανταμείβονται ανάλογα και το όλο σύστημα είναι στηριγμένο κατά μεγάλο βαθμό στο ποιος θα κάνει τα περισσότερα kills και όχι στο ποιος θα βοηθήσει περισσότερο την ομάδα του για τη νίκη. Γενικότερα πάντως σε όλα τα multiplayer modes, το παιχνίδι παίρνει τη μορφή ενός μεγάλου kill fest με πολύ μικρό μέσο όρο lifetime (μικρότερο ακόμη και από προηγούμενους τίτλους) και είναι κάτι που κούρασε ορισμένους παίκτες και απομακρύνθηκαν από τη σειρά. Κατά την ενασχόληση μας παρατηρήθηκε ελαφρώς και το φαινόμενο των spawn kills, αλλά όχι σε ιδιαίτερα ενοχλητικό βαθμό.
Πηγαίνοντας στο presentation, μπορούμε να αναφέρουμε ότι οι χάρτες έχουν πάρα πολύ καλό σχεδιασμό που αντικατοπτρίζει ρεαλιστικότατα τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα γραφικά τόσο από πλευράς textures, όσο και από πλευράς εφέ (εκρήξεις, φλόγες, καιρικά φαινόμενα) είναι πανέμορφα. Βέβαια παρά το μικρό του μεγέθους των χαρτών δυστυχώς για ακόμη μια φορά δεν υπάρχουν destructible environments, ενώ φυσικά ούτε και οχήματα του πολέμου (τανκ, άρματα κτλ). Στους χάρτες υπήρχε αρκετή ποικιλία τόσο από πλευράς τοποθεσιών, όσο και από πλευράς gameplay, ενώ ξεχωρίσαμε αυτόν του Γιβραλτάρ ο οποίος έχει προοπτικές για να γίνει ένας all time classic map της σειράς.
Σαν γενικό συμπέρασμα από όσα είδαμε και παίξαμε στην private beta μπορούμε να πούμε ότι το CoD:WWII φαίνεται να αποτελεί ένα reskin των παλαιότερων Call of Duty, αφού μοιάζει αφάνταστα τόσο στο “στήσιμο”, όσο και στο gameplay στα τελευταία 7-8 προηγούμενα παιχνίδια. Παρά το πολύ καλό presentation και τον εξαιρετικό οπτικό τομέα του τίτλου δεν νιώσαμε ιδιαίτερα ότι “μπήκαμε” στην καρδιά του πολέμου, ούτε ότι είμαστε ιδιαίτερο “κομμάτι” αυτού (όπως για παράδειγμα νιώσαμε στο Battlefield 1). Από την άλλη, η γρήγορη αυτή η δράση ίσως είναι αρκετή για πολλούς παίκτες που αποζητούν κάτι απλότερο και αμεσότερο.
Έχουμε αρκετά παράπονα, αλλά μένουν αρκετά πράγματα να δούμε στην τελική έκδοση του τίτλου και αναμένουμε τόσο το zombie mode όσο φυσικά και το γνωστό – σύντομο μεν αλλά ποιοτικό campaign – των Call of Duty, αλλά και τα νέα modes του multiplayer. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα studios που δουλεύουν πάνω στο τεράστιο όνομα του Call of Duty έχουν το budget και μπορούν να προσφέρουν ποιότητα, όμως το αν θα μπορέσουν επιτέλους μετά από πολλά χρόνια να ξεφύγουν από την στασιμότητα θα το μάθουμε στις 3 Νοεμβρίου με την κυκλοφορία του Call of Duty: World War II.
